Ovan, enkel maar de 1ste 2 regels van je post gelezen te hebben... zei ik niet dat die burgerrechter veelal zijn goesting doet? ja toch hé
Die strafrechter en die burgerrechter die spreken elkaar in principe enkel maar via vonnissen of arresten.
Dat is voor gewone burgers een erg vreemde wijze van communicatie, maar dat is wel de kern van hun doen.
Als buitenstaander zie je direkt dat die 2 elkaar niet eens willen verstaan!!!!! Je kan dat vrij eenvoudig en massaal vaststellen, maar daarmee is niemand geholpen. Het is zoals het is.
RR
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Laten we dit als basis nemen voor een soort van generaal antwoord op al de vragen hier gesteld.Een tip aan iedereen...in een 50/50 verdeling krijgt elke ouder evenveel kans en tijd om voor het kind te zorgen...verkwist die in eerste instantie niet met strijd, maar met te laten zien wat voor ouder je bent. En hoe meer je het kind hebt hoe groter de verantwoordelijkheid naar het kind en de andere ouder. Misbruik het niet!
Als het kind voldoende lang bij papa (of mama) zou geweest zijn, dan is mijn overtuiging dat papa(of mama) die medische hulp was gaan zoeken.
Volgens mij is dat erg duidelijk. Al die juridische stappen zullen ervoor zorgen dat die "juiste info" allicht naar de toekomst toe, nooit of te nimmer nog bij de andere ouder geraken.
Logica? Ja logica!
Nu mag men niet uit het oog verliezen dat er hier mogelijks gelet de dijbeenbreuk, maar ook gelet de vijandige houding van een ouder het hier om een reele gevaarssituatie van het kind zou kunnen gaan.
De toekomst zal ons wijzer kunnen maken, maar dat is ook zo voor het verleden, maar al te vaak wordt dat vergeten.
Pakweg 95% van de verdachten die via de onderzoeksrechter door de raadkamer naar de correctionele werden doorverwezen zijn door de strafrechter veroordeeld geweest! Dat zegt wel iets. Let ook op de gradaties veroordeeld worden of veroordeelt worden tot een straf. (cfr. Ovan) en dan nog, als de jeugdrechter schrijft "rekening gehouden met x, y , voorgaande rechterlijke uitspraken en de opgelopen strafrechterlijk veroordelingen" zegt echt weinig over wat de uitkomst moet zijn van zijn uitspraak hé. Dat zegt enkel dat hij daar rekening mee gehouden heeft en daarmee dekt die jeugdrechter zichzelf in en daarmee kan hij zoals helaas blijkt uit de praktijk nog oordelen naar zijn goesting of humeur van het moment. Ook hier geeft Ovan een voorbeeld van de praktijk. Ik kan niet anders dan herhalen wat Ovan hier als boodschap tracht mee te delen:
Dat is advies, goed advies.
Wie dit tegenspreken wil moet dat maar doen. Wij hier op het JF (ook de filmindustrie, kranten en medewerkers van jeugdinstellingen allerlei) zijn volgens mij altijd al geintreseerd geweest in de vervolg verhalen inzake aanslepende vechtscheidingen met kinderen ...
RR
Bedankt voor alle reacties. Vrede tussen beide ouders is inderdaad in het belang van het kind, maar dan moet deze intentie wel van beide kanten komen!! Een ex die het niet kan laten om in het holst van de nacht op je deur te staan bonken, te roepen en tieren tot buren de politie bellen, die in het ziekenhuis zijn zoon komt bezoeken en ook daar amok staat te maken, tot de verpleging met behulp van de security hem laat buitenzetten... weinig vredelievend, volgens mij.
RR, ik weet totaal niet wie je bent, je komt me over als een redelijk gefrustreerd iemand, hoe dit komt weet ik ook niet. Wat ik wel kan vaststellen is dat je nogal graag zwaait met grote woorden en statements, maar ik vraag me af in hoever je wel weet waarover je praat. Het is niet moeilijk om via het internet 'grote woorden' te gebruiken, maar de tientallen dt-fouten die je , maakt, wekken bij mij de vraag in hoever je wel 'gefundeerd' reageert, volgens mij is het pure frustratie die je onderlegt met opgezochte teksten en uitlatingen.
