De hel is er dan toch...

[annina]

Hallo iedereen

Vorig jaar febr 2010 gingen wij uit elkaar. Mijn vriend liet me zitten met een kind van 2,5 en een baby van 4 maanden.
Ik verhuisde (woning van zijn vader) en liet de meeste spullen staan. We zouden dat achteraf wel regelen. Er werd een afspraak ronde de kinderen gemaakt die ook gehouden werd.

Een heel jaar lang dreven we tussen, zouden we niet opnieuw proberen?
De kinderen wenden ondertussen aan de situatie en alles was 'verwerkt'.
Uiteindelijk laat hij zich behandelen door een psycholoog en vraagt hij me mee in februari 2011. Hij wil onze relatie en ons gezin een kans geven. Ik helemaal enthousiast e met volle moed.

We gaan twee keer langs. Begin april is hij jarig en vieren we zijn verjaardag samen. Het voelt geweldig, de kinderen leven helemaal op.
Ineens slaat alles om en met paasmaandag komt de oudste thuis dat ze leuk hebben gespeeld met papa en A. De nieuwe vriendin !?!?
Hij ontkent dat dit een vriendin is maar ik ken hem natuurlijk al langer.

Nu, begin mei is zij reeds ingetrokken na een relatie van 3 WEKEN. Volgens mijn ex heeft ze geen andere opvang.
Daar staan nog spullen van mij in huis. Die wil hij nu niet teruggeven. Vermoedelijk omdat zij geen weet heeft van die affaire vorige maand tussen ons en denkt dat wij gewoon al meer dan een jaar uit elkaar zijn.
Los van dat betrekt hij mijn kinderen hier in.

Vorige maan zat ik daar, nu een ander. Ik heb dus gezegd dat ik niet wil dat er na een relatie van drie weken al iemand anders inwoont waar mijn kinderen bij zijn. Hij zegt dat ik hier geen zaken in heb...Kan ik dan echt niets doen daartegen?
Het ging goed met mijn kinderen. Nu krijg ik reacties van de juf, is hij thuis onhandelbaar, weent mijn kind en laat hij me niet meer los.
Het is gewoon veel te snel.

We hadden daar ook een afspraak rond gemaakt toen we uit elkaar gingen. Nieuwe partners zