Hoi lezers,
Korte schets:
Ik en mijn vriendin willen graag naar buitenland verhuizen.
Mijn vriendin haar ex-partner geeft geen toestemming om dochter mee te nemen.
De afgelopen 6 jaar is de dochter door mijn vriendin en mezelf opgevoed, de dochter zag de papa 1 weekend per 14 dagen en dan was hij meestal nog niet beschikbaar voor de dochter, waardoor ze bij de grootouders zat.
Elke maand gedurende de afgelopen 6 jaar is een gevecht geweest om kosten en alimentatie betaald te krijgen.
Wij hebben gezorgd dat de dochter een sociaal leven heeft, manieren kent, hobby's heeft, op vakantie kan gaan, leren fietsen, skiën,... je noemt het maar... een normale opvoeding dus. Het levensdoel van de ex-partner is ons pesten... Hierover kan ik een boek schrijven inmiddels.
We hadden een aanbieding om in buitenland te werken en wonen. Dit idee hebben we helemaal onderzocht, met de dochter besproken, eens met de dochter naar het betreffende land en de nieuwe omgeving gaan kijken. De 6 jarige dochter vond dit allemaal super, ze is dan ook een kind dat graag buiten speelt en met dieren bezig is, ik moet niet vertellen dat in een zuiders land dit allemaal wat beter mogelijk is. We hebben het met de dochter over achterlaten vriendjes gehad en nieuwe school. De onbekende school was even het enigste probleem, maar er zitten nog taalgenoten in die school en was het probleem snel van de baan.
Dus tijd om de ex-partner te informeren. Hij werkte ook in buitenland, kwam in het weekend naar huis. 'over mijn lijk' was het antwoord en daar begonnen we met advocaten en rechtbank. Hij eiste met onmiddellijke ingang dat de dochter bij hem ingeschreven werd en dat ze 100% bij hem kwam wonen. Dit werd dan afgezwakt naar week-week. Uiteindelijk heeft hij zijn job opgegeven en werkt hij nu in ander regime en is de dochter, na uitspraak rechtbank, in een blok van 14 dagen 5 dagen bij hem. Alimentatie wordt steeds te laat of niet betaald, steeds discutie over de bijzondere kosten, hij neemt de dochter niet mee naar haar hobby's, zelfs enkel vakantiekampen waarvoor ze ingeschreven heeft hij tijdens de vakantie gewoon niet laten doorgaan omdat hij er geen centen voor had, desondanks op voorhand zo besproken.
Onnodig te zeggen dat deze situatie onhoudbaar is, maar goed, dat is niet de reden van ons vertrek naar buitenland, het gaat om professionele redenen.
Is er nu echt geen enkele manier? Iemand met gezond verstand (een rechter, advocaat) die begrijpt dat de dochter haar leven hier bij ons is, dat ons samengesteld haar 'thuis' is en dat de afgelopen 6 jaar een duidelijke reden kunnen vormen toch toestemming te krijgen via rechtbank. De bemiddelaar in de rechtbank van turnhout had nochtans tijdens gesprekken aangegeven tegen ex partner dat het misschien wel de beste oplossing was. We hadden nooit verwacht dat hij zijn werk zou opgeven (goed betaald) om nu in totaal andere klasse te komen. Hij heeft er véél voor over om ons gewoon te blokkeren. Het gaat voor hem niet over zijn dochter...
Iedereen kan overal lezen dat bij geen toestemming van ex het onhaalbaar is. Deze situatie is echter niet zoals normale co-ouderschapsregelingen waar beide partijen hun verantwoordelijkheden nemen. Dan had ik kunnen begrijpen dat de andere partij geen toestemming zou krijgen. Het kind heeft dan ook 'echt' twee thuizen, twee levens met structuur en ontplooiingsmogelijkheden. Dit is bij de ex partner dus niet het geval.
Graag jullie adviezen.