Een week-weekregeling kan volgens mij niet als er lopende strafzaken zijn naar één van de ouders toe. Van het moment dat er sprake is van fysiek/psychisch geweld is, zou het kind onmiddellijk in veiligheid moeten gebracht worden! Als de jeugdrechtbank inderdaad zijn twijfels heeft, dan zouden deze moeten wachten met een uitspraak tot een uitspraak van de correctionele (zoals de procureur bij ons voorstelde). Dan pas handelen ze in het belang van het kind en kunnen ze met een 'gerust geweten' een uitspraak doen waarin het kind zeker veilig is. Moeten we dan serieus wachten tot er (nog) ernstigere dingen gebeuren?? Het zou niet de eerste keer zijn hier in ons landje dat mensen 'een foute inschatting' bekopen met hun leven! De jeugdrechtbank, zou moeten zorgen dat ze op alle gebied zeker zijn dat ze de beste uitspraak doen voor het kind! En dat ze bedolven zitten onder het werk, wil daarom niet zeggen dat ze er zich via de gemakkelijkste weg moeten van afmaken. Elke zaak is verschillend en het is hun taak om elke zaak au sérieux te nemen en tot in het detail te bekijken en bestuderen. Daarvoor betalen we ze ook!!
RR, ik weet totaal niet wie je bent, je komt me over als een redelijk gefrustreerd iemand, hoe dit komt weet ik ook niet. Wat ik wel kan vaststellen is dat je nogal graag zwaait met grote woorden en statements, maar ik vraag me af in hoever je wel weet waarover je praat. Het is niet moeilijk om via het internet 'grote woorden' te gebruiken, maar de tientallen dt-fouten die je , maakt, wekken bij mij de vraag in hoever je wel 'gefundeerd' reageert, volgens mij is het pure frustratie die je onderlegt met opgezochte teksten en uitlatingen.
Een week-weekregeling kan volgens mij niet als er lopende strafzaken zijn naar één van de ouders toe. Van het moment dat er sprake is van fysiek/psychisch geweld is, zou het kind onmiddellijk in veiligheid moeten gebracht worden! Als de jeugdrechtbank inderdaad zijn twijfels heeft, dan zouden deze moeten wachten met een uitspraak tot een uitspraak van de correctionele (zoals de procureur bij ons voorstelde). Dan pas handelen ze in het belang van het kind en kunnen ze met een 'gerust geweten' een uitspraak doen waarin het kind zeker veilig is. Moeten we dan serieus wachten tot er (nog) ernstigere dingen gebeuren?? Het zou niet de eerste keer zijn hier in ons landje dat mensen 'een foute inschatting' bekopen met hun leven! De jeugdrechtbank, zou moeten zorgen dat ze op alle gebied zeker zijn dat ze de beste uitspraak doen voor het kind! En dat ze bedolven zitten onder het werk, wil daarom niet zeggen dat ze er zich via de gemakkelijkste weg moeten van afmaken. Elke zaak is verschillend en het is hun taak om elke zaak au sérieux te nemen en tot in het detail te bekijken en bestuderen. Daarvoor betalen we ze ook!!
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Kan je o.a. deze uitspraak eens funderen?Een week-weekregeling kan volgens mij niet als er lopende strafzaken zijn naar één van de ouders toe. Van het moment dat er sprake is van fysiek/psychisch geweld is, zou het kind onmiddellijk in veiligheid moeten gebracht worden!
Wat is er mis met opzoeken van teksten?
Waar we het over eens zijn is dat vrede tussen de ouders in het belang van het kind is. Kortom dat moeten we hier zo snel mogelijk bereiken.joint-custody couples reported less conflict at the time of separation or divorce. This is consistent with the argument that joint-custody couples are self-selected for low conflict and that better adjustment for their children may reflect this lack of conflict; parental conflict remains an important confound in research comparing adjustment in different custody settings.
Stel dat U dat weekend krijgt, wel dan is de kans heel wat kleiner dat hij niet meer op uw deur komt bonken en bij een bezoek van zoonlief aan het hospitaal amok zal gaan maken...
Die jeugdrechter heeft m.i. het kind in een zo veilig mogelijke omgeving gebracht.
Veilig betekend hier de kansen op later ongeluk, naderend onheil of nadeel voor het kind te minimaliseren, kortom trachten zo snel mogelijk vrede tussen de ouders te realiseren en ja daar moet je met 2 ouders voor zijn die dat willen.
RR
Laatst gewijzigd door roderidder op 19 jul 2011 10:09, 2 keer totaal gewijzigd.
Verschil is dat als mama hier een weekend krijgt, zij zoonlief naar de dokter had gebracht, en de papa op de hoogte had gebracht van wat er gebeurd was. Dát lijkt me het verschil, en dát lijkt me waar het hier om te doen is, niet?Stel dat U dat weekend krijgt, wel dan zal Hij niet meer op uw deur bonken ...
Bij een bezoek van zoonlief aan het hospitaal amok gaan maken...
RR
Niet over het feit dat er hier een 50/50 verdeling MOET zijn, want dat zou alles oplossen. Alsof dat de oplossing voor alles is. Ik ben akkoord dat in 'normale' omstandigheden die 50/50 het beste is, maar als je al niet meer zeker kunt zijn omtrent de veiligheid van je kind? Neen! De dokter verklaarde dat het zoontje heel veel pijn moet gehad hebben en het moet hebben uitgeschreeuwd. Er moet daar dus iets gebeurd zijn, en de papa zegt niets??? Sorry hoor, maar hij had ook gezegd kunnen hebben dat hij niet weet wat er gebeurd is, maar dat de zoon hard geweend heeft ofzo. Als de papa doet alsof er niets aan de hand is, dan schendt hij volgens mij heel wat meer kinderrechten dat degene die hier worden aangehaald!
En week-week per definitie in het belang van het kind???!! Die wet is er wel gekomen om het belang van de ouders te dienen hoor! In vele gevallen wat mij betreft ook de beste oplossing, maar absoluut niet altijd. En dat blijven verdedigen met hand en tand in ELKE situatie, getuigt eerder van minsbruik.
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Mij hoor je niet zeggen dat iedere situatie altijd en blijvende 50/50 moet zijn, mij hoor je zeggen dat beide ouders evenveel kansen moeten krijgen.
Arts ben ik niet, maar als de voorlopige diagnoze een mogelijke hersenschudding is, dan onderzoek je m.i. als arts ook naar blauwe plekken, gebroken ledematen...
Naar mijn aanvoelen duurt dat geen 3 dagen om vast te stellen dat er een dijbeenbreuk (rats in 2) is.
Komen we terug op het aspect "veiligheid"? Wat is een kind in veiligheid brengen? Dat is er in de eerste plaats voor zorgen dat er vrede is (of komt) tussen de ouders.
Als het over beschrijving gaat van hoe de dijbeenbreuk tot stand is gekomen, mis ik hier op het JF het bewijs dat dit door opzet vb. slagen is gekomen. (zelf ga ik ervanuit dat die OR meer weet dan wij, maar dat kan ook een vooroordeel zijn)
RR
Arts ben ik niet, maar als de voorlopige diagnoze een mogelijke hersenschudding is, dan onderzoek je m.i. als arts ook naar blauwe plekken, gebroken ledematen...
Naar mijn aanvoelen duurt dat geen 3 dagen om vast te stellen dat er een dijbeenbreuk (rats in 2) is.
Komen we terug op het aspect "veiligheid"? Wat is een kind in veiligheid brengen? Dat is er in de eerste plaats voor zorgen dat er vrede is (of komt) tussen de ouders.
zou men zoiets een vooroordeel kunnen noemen?Verschil is dat als mama hier een weekend krijgt, zij zoonlief naar de dokter had gebracht, en de papa op de hoogte had gebracht van wat er gebeurd was. Dát lijkt me het verschil, en dát lijkt me waar het hier om te doen is, niet?
Als het over beschrijving gaat van hoe de dijbeenbreuk tot stand is gekomen, mis ik hier op het JF het bewijs dat dit door opzet vb. slagen is gekomen. (zelf ga ik ervanuit dat die OR meer weet dan wij, maar dat kan ook een vooroordeel zijn)
RR
Als een dijbeenbreuk zich 'per ongeluk' voordeed, dan verzwijg je dit niet! Als je iets verzwijgt, dan is dit omdat je niet wil dat iets (bepaalde omstandigheden) aan het licht komt. Als zelfs de gerechtsarts in Antwerpen zegt dat het normaal is dat alle artsen eerst op vitaal niveau onderzoeken deden, aangezien er zogezegd niets gebeurd is, en dat dit een heel verdacht licht werpt op de situatie, dan snap ik niet wie jij bent om dit tegen te spreken. Een kind van 2 niet naar de dokter brengen als het medische zorgen nodig heeft, dat is een vorm van kindermishandeling! Ik ben ook akkoord dat een 50/50 regeling een goeie oplossing is in bepaalde situaties, maar absoluut niet altijd!!
Het feit dat er in alle talen gezwegen wordt over een eventueel ongelukje, het feit dat er niet onmiddellijk een dokter werd geraadpleegd, dat zijn zaken die het heel verdacht maken. Misschien, RR, was ik die bewuste zondagavond beter bij jou te rade gekomen, want blijkbaar weet jij het allemaal beter dan alle dokters samen. De gerechtsdokter naar wie ik verwezen werd, stelde vast dat het om een getorste breuk ging, veroorzaakt door een trek-draai beweging, blauwe plekken hoeven daar niet altijd mee samen te gaan, in tegendeel de afwezigheid van blauwe plekken maakt het alleen nog verdachter. Stel dat hij van een trap viel of zo, dan waren zeker wel blauwe plekken aanwezig geweest. Daarbij komt het angstige gedrag dat mijn zoontje toonde en nog altijd toont als het woord 'papa' valt. Helaas is hij nog veel te jong om te vertellen wat er precies gebeurd is.
