Hallo,
graag had ik geweten of iemand mij kan adviseren bij het volgende :
Mijn ouders zijn enkele jaren geleden gescheiden. Mijn moeder was 25jaar lang huisvrouw terwijl mijn vader werkte.
Na de scheiding kreeg, zoals normaal, mijn moeder de helft van de waarde van het huis.
Mijn vader ondertekende dan bij de notaris dat hij haar 700 euro/maand ging geven indien zij een inkomen had lager dan 1375 euro. (in de veronderstelling dat zij mee zou helpen bij het onderhouden van de 4 kinderen)
Uiteindelijk heeft mijn moeder , na die scheiding, nooit iets bijgedragen aan de opvoeding van de kinderen.
Mijn vader daarentegen is als zelfstandige begonnen werken waardoor hij momenteel een lager inkomen heeft als destijds.
-->gevolg, hij heeft het financieel moeilijk om die 700/maand extra af te staan (terwijl hij nog steeds voor 2 van de 4 kinderen moet zorgen)
Mijn moeder ging daarvoor naar advocaten en zo naar de rechtbank en zij heeft gelijk gekregen!
In de brief die mijn vader terugkreeg van zijn advocaat stond dat de rechter oordeelde dat, hij veronderstelde dat mijn vader waarschijnlijk (?) een hoog inkomen had en dat hij waarschijnlijk het bedrag (helft van het huis) zo kon geven zonder een lening aan te gaan.(??)
Mijn vader kan nu in beroep gaan, maar geen garantie op succes...
Mijn vraag: is het normaal dat zulke uitspraken worden gedaan, terwijl het inkomen niet verondersteld hoeft te worden daar het kan bewezen worden?
Ook het feit dat mijn vader nog steeds leningen heeft lopen om zijn huis af te betalen. en dat terwijl mijn moeder ondertussen met het gekregen geld een appartement heeft gekocht en vast werk heeft...?
Ik stel mij de vraag of ons rechtsysteem in dit geval niet nagaat of het financieel plaatje wel klopt. en of het wel realistisch is?
Men zou toch het inkomen kunnen voorleggen en een bewijs van leningen kunnen voorleggen zodanig dat de rechter geen "veronderstellingen" meer hoeft te maken?
Graag jullie reacties!
alvast bedankt.