Schoolkeuze dochter 6 jaar

[Griet1982]

Hallo,

Mijn ex en ik zijn 3 jaar geleden uit elkaar gegaan en sindsdien hebben we co-ouderschap over onze dochter van 6.

Ik heb iemand anders leren kennen en ben 30km verder gaan wonen. De vader heeft ook iemand anders leren kennen en is 10 km verder gaan wonen.
Onze dochter gaat nog steeds naar dezelfde school.

Het klikt niet goed tussen mijn dochter en de nieuwe vriendin van papa. Zij is van mening dat het zijn dochter is en zij daar niet voor moet opdraaien.
Ze gaat haar dus nooit brengen of halen van school (ondanks het feit dat ze niet werkt en altijd thuis is).
Zij doet eigenlijk niets voor mijn dochter en gaat zelfs vaak enkele dagen weg als mijn dochter er is.
Hier daarentegen klikt het zeer goed tussen mijn vriend en mijn dochter (voor vaderdag had ze voor hem een tekening gemaakt: je bent mijn papa niet maar ik wou je toch ook een cadeautje geven :-p)
Ondertussen hebben mijn vriend en ik samen een zoontje en ze is gek van haar kleine broertje.

Omdat ik merkte dat het daar niet zo goed ging heb ik voorgesteld dat mijn dochter telkens wat langer bij ons bleef.
Papa was daarmee akkoord en zo zijn we overgegaan naar een 9/5 regeling. Ik ontvang hiervoor geen alimentatie (daar was het me zeker niet om te doen). Dochter staat ook bij ons gedomicilieerd.
Mijn dochter voelt zich duidelijk beter in deze situatie.

Nu brengen wij dus 7 van de 10 schooldagen mijn dochter naar school (30km verderop). Het komt erop neer dat mijn dochter op 2 weken zomaar eventjes 11 uur in de auto doorbrengt.
In september start ze in het eerste leerjaar en wij willen haar nu graag hier in onze gemeente laten gaan.
De school is hier op wandelafstand, ik werk zelf halftijds dus kan haar dagelijks zelf gaan afhalen, haar opvolgen qua huiswerk, ze kan een sociaal leven uitbouwen wat nu niet mogelijk is (een woensdagnamiddag een vriendje laten komen 30km verder gaat niet)
Het komt er dus op neer dat de papa ze de 3 resterende schooldagen tot hier moet brengen (voor hem een rit van 20km)

Hij gaat daar niet mee akkoord. Het is mijn eigen probleem dat ik zo ver ben gaan wonen.

Morgen heb ik een afspraak gemaakt met een advocaat om te zien wat ik hier eventueel aan kan doen.
Iemand van jullie een idee of het de moeite is hier verder mee te gaan?
Feit is inderdaad dat ik degene ben die 30km verder is gaan wonen.

Mijn dochter gaat nu naar school in een gemeente waar geen van de ouders nog woont...

Alvast bedankt voor jullie reacties.

[eylis]

Het klikt niet goed tussen mijn dochter en de nieuwe vriendin van papa. Zij is van mening dat het zijn dochter is en zij daar niet voor moet opdraaien.
Ze gaat haar dus nooit brengen of halen van school (ondanks het feit dat ze niet werkt en altijd thuis is).
Zij doet eigenlijk niets voor mijn dochter en gaat zelfs vaak enkele dagen weg als mijn dochter er is.
Hier daarentegen klikt het zeer goed tussen mijn vriend en mijn dochter (voor vaderdag had ze voor hem een tekening gemaakt: je bent mijn papa niet maar ik wou je toch ook een cadeautje geven :-p)
Ondertussen hebben mijn vriend en ik samen een zoontje en ze is gek van haar kleine broertje.
.

belangrijke aandachtspunten: je interpreteert een gezinssituatie (van de papa en zijn vriendin en jullie dochter) subjectief van buitenaf. (je woont daar niet...) en je baseert je op wat jullie dochtertje je vertelt. Dit is géén objectief relevante informatie voor de rechtbank mbt verblijfsco-ouderschap en/of schoolkeuze.
Dat de vriendin niets voor jullie dochter doet is eigenlijk géén relevant punt. Het is de vader die moet vaderen. En de vriendin mag gerust enkele dagen weg gaan als jullie dochter daar is. Dat jullie dochter goed opschiet met jouw vriend is mooi meegenomen maar géén relevant punt in de co-ouderschapsdiscussie. De rechter maakt daar abstractie van. De betrokken partijen zijn de ouders.

