Niet op de hoogte zijn van vaderschap

[jbs4lf]

Hallo,

Lang verhaal kort gemaakt.
Ik heb in de periode rond december 2013 - Februari 2014 een tijdje een flirt gehad met een meid. Puur als friends with benefits (geen relatie, zelfs nauwelijks tot geen contact buiten onze afspraakjes).
Inmiddels heeft ze enkele dagen terug contact met mij gezocht en is ze een aantal maanden geleden bevallen van een tweeling, ze insinueert dat ik hiervan de vader zou zijn.

Lijkt mij vrij sterk aangezien we alles veilig deden, maar goed, voorbehoedsmiddelen zijn niet 100% doeltreffend natuurlijk. Leeftijd van die baby's (moeilijk in te schatten) lijkt me wel +- overeen te komen met de periode waarop ik haar zag.

Op dit moment heb ik geen idee wat ze precies van mij wilt, maar ik zou denken dat het over erkenning/alimentatie gaat. Ik vraag me af waar ik wettelijk verplicht sta?
100% eerlijk gesproken heb ik hier geen zin in. Als ik nu relatief gesproken van het begin van de zwangerschap op de hoogte geweest was, tot daar aan toe, maar om plots een jaar/anderhalf jaar na datum hiermee geconfronteerd te worden vind ik eigenlijk niet kunnen. Maar aangezien ik weet dat vrouwen in dit soort kwesties heel erg sterk staan zal dat wel niet relevant zijn?

Ik vermoed dat ze een vaderschapstest kan eisen? Welke termijn na geboorte kan zoiets? Indien blijkt dat ik inderdaad de vader ben, zal ik ongetwijfeld verplicht zijn alimentatie te betalen. Heb ik dan ook automatisch bezoeksrecht? Of kan ik zelfs procederen voor co-ouderschap? Het feit dat ik nu pas op de hoogte gesteld ben (laten we zeggen +- 6 maanden na de geboorte), is dat relevant in de zaak, of totaal niet?

Ik besef dat ik hiervoor best rechtstreeks naar een advocaat stap, maar ik vroeg me gewoon af waar ik +- sta en waar ik me aan kan verwachten.

[JPV]

U stond hier even sterk voor, niemand heeft u tot geslachtsgemeenschap verplicht met die vrouw.

Los daarvan:
- zij kan een DNA-test afdwingen. U kan die weigeren, maar weigeren kan door veel rechtbanken beschouwd worden als een impliciete aanvaarding van het vaderschap. Dan kan u dus als vader beschouwd worden van kinderen die NIET van u zijn. U kan natuurlijk ook een DNA-test eisen.
- U bent, indien de DNA-test (medisch) positief afloopt, papa, net zoals zij mama is. U heeft dan wettelijk ouderlijk evenveel rechten als haar. Bij jonge kinderen, in geval van borstvoeding, kan het wel zijn dat de VERBLIJFsregeling tijdelijk in het voordeel van de moeder zal zijn, indien u niet met haar samenwoont. Dit louter een kwestie van praktische aard, borstvoeding is nu eenmaal moeilijk voor een volle week te kolven bij een eventuele week-om-week regeling.
- U hebt ook zoals de mama evenveel plichten. U bent dus verplicht om de kinderen op te voeden. Indien u niet samenwoont met de mama, kan er onderling een afspraak komen rond de regeling hieromtrent, maar indien u niet wil zorgen voor uw nakomelingen, zal in in het slechtste geval veroordeeld worden tot betaling van alimentatiegeld.

[Franciscus]

Kan nog jaren later ...heb zo'n een van mijn medewerkers gehad in zo'n situatie...
Volgens zijn zeggen is hij pas in kennis gesteld 15 jaar na de feiten.
Is in beroep veroordeeld - volgens zijn zeggen , maar heb arrest nooit gezien, zelfs tot betalen alimentatie met terugwerkende kracht.
Ho het verder verlopen is is niet geweten - want heeft ontslag genomen.

[duma]

En eventjes tussendoor: bezoekrecht bestaat niet meer.
Je stelt een verblijfsregeling op, waarbij bilocatie (50/50) de voorkeur geniet tenzij er ernstige tegenindicaties zijn.
Gezien het feit dat er de eerste maanden geen band is ontwikkeld tussen vader en kinderen, kan als een tegenindicatie worden gezien en hiervoor kan een opbouwende regeling een oplossing zijn.
Bij bilocatie is er meestal geen alimentatie (tenzij de lonene echt ver uit elkaar liggen), bij een ongelijke verblijfsregeling wél.

Het feit dat u dit pas zo laat te weten komt, heeft geen invloed op deze dingen.
Het kan langs de andere kant wel tonen wat voor vrouw de mama is. Nadelig voor jou is het iig niet.

Op deze moment moet je dus beslissen: Onderneem je zelf actie en eis je een DNA-test zodat je zeker bent dat al dan niet je kinderen zijn? Wacht je af tot zij eventueel met zoiets afkomt?
Als blijkt dat het je kinderen zijn: Wil je een volwaardige vader zijn en voor bilocatie gaan? Neem je genoegen met een conservatieve regeling en een financiële bijdrage? Wil je ze helemaal niet opvoeden, maar enkel betalen?

[Xenophon]

Burgerlijk wetboek:

Art. 324. De afstamming wordt bewezen door het bezit van staat ten aanzien van de vermeende vader.
Bij gebreke van bezit van staat wordt de afstamming van vaderszijde door alle wettelijke middelen bewezen.
Behalve wanneer er twijfel over bestaat, wordt het vaderschap vermoed wanneer is komen vast te staan dat de verweerder gedurende het wettelijk tijdperk van de verwekking gemeenschap heeft gehad met de moeder.

Ik veronderstel, gelet op de leeftijd van de kinderen, dat niemand anders vrijwillig de rol van vader op zich heeft genomen en zich als vader heeft geprofileerd naar de buitenwereld? Is natuurlijk een pijnlijke situatie. Ofwel afwachten of het tot een vordering komt, dan DNA-test (in elk geval een goed idee), ofwel een regeling uitwerken. Maar ik zou in elk geval die test laten doen, one never knows.