#11 , 24 dec 2008 03:19
Zelf heb ik dankzij mijn zaak heel goed kunnen leren wat juist in kracht van gewijsde gaat en wat niet.
Nadat mijn echtgenote zelf de woning verliet met meenemen van de hele inboedel en de kinderen, stelde ik een verzoekschrift tot verzoening op bij de vrederechter. Om toch onderhoudsgeld te bekomen, diende de (mala fide) advocaat van mijn echtgenoot mij te dagvaarden op basis van fout (oud B.W. art; 229 overspel en oud art. 231 grove fout - geweldplegingen, grove beledigignen) en dit zowel in kortgeding als ten gronde. Ten gronde liet hij het gewiekst op de rol zetten (liep zelfs weg in de zitting zodat het op de rol zou komen, hier in Kortrijk kunnen zo'n dingen blijkbaar), zodat hij zich kon concentreren op de zaak ten gronde.
Daar werd tot mijn verrassing de schuldvraag niet in overweging genomen, en nu begrijp ik dat wel ergens, maar het leidt tot drama's. Daarbovenop werd namelijk het gelijke inkomen van mijn echtgenote en ik, herleid tot een gigantisch netto inkomen van 6.000 EUR per maand als zelfstandige, puur gebaseerd op één uurprijs op mijn website. Zo kon ik normaal bijna de 'prijs' van BGMK in de wacht slepen van meer onderhoudsgeld te moeten betalen dan netto inkomen, en na vier jaren (jawel) is de achterstand bij Davo al zo'n 45.000 EUR en heb ik al zes maanden correctioneel voorwaardelijk aan mijn been, terwijl de zaak ten gronde inderdaad toch al stelt dat de aanklacht lijk niet echt bewezen is (het omgekeerde is eigenlijk al bewezen). Ik blijf er rustig bij, want emotioneel heb ik eigenlijk al meer gewonnen dan ik financieel verloren heb (ook al leef ik eigenlijk in armoede). Ook mijn kinderen worden ouder en snappen heel goed hoe het in elkaar zit, dus mijn beheersing vormt voor hen al een zeer diepe bewondering (ook voor mijn omgeving).
Het kortgeding heeft dus, door een uitzondering in de wetgeving, WEL kracht van gewijsde, in tegenstelling tot veel andere zaken die nog ten gronde moeten behandeld worden. Dit omdat het het stelsel van de dwangsommen volgt, die ook een 'uitvoerbaar titel' in zich dragen (heb er ook een paar aan mijn been omdat ik op internet de advocaat van mijn echtgenote aanpak en daar ook nog een boek van uit zal geven, omdat hij ook boeken uitgeef en zijn eigen software het omgekeerde berekend van onderhoudsgeld). De doelstelling is net eigenlijk omdat het zo lang kan aanslepen en omdat het kortgeding beoogt 'voorlopige maatregelen te treffen'. Het heeft een lange weg gevolgd en ging oorspronkelijk voor moeders die hun leven opofferden in het moederschap (zoals mijn moeder van elf kinderen), en waarbij de man in de fout gaat. Om die reden wou men ook de schuldvraag uitschakelen, omdat men zo'n type huismoeders altijd wou beschermen (het gerecht is er om de zwaksten in de maatschappij te beschermen). Door de specialisatie van rechters en veel vrouwelijke rechters in lagere rechtbanken, zijn deze eerder geneigd ook bij nonsens dagvaardingen als de mijne, eerder persoonlijk agressief terug te reageren op iemand die zichzelf verdedigt. Zij zien een vrouw die emotioneel een spelletje speelt en zielig op de bank voor zich uitkijkt, per definitie als een slachtoffer en de rechters vergeten al te dikwijls dat ze FEITENrechters zijn in de eerste plaats. Ook zijn ze door hun almaar verder gaande specialisatie, eigenlijk het bos kwijt van rechten en plichten. Als je in beroep gaat, verloopt het soms beter, maar ook dat is niet altijd juist, omdat die zo overbelast zijn dat ze niet altijd de dossiers meer lezen en advocaten het opzettelijk moeilijk maken en maar een paar puntjes bespreken die dikwijls helemaal niets meer met de essentie te maken hebben. De drama's overal zijn het beste bewijs daarvan (mannen die huizen opblazen, zichzelf van kant maken, vrouwen die ongestraft kinderen achterhouden - zie forum).