De afstand top van de school is wél een belangrijk criterium mbt verblijfsco-ouderschap. Maar dat hebben jullie zelf in de hand.
De vader heeft een punt dat jij er voor gekozen hebt 30 km verder te gaan wonen. als co-ouders van jonge kinderen zou je nooit de beslissing mogen nemen zo ver te gaan wonen. Dan belemmer jij zelf actief de mogelijkheid om verblijfsco-ouderschap te voeren en dat zou wel eens als argument kunnen aangevoerd worden voor de moeilijkheid van de situatie.
De vader is 10 km verder gaan wonen, dat is overbrugbaar. Ik hoop dat je advocaat de abstactie kan maken van de situaite en je emotionele argumenten (mbt de vriendin enz) niet probeert te cultiveren; Maar je objectief informeert dat de slaagkansen voor de zaak van de papa wel degelijk reel zijn.
Overweeg met je partner om eventueel te verhuizen naar de huidige schoolomgeving van je kind (of toch een pak dichter) . Die stelregele had je van in den beginne voor ogen moeten houden, ook als je je huidige partner leerde kennen. Bewuste ouders in (verblijfs)co-ouderschap gaan de eerste 16 jaar van hun leven niet zomaar meer wonen waar ze willen...

[Griet1982]

Bedankt voor jouw antwoord.

Wat ik zei over de vriendin was gewoon om duidelijk te maken waarom we sinds enkele maanden zijn afgestapt van de 7/7 regeling en zijn overgegaan naar een 9/5 regeling. Ik weet dat dat niet relevant is voor de schoolkeuze. Het is niet gebaseerd op wat mijn dochter me zegt hoor, de papa heeft me dat zelf gezegd. Ik besef zelf heel goed dat kinderen in zo'n situaties vaak dingen uitspelen, overdrijven,... Als zij zelf zoiets komt vertellen dan reageer ik daar eigenlijk niet op, of ik probeer het positief te draaien: dat papa blij zal zijn dat ze terug is zodat hij weer leuke dingen met haar kan doen. Ik doe niet mee aan opstoken want daar doe ik mijn dochter geen plezier mee. Ik wil daar voor de rest niet te veel op ingaan maar het is niet alleen de relatie tussen vriendin en dochter die gezorgd heeft voor de 9/5 regeling. Ook dat papa ALLES vergeet: oudercontact, zwemzak meegeven, inschrijvingsbewijsjes van sportdagen, spaghetti eten op school,... Vaak heeft ze 's ochtends niet gegeten als ze op school komt omdat papa te laat uit bed is gekomen (dat hoor ik dan van de juf en papa beaamt dat). Om maar duidelijk te maken dat ik geen mama ben die jaloers is op de nieuwe vriendin en dat wat probeert uit te spelen. Integendeel: ik zou niet liever willen dan dat mijn dochter met positieve verhalen thuiskomt, zo zou ik zelf wat geruster zijn. We hebben vorige week samengezeten om de situatie te bespreken en hij zegt zelf heel duidelijk dat zijn vriendin niet moet opdraaien voor onze dochter en alles dus op hem terecht komt. Hij zegt zelf dat hij zeer slecht georganiseerd is en alles dus zo'n beetje in de soep draait.

Wij zelf verhuizen is geen optie: mijn partner heeft een eigen woning en 2 kinderen uit een vorige relatie in co-ouderschap die hier in onze gemeente naar school gaan. We zouden het onszelf dus alleen NOG moeilijker maken door te verhuizen.

Ik besef heel goed dat ik zelf 30km verder ben gaan wonen en heb er ook nooit een probleem van gemaakt ze naar school te brengen.
Enkel nu ze 7 van de 10 schooldagen bij ons is (omdat het bij papa dus allemaal niet vlot gaat) vind ik dat het mijn dochter ten goede zou komen als ze hier naar school kan gaan.
Papa geeft zelf ook aan dat hij niet weet wat zij van plan zijn in de toekomst, nog verhuizen, ergens gaan bouwen, of hij op zijn huidig werk gaat blijven, of de vriendin ooit gaat beginnen werken,...
Ik vind dat wij haar een stabielere omgeving kunnen bieden hier met een eigen woning en allebei vast werk, mama die haar altijd zelf van school kan gaan halen, een vriendenkring die ze hier kan opbouwen,..

Officieel woont papa nog in de gemeente van de school omdat ze niet willen dat de vriendin een deel van haar uitkering verliest als ze officieel samenwonen.
Mijn dochter is sindsdien bij mij gedomicilieerd omdat ik niet wou dat haar officieel adres een leegstaande woning is.
Papa is hiermee akkoord gegaan zonder te morren, hetzelfde met het overgaan naar de 9/5 regeling.

Zijn enige bezwaar voor het hier naar school gaan is dat hij dan die resterende 3 schooldagen die rit van 20km moet doen.

[eylis]

maar wat is je vraag in de juridische context dan?
Zoals ik je post lees, kan ik alleen maar concluderen dat jullie met een practisch probleem zitten (dat jullie zelf gecreerd hebben door niet van begin af aan in elkaars buurt te blijven wonen.) Dus vrees ik dat jullie dat probkeem ook samen practisch moeten oplossen. Ofwel de school kiezen in het midden van de 2 woningen; Ofwel één van de woningen dichter naar de andere. Ofwel overstappen naar een weekendomgangsrecht voor de papa....

Ik hoop van harte dat er eens een handige gids geschreven wordt met belangrijke practische weetjes ivm (verblijfs)co-ouderschap en de gevolgen voor Nieuw samengestelde gezinnen.
Regel 1: blijf in de "gezamelijke" buurt wonen om jullie kinderen een stabiele leefomgeving te gunnen met gezamelijk vriendjes, school en hobby's...
Regel 2: overweeg bij het kiezen van een nieuwe partner welke de practische gevolgen zijn voor het op elkaar afstemmen van de agenda's van 4 Niew Samengestelde Gezinnen...

[Griet1982]

Het is inderdaad gewoon een praktisch probleem dat we samen zouden moeten oplossen. Maar waar we dus samen niet uit geraken.
School in het midden zien we allebei niet zitten en weekendomgangsrecht voor de papa daar sta ik ook niet voor te springen. Dat vind ik zelf heel weinig en dat zou ik jammer vinden voor mijn dochter.

Mijn vraag in de juridische context is of het de moeite waard is om hier verder mee te gaan omdat ik inderdaad degene ben die 30km verder is gaan wonen.
Of dat de zaak op voorhand voor mij al verloren is en ik het dus beter zo laat.

Wat je zegt over die gids is waar, drie jaar geleden hebben we daar allemaal niet bij stilgestaan. Je gaat ook uit elkaar als de beste vrienden en je denkt dat je dat wel kan aanhouden op die manier.
Maar eens er nieuwe partners bijkomen wordt dat verhaal al moeilijker... Het naar hier verhuizen was op zich ook geen probleem in de 7/7 regeling (de papa was zelfs blij voor mij dat het zo goed ging in de nieuwe relatie). Wij brachten ze 5 schooldagen op 2 weken en dat was heel goed te doen.
Het is in de nieuwe 9/5 regeling dat we beseffen dat de dochter toch wel veel in de auto zit en dan vooral naar het eerste leerjaar toe haar tijd zal kunnen gebruiken aangezien er huiswerk etc bijkomt.

Alvast bedankt voor je antwoorden!

[VDG2]

Als je nu voorstelt aan de papa om ze de resterende 3 dagen naar hem te brengen? Dan moet hij geen 30km rijden en zit ze toch dicht bij jou op school.