Het feit dat er in alle talen gezwegen wordt over een eventueel ongelukje, het feit dat er niet onmiddellijk een dokter werd geraadpleegd, dat zijn zaken die het heel verdacht maken. Misschien, RR, was ik die bewuste zondagavond beter bij jou te rade gekomen, want blijkbaar weet jij het allemaal beter dan alle dokters samen. De gerechtsdokter naar wie ik verwezen werd, stelde vast dat het om een getorste breuk ging, veroorzaakt door een trek-draai beweging, blauwe plekken hoeven daar niet altijd mee samen te gaan, in tegendeel de afwezigheid van blauwe plekken maakt het alleen nog verdachter. Stel dat hij van een trap viel of zo, dan waren zeker wel blauwe plekken aanwezig geweest. Daarbij komt het angstige gedrag dat mijn zoontje toonde en nog altijd toont als het woord 'papa' valt. Helaas is hij nog veel te jong om te vertellen wat er precies gebeurd is.
@evelyne11: zoals jij het verhaal doet is het idd op z'n minst een rare situatie. Je relaas en opinie tonen me ook een teken van gezond verstand. De standpunten die RR o.a. inneemt is dat er moet uitgegaan worden van een gelijk verdeeld ouderschap en omgangsrecht. En dat niet door het minste een redenen te geven om dat niet te doen. Wel in tegendeel. Persoonlijk heb ik zeker te doen met je zoontje. Dat manneke heeft blijkbaar naast zijn lichamelijke letsel ook de nodige emotionele stress die heel de situatie meebrengt.
Mijn mening, in plaats van je energie te steken en dit voorval te gebruiken als wapen tegen een 50/50, gebruik dit om de papa te overtuigen om het misschien anders te doen, of samen met hem de ware toedracht te zoeken en te voorkomen dat dit nog gebeurt. Dit is uiteindelijk WEL in het belang van het kind. Als jij er voor kan zorgen dat de papa zo geen "stoten" (om welke reden, of wat er ook gebeurt is) meer doet...ondanks alles wat die man "mispeuterd" heeft blijft hij de papa van je zoontje. Waar doe je die kleine het meeste plezier mee.... zijn papa verder de grond in te boren, al zijn misstappen in de verf te zetten en zorgen dat die zo weinig mogelijk zijn zoon (papa) kan zien. Of om ervoor te zorgen dat alles in goede banen loopt, dat er communicatie is en dat je zoon een papa heeft die uiteindelijk verantwoordelijk kan omgaan en iets betekent. ben jij een echte winnaar en heb je echt iets betekend voor je zoon. Het ECHTE belang van het kind. Ik denk dat ik zo op een andere manier gezegd heb wat RR hier probeert duidelijk te maken.
Weeral is het niet Justitie die de juiste omkadering of atmosfeer brengt om het belang van de kinderen te beschermen. Hoe verder je daar van weg wilt blijven hoe meer je zoontje er BELANG bij zal hebben.... alleen heb jij de kaarten in handen en de papa blijkbaar niet.
succes
Mijn mening, in plaats van je energie te steken en dit voorval te gebruiken als wapen tegen een 50/50, gebruik dit om de papa te overtuigen om het misschien anders te doen, of samen met hem de ware toedracht te zoeken en te voorkomen dat dit nog gebeurt. Dit is uiteindelijk WEL in het belang van het kind. Als jij er voor kan zorgen dat de papa zo geen "stoten" (om welke reden, of wat er ook gebeurt is) meer doet...ondanks alles wat die man "mispeuterd" heeft blijft hij de papa van je zoontje. Waar doe je die kleine het meeste plezier mee.... zijn papa verder de grond in te boren, al zijn misstappen in de verf te zetten en zorgen dat die zo weinig mogelijk zijn zoon (papa) kan zien. Of om ervoor te zorgen dat alles in goede banen loopt, dat er communicatie is en dat je zoon een papa heeft die uiteindelijk verantwoordelijk kan omgaan en iets betekent. ben jij een echte winnaar en heb je echt iets betekend voor je zoon. Het ECHTE belang van het kind. Ik denk dat ik zo op een andere manier gezegd heb wat RR hier probeert duidelijk te maken.
Weeral is het niet Justitie die de juiste omkadering of atmosfeer brengt om het belang van de kinderen te beschermen. Hoe verder je daar van weg wilt blijven hoe meer je zoontje er BELANG bij zal hebben.... alleen heb jij de kaarten in handen en de papa blijkbaar niet.
succes
"The world is a dangerous place to live; not because of the people who are evil, but because of the people who don't do anything about it." Albert Einstein
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
"Wie kan mij voor het volgende een logische verklaring geven??"
Wel, in een democratisch rechtsysteem zou dat de rechter moeten zijn die dergelijk vonnis uitspreekt.
Waar de wet van 2010 aangaande de alimentatie een eerste stapje zette in die richting (de rechter dient zijn vonnis tot alimentatie te verantwoorden), wordt ook dit klakkeloos aan de laars gelapt. In politieke kringen geen mens die dit aankaart....waarschijnlijk allemaal veel te druk met het verdelen van hun postjes binnen een regering die maar niet tot stand komt.
Het is niet aan de deelnemers in een debat om; enige veronderstelling te maken over:
het waarom andere deelnemers er een andere mening op na houden.
Aldus bestaat er ook geen enkele reden, om een reactie af te schilderen als van een gefrustreerde ouder.
Zoals u hetzelf reeds beantwoordde, is het hier aan de correctionele rechterbank om de input te geven aan de burgelijke.
Administratief, betekent dit dat u uw vonnis van de correctionele rechtbank zal moeten opvragen, copiëren en opnieuw aanbrengen aan de burgelijke rechtbank als bewijsstuk. U mag zich daarbij gelukkig prijzen dat de postduif inmiddels toch reeds werd afgeschaft in ons rechtssysteem. De rechtbank zal vervolgens uw zaak over een half jaar nog eens terzitting brengen (mocht u nog zin hebben uiteraard).... mogelijk zal u over een dik jaar dan een uitspraak bekomen, waar u ondertussen uiteraard een beetje door gefrustreerd zal geraakt zijn...
Besluit:
Wanneer u een gerechtsprocedure start met een bepaald doel, dien je eerst na te vragen hoe lang dit normaliter duurt.
Net door de duurtijd kan uw procedure ervoor zorgen dat eens het doel behaald dit van geen kante nog belang heeft:
In uw geval concreet:
zal intussentijd, ofwel u zoontje een inslag op zijn hoofd hebben gehad,
ofwel heeft de vader zijn strijd met u, over uw zoontje, opgegeven,
ofwel heeft u intussentijd ingezien dat er ook vaders zijn die het beste met hun kinderen voor hebben.
Op dat moment zal u; niet alleen veel geld kwijt zijn aan advokaat en procedure kosten, maar
tevens tijd. Uit dit besef zal bij u nog een grotere frustratie gegroeid zijn, daar
u deze middelen constructiever had kunnen aanwenden via wederzijdse hulp tussen ouders, en een fatsoenlijke begeleiding bij overleg.
Wel, in een democratisch rechtsysteem zou dat de rechter moeten zijn die dergelijk vonnis uitspreekt.
Waar de wet van 2010 aangaande de alimentatie een eerste stapje zette in die richting (de rechter dient zijn vonnis tot alimentatie te verantwoorden), wordt ook dit klakkeloos aan de laars gelapt. In politieke kringen geen mens die dit aankaart....waarschijnlijk allemaal veel te druk met het verdelen van hun postjes binnen een regering die maar niet tot stand komt.
Het is niet aan de deelnemers in een debat om; enige veronderstelling te maken over:
het waarom andere deelnemers er een andere mening op na houden.
Aldus bestaat er ook geen enkele reden, om een reactie af te schilderen als van een gefrustreerde ouder.
Zoals u hetzelf reeds beantwoordde, is het hier aan de correctionele rechterbank om de input te geven aan de burgelijke.
Administratief, betekent dit dat u uw vonnis van de correctionele rechtbank zal moeten opvragen, copiëren en opnieuw aanbrengen aan de burgelijke rechtbank als bewijsstuk. U mag zich daarbij gelukkig prijzen dat de postduif inmiddels toch reeds werd afgeschaft in ons rechtssysteem. De rechtbank zal vervolgens uw zaak over een half jaar nog eens terzitting brengen (mocht u nog zin hebben uiteraard).... mogelijk zal u over een dik jaar dan een uitspraak bekomen, waar u ondertussen uiteraard een beetje door gefrustreerd zal geraakt zijn...
Besluit:
Wanneer u een gerechtsprocedure start met een bepaald doel, dien je eerst na te vragen hoe lang dit normaliter duurt.
Net door de duurtijd kan uw procedure ervoor zorgen dat eens het doel behaald dit van geen kante nog belang heeft:
In uw geval concreet:
zal intussentijd, ofwel u zoontje een inslag op zijn hoofd hebben gehad,
ofwel heeft de vader zijn strijd met u, over uw zoontje, opgegeven,
ofwel heeft u intussentijd ingezien dat er ook vaders zijn die het beste met hun kinderen voor hebben.
Op dat moment zal u; niet alleen veel geld kwijt zijn aan advokaat en procedure kosten, maar
tevens tijd. Uit dit besef zal bij u nog een grotere frustratie gegroeid zijn, daar
u deze middelen constructiever had kunnen aanwenden via wederzijdse hulp tussen ouders, en een fatsoenlijke begeleiding bij overleg.
btw: ik moet mijn spellingschecker nog aanpassen zodat deze ook werkt op mijn postings op JF. aldus mijn excuus voor de taalfoutenBut indeed; it takes two to tango
Handige documenten voor Personenrecht
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
We hadden het over logica. U bent allicht een aanleg vergeten. Sommige gaan bij een corrctioneel vonnis waar ze zich niet in berusten of nadelig zou kunnen zijn als het bij een jeugdrechter wordt neergelegd in beroep, dat werkt opschorsend (lees mogelijk vrijspraak en dat is dan wat zal tellen). In beroep spreekt men over een arrest. Het zal logischer wijze dat arrest wel eens kunnen zijn dat U bedoeld?"... Administratief, betekent dit dat u uw vonnis van de correctionele rechtbank zal moeten opvragen, copiëren en opnieuw aanbrengen aan de burgelijke rechtbank als bewijsstuk. U mag zich daarbij gelukkig prijzen dat de postduif inmiddels toch reeds werd afgeschaft in ons rechtssysteem. De rechtbank zal vervolgens uw zaak over een half jaar nog eens terzitting brengen (mocht u nog zin hebben uiteraard).... mogelijk zal u over een dik jaar dan een uitspraak bekomen, waar u ondertussen uiteraard een beetje door gefrustreerd zal geraakt zijn...
RR
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
U bent allicht de mogelijkheid vergeten dat uw klacht voor een correctionele feit ook wel eens kan gesepponeerd worden.
In dat geval zal u dit dossier terug moeten laten openen, met extra argumenten, de vraag is of TS deze wel heeft....?
Ons rechtsysteem beschikt nu eenmaal over genoeg mogelijkheden om een uitspraak uit te stellen tot deze kleuter van 2 jaar, volvassen is en het doel van TS werd achterhaald, en de feiten,; indien toch strafrechterlijk worden aanvaard, verjaard zullen zijn.
In dat geval zal u dit dossier terug moeten laten openen, met extra argumenten, de vraag is of TS deze wel heeft....?
Ons rechtsysteem beschikt nu eenmaal over genoeg mogelijkheden om een uitspraak uit te stellen tot deze kleuter van 2 jaar, volvassen is en het doel van TS werd achterhaald, en de feiten,; indien toch strafrechterlijk worden aanvaard, verjaard zullen zijn.
Handige documenten voor Personenrecht
De correctionele zaak stond ter pleiting op 22juni, maar werd uitgesteld tot 12 okt, op aanvraag van de tegenpartij (zogezegd te weinig tijd om zich te verdedigen). Niettegenstaande alles, probeer ik al 2 jaar tot een 'normale' en constructieve communicatie te komen met mijn ex omtrent ons zoontje, hij weigert dit pertinent. Ofwel antwoordt hij niet op mails/brieven/sms ed, ofwel antwoordt hij grof en verwijt hij me voor alles wat je maar kan denken (vb slet van een moeder is één van de honderden verwijtens) Ik stelde reeds voor om via een bemiddelingsconsulent tot goeie communicatie te komen, ook dit werkte niet. Naar mijn zoontje toe probeer ik zijn papa zo positief mogelijk voor te stellen, dit in zijn eigen belang, ik wil die schrik die hij heeft wegwerken, hoe moeilijk dit ook voor mij is om een positief beeld van hem te scheppen (gezien hetgene ik ook meemaakte met hem) En dat heb ik ook in al mijn besluiten geformuleerd. Maar dat wil daarom niet zeggen dat ik geen schrik heb naar de toekomst toe. Ik heb totaal geen vertrouwen in een week-weekregeling. Een vb uit het verleden, toen ons zoontje een maand of 2 was, hij lag in zijn wieg in de living, mijn ex komt dronken thuis, ik vraag hem om zich wat te verfrissen (hij stonk uren in de wind), hij wordt razend, neemt een glas water, drinkt het uit en gooit het lege glas in de richting van de wieg. Het glas botste gelukkig maar tegen de poten van de wieg en alle scherven vielen ernaast. Om maar te zeggen over welk verantwoordelijkheidsgevoel hij beschikt. Toen ik hoogzwanger was duwde hij me pardoes op de grond en gaf me nog een trap, dit omdat ik op een dag het idee gekregen had om de keukenkasten te herorganiseren (die hormonen nietwaar), hij vond niet onmiddellijk de borden en het was van dat.