Ook mag je niet vergeten dat advocaten collegiaal met elkaar omspringen, en ze baat hebben bij onderhoudsgeld hoog te starten om dan lager uit te komen, omdat ze zo allebei 'hun punten halen'. De nieuwe wetgeving met bilocatieregeling standaard, en een gezamenlijke kostenrekening, komt hen niet zo goed uit, omdat ze dan moeilijk een 'procent' kunnen rekenen en er eigenlijk voor dit soort zaken zelfs geen advocaat meer nodig is. Om die reden is de wet sinds 01/01/2006 via drukking er ook doorgekomen (onder het mom van minder gerechtsprocedures, en dat zal ook wel omgekeerd beginnen werken vanaf 2010 tegen advocaten) dat er nu altijd een (dure) rechtsplegingsvergoeding moet worden betaald door de verliezer. Ik heb zo al in beroep eens 1200 EUR moeten betalen voor een beroep dat ik voor 01/01/2006 indiende tegen een vakantiekortgeding waarin ik gelijk had, maar waar het doordat het vakantiekamp gepasseerd was 'zonder voorwerp' was gevallen volgens de rechter (is voor interpretatie vatbaar want ik wou herhaling en continue spilzucht van mijn ex-echtgenote voorkomen en men had een vakantiekamp als 'schoolreis' voorgesteld), en eet daarvoor nog altijd extra boterhammen met choco, maar het was wel allemaal leerzaam op juridisch vlak en toch kunnen ze mijn mond niet uitschakelen. Als het gerecht blunders maakt, draait het uiteindelijk daar zelf voor op, want in mijn zaak raken ze almaar meer verstrikt en ontbreekt het aan dapperheid om toe te geven dat ze in de fout gingen bij het kortgeding. Zelfs al zou ik dat verliezen ten gronde (wat normaal niet kan, maar ja, ook bij mij slaat de twijfel een beetje toe sinds mijn correctionele veroordeling waarin ik plots een 'crimineel werd beschouwd die niet wil betalen voor mijn kinderen' - daar zijn mijn kinderen zelf woedend voor, en dat zal hen op termijn veel kwalijker bekomen dan de foutieve uitspraak zelf), mijn dossier maakt zeer veel bewust en de rechters beginnen te begrijpen dat ik het eigenlijk wel beter begrijp dan zij als insiders die van de werkelijkheid vervreemd raken.
Zaak van gewijsde is iets anders. Mijn advocaat heeft gigantisch geblunderd door gedeeltelijke beroep aan te tekenen in kortgeding. Daardoor beschouwen alle rechters nu dat ik akkoord ging met de niet-bilocatieregeling, maar dat kunnen ze niet, want dan wijs ik er hen droogjes op dat in het KG-besluit zelfs taat dat ze primo zich baseren op een vermoedelijk inkomen van 6.000 EUR en secundo dat de heer Van Belle een bilocatieregeling eist. Het is dus echt van belang dat je op je standpunt blijft staan, ook al proberen ze je opzettelijk andere dingen te doen zeggen. Denk aan de weduwe van Noppe die zichzelf verdedigde. En maak altijd synthesebesluiten en blijf bij de kern bij elke zaak. Voor de rest moet je doorgaan, doorgaan, doorgaan. Je best doen is het belangrijkste, en dat ook je kinderen meedelen. Als je dan verliest, zullen je kinderen automatisch boos worden en almaar dichter groeien naar jou.
Ik spreek zelf ook nooit kwaad van mijn echtgenote, want die gelooft haar eigen visie dat ze beter is als vrouw en moeder dan gelijk welke andere man. Daarmee zal ze echter zichzelf straffen en de kinderen doen vervreemden. Ik geloof niet in beïnvloeding door de andere ouder, ik geloof wel dat kinderen graag een opgewekte ouder hebben die het leven leuk vind en die niet zaagt. Ouders horen voor kinderen te zorgen, niet omgekeerd.
Ook als je met een onmogelijke problematiek in kracht van gewijsde zit...
Liefs en ik hou jullie verder wel op de hoogte. Hopelijk was het niet te wanordelijk! JMVB, Van Belletje uit Bellegem (een droom van mijn echtgenote, die ik blijf onderhouden zo lang ik kan, net omwille van en voor onze gezamenlijke drie prachtkinderen, waarin ik steeds ook het mooie van mijn vroegere vrouw zal zien).
Als ik achteruit ga, is het om een aanloop te nemen.
Als u het niet doet, doe ik het wel.
Ik ben op mijn best als ik zwijg. Nooit dus.
Als je van je eigen vrouw niet tevreden bent, waarom zou zij dan tevreden moeten zijn met haar man?