[Griet1982]

Ik heb hem inderdaad al voorgesteld om van de 3 dagen (6 ritten voor hem) ze 2 x zelf te brengen.
Maar daar heeft hij geen oren naar.
Ik wil hem gerust voorstellen die resterende 4 ritten ook te doen hoor maar ik denk dat het niet veel uithaalt.
Het is volgens mij meer een kwestie van niet willen toegeven, met welke argumenten wij ook afkomen.
Ik heb nog een zeer goed contact met zijn moeder en zij begrijpt zelf zijn probleem niet, zij is er ook van overtuigd dat ze beter hier naar school kan gaan omdat ze weet dat hier alles in orde is qua opvolging van school etc en dat bij haar zoon niet zo is.

[carembeu]

Is er geen mogelijkheid om een school halfweg te zoeken. Een school op 10km van de deur is veel meer haalbaar dan op 30 km.

[Griet1982]

Voor dat idee waren we allebei niet te vinden omdat ze dan naar een school gaat in een gemeente waar we zelf niets of niemand kennen...

[Moraelin]

Eylis heeft in deze de zaken al prachtig samengevat en van de nodige uitleg voorzien. Ik denk dat in zijn eerst post ook je antwoord staat: er is een grote kans dat de rechter jou verhuis 30km verder zal aanzien als jouw keuze, een keuze waar noch dochter, noch vader de rekening van kunnen gepresenteerd krijgen. Maar met rechtbanken weet je nooit. Waar je mss wel voordeel mee zult hebben is dat de dochter bij jou nu gedomicilieerd staat...het kan zijn dat de rechter dit als nieuwe thuisadres ziet en het dan ook logischer vind een school daar in de buurt te hebben, ik zou dit bespreken met je advocaat wat de kansen daarvan zijn.

Ik zou het toch onder elkaar proberen te regelen want met een rechtbank iets proberen te forceren (wat je hier toch probeert te doen) zal leiden tot een slechtere verstandhouding en zeker geen voordeel zijn voor het kind.

[duma]

Wat eylis zegt, inderdaad.

Uit ervaring: Hier is de mama 45 kilometer verder gaan wonen en wou daardoor het verblijfsco-ouderschap verhinderen. Rechter is haar niet gevolgd, heeft het toegekend, maar wou absoluut niet weten van een school in het midden van de twee woonplaatsen. Onze advicate had dat ook op voorhand gezegd, dat zeer weinig rechters dat toekennen, omdat het sociaal leven van de kinderen dan bemoeilijkt wordt en het dus beter is om in 1 van de twee woonplaatsen naar school te gaan. En zo geschiede ...

[Griet1982]

Bedankt voor jullie reacties. Vanavond praat ik al eens met mijn advocaat, eens horen wat hij ervan denkt.

[Mariette]

Wat eylis zegt, inderdaad.

Uit ervaring: Hier is de mama 45 kilometer verder gaan wonen en wou daardoor het verblijfsco-ouderschap verhinderen. Rechter is haar niet gevolgd, heeft het toegekend, maar wou absoluut niet weten van een school in het midden van de twee woonplaatsen. Onze advicate had dat ook op voorhand gezegd, dat zeer weinig rechters dat toekennen, omdat het sociaal leven van de kinderen dan bemoeilijkt wordt en het dus beter is om in 1 van de twee woonplaatsen naar school te gaan. En zo geschiede ...

Hoeveel sociaal leven van de kinderen schiet er nog over als je één week op twee dagelijks bijna 100km over en weer moet rijden? voor moeder is dat dat 45 heen, 45 terug en 's avonds opnieuw 90 km?

[duma]

Daar gaat het hier niet om. Het gaat om wat kan en waarschijnlijk en wettelijk is en hoe sommige rechters redeneren.

Ik stel voor dat je de vraag aan de mama stelt trouwens. Zij is degene die verhuisd is, niet mijn man. De kinderen hebben hun sociaal leven bij mijn man en mij zoals ze dat vroeger hadden. Vriendjes en familie vlak bij de deur. Bij de mama hebben ze een nichtje en stiefzussen.

[eylis]

precies. en veel van die probleemsituaties kunnen bij een scheiding van meet af aan voorkomen worden als beide ouders in het achterhoofd houden dat ze best in elkaars buurt blijven wonen én als ze een nieuwe relatie aangaan dat ook aan hun nieuwe partner kunnen vragen. In dat geval denk je echt aan het belang van het kind.