De procureur van het jeugdgerecht schreef letterlijk dat hij het veiliger vond om het correctionele onderzoek af te wachten vooraleer een uitspraak te doen over de verblijfsregeling. De jeugdrechter heeft daar dus geen gehoor aan gegeven. Sowieso ga ik in beroep tegen de jeugdrechtbank. Ik hoop dat ik mag geloven dat de correctionele rechtbank wel in eer en geweten zal oordelen. Doktersverslagen, getuigenissen van verpleegkundigen tijdens ons verblijf in het ziekenhuis dat hij meerdere keren agressief uit de hoek kwam, zijn reeds bestaande strafblad, ontslag op zijn vorig werk omwille van agressief gedrag en pesterijen naar collega's toe, ed
Ik wil nooit of te nimmer dat mij zoon zijn papa niet kent, maar mijn moedergevoelens laten het niet toe om hem nu zomaar aan hem toe te vertrouwen. Een goeie uitspraak in mijn ogen zou geweest zijn dat hij zich eerst moet laten behandelen voor zijn oncontroleerbare agressie (en in tussentijd bv om de 2 weken een weekend), de dag dat hij kan bewijzen dat hij zijn agressie (in elke situatie, dus ook als het kind eens lastig is!!) onder controle heeft, dan kan ik mijn vertrouwen weer opbouwen en is er meer ruimte voor een 50/50 regeling. Maar dat is dus tot op vandaag absoluut niet geval. Daarbij komt dan nog eens de weinige interesse die hij toont in zijn zoon. Toen ons zoontje om de twee weken een weekend bij hem was, vroeg hij nooit hoe het met hem was, geen mailtje niets. Ook nu, de voorbije 4 maand, zag hij hem amper 1,5u om de twee weken, onder begeleiding, nooit is het in hem opgekomen om eens te informeren hoe het met zijn kind is. Ik weet nu niet of dit typisch mannelijk is, maar ik zou het alleszins niet kunnen om zo weinig te weten over mijn kind. In het begin stuurde ik hem zelf mails met nieuwtjes, tot ik op een dag het antwoord kreeg dat ik er moest mee stoppen (??!!), hij 'hoefde dit allemaal niet te weten, al die zever' (en dat ging dus bv over zijn eerste stapjes, voor het eerst alleen eten enz). Ook tijdens de revalidatie van het beentje (het duurde 10 weken met intensieve kine vooraleer hij weer kon stappen als van tevoor), vroeg hij nooit hoe gesteld was met de toestand. Begrijpen jullie dat nu??
Maw, geen interesse + geen communicatie + risico van geweld: is dat nu een goeie basis voor een week-weekregeling, in het belang van het kind?
De procureur van het jeugdgerecht schreef letterlijk dat hij het veiliger vond om het correctionele onderzoek af te wachten vooraleer een uitspraak te doen over de verblijfsregeling. De jeugdrechter heeft daar dus geen gehoor aan gegeven. Sowieso ga ik in beroep tegen de jeugdrechtbank. Ik hoop dat ik mag geloven dat de correctionele rechtbank wel in eer en geweten zal oordelen. Doktersverslagen, getuigenissen van verpleegkundigen tijdens ons verblijf in het ziekenhuis dat hij meerdere keren agressief uit de hoek kwam, zijn reeds bestaande strafblad, ontslag op zijn vorig werk omwille van agressief gedrag en pesterijen naar collega's toe, ed
Ik wil nooit of te nimmer dat mij zoon zijn papa niet kent, maar mijn moedergevoelens laten het niet toe om hem nu zomaar aan hem toe te vertrouwen. Een goeie uitspraak in mijn ogen zou geweest zijn dat hij zich eerst moet laten behandelen voor zijn oncontroleerbare agressie (en in tussentijd bv om de 2 weken een weekend), de dag dat hij kan bewijzen dat hij zijn agressie (in elke situatie, dus ook als het kind eens lastig is!!) onder controle heeft, dan kan ik mijn vertrouwen weer opbouwen en is er meer ruimte voor een 50/50 regeling. Maar dat is dus tot op vandaag absoluut niet geval. Daarbij komt dan nog eens de weinige interesse die hij toont in zijn zoon. Toen ons zoontje om de twee weken een weekend bij hem was, vroeg hij nooit hoe het met hem was, geen mailtje niets. Ook nu, de voorbije 4 maand, zag hij hem amper 1,5u om de twee weken, onder begeleiding, nooit is het in hem opgekomen om eens te informeren hoe het met zijn kind is. Ik weet nu niet of dit typisch mannelijk is, maar ik zou het alleszins niet kunnen om zo weinig te weten over mijn kind. In het begin stuurde ik hem zelf mails met nieuwtjes, tot ik op een dag het antwoord kreeg dat ik er moest mee stoppen (??!!), hij 'hoefde dit allemaal niet te weten, al die zever' (en dat ging dus bv over zijn eerste stapjes, voor het eerst alleen eten enz). Ook tijdens de revalidatie van het beentje (het duurde 10 weken met intensieve kine vooraleer hij weer kon stappen als van tevoor), vroeg hij nooit hoe gesteld was met de toestand. Begrijpen jullie dat nu??
Maw, geen interesse + geen communicatie + risico van geweld: is dat nu een goeie basis voor een week-weekregeling, in het belang van het kind?
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
evelyne11,
We geraken verder en we krijgen stillaan een beter beeld van de situatie. cfr. > De gerechtsdokter naar wie ik verwezen werd, stelde vast dat het om een getorste breuk ging, veroorzaakt door een trek-draai beweging
Om arts te worden moet je ook een soort van artseneed af leggen. Een deel van die eed zal eropneer komen dat arts zijn een hele eer is die hoog moet gehouden worden. Kortom ze vormen een hechte groep als een collega laat ons zeggen een fout/fouten gemaakt heeft hangt men dat niet aan de grote klok. Het is niet altijd snel en eenvoudig om een arts te laten veroordelen voor een medische blunder. Eerst naar de vitale functies onderzoeken, ja. Maar drie dagen zoeken eer ze je meedelen dat het een dijbeenbreuk betreft... mmm hier stel ik mij vragen bij en hoop dat ik niet de enige ben die daar zo over denkt.
maar goed, laten we verder gaan in het beantwoorden van je vragen en meer nog, in de hoop een bijdrage te kunnen leveren die effectief die vrede tussen de ouders ten gunste komt.
Om een nog beter beeld van de situatie te vormen
Is dat vonnis al betekend?
Heeft hij een advocaat, en zo ja was de papa op de zitting aanwezig en wat heeft de papa allemaal gezegd tegen de jeugdrechter?
RR
We geraken verder en we krijgen stillaan een beter beeld van de situatie. cfr. > De gerechtsdokter naar wie ik verwezen werd, stelde vast dat het om een getorste breuk ging, veroorzaakt door een trek-draai beweging
Om arts te worden moet je ook een soort van artseneed af leggen. Een deel van die eed zal eropneer komen dat arts zijn een hele eer is die hoog moet gehouden worden. Kortom ze vormen een hechte groep als een collega laat ons zeggen een fout/fouten gemaakt heeft hangt men dat niet aan de grote klok. Het is niet altijd snel en eenvoudig om een arts te laten veroordelen voor een medische blunder. Eerst naar de vitale functies onderzoeken, ja. Maar drie dagen zoeken eer ze je meedelen dat het een dijbeenbreuk betreft... mmm hier stel ik mij vragen bij en hoop dat ik niet de enige ben die daar zo over denkt.
maar goed, laten we verder gaan in het beantwoorden van je vragen en meer nog, in de hoop een bijdrage te kunnen leveren die effectief die vrede tussen de ouders ten gunste komt.
Om een nog beter beeld van de situatie te vormen
Ken je ook de datum van die uitspraak?Niettegenstaande dit, heeft de jeugdrechter toch een week-weekregeling uitgesproken!!
Is dat vonnis al betekend?
Heeft hij een advocaat, en zo ja was de papa op de zitting aanwezig en wat heeft de papa allemaal gezegd tegen de jeugdrechter?
RR
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Het is voor een gewiekste advocaat een fluitje van een cent om een strafzaak lopende te krijgen als 1 ouder hem hierom verzoekt.Een week-weekregeling kan volgens mij niet als er lopende strafzaken zijn naar één van de ouders toe.
Langs de kant van de verdediging zijn er truccen genoeg om die strafzaak jaren lopende te houden vooraleer er een eindarrest is, idem voor die 1ste advocaat die het geding op gang brengt.
Beiden vinden dat vaak juist hun job om zo te handelen.
Kortom, stel dat uw ex zo een strafzaak tegen U laat opzetten (of je nu schuldig of totaal onschuldig bent maakt niet uit... het is aan de laatste rechter om het laatste oordeel over die zaak te vellen, niet U) ... tja dan zal je snel een ander gedacht erop na houden.
Kortom, klinkt mooi maar zo werkt justitie normaliter niet en dat is maar goed ook. De logica die justitie vaak hanteert is dat je onschuldig bent tot het tegendeel bewezen is.
RR
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Een quote van mij van 18 juli
RR
*een gerechtsarts is bij mijn weten niet meer of niet minder dan een arts die een opdracht van het gerecht aanvaard. Dit zijn m.i. geen supperartsen maar gewone artsen die de rechtbank onpartijdig acht.
We zullen ze eens in de verf zetten want je reageerd zo vijandig naar mij toe dat je hier niet eens op reageerde. kortom de kans dat je ex vroeg of laat in die procedure tegen een veroordeling (mogelijks slagen en verwondingen, maar dit is nog af te wachten) aanloopt is heel groot te noemen. maar tot op heden lees ik hier op het JF niet dat de gerechtsarts* geschreven heeft dat de papa oorzaak is van die breuk, maar wel hoe die breuk tot stand is gekomen.Pakweg 95% van de verdachten die via de onderzoeksrechter door de raadkamer naar de correctionele werden doorverwezen zijn door de strafrechter veroordeeld geweest! Dat zegt wel iets.
RR
RR
*een gerechtsarts is bij mijn weten niet meer of niet minder dan een arts die een opdracht van het gerecht aanvaard. Dit zijn m.i. geen supperartsen maar gewone artsen die de rechtbank onpartijdig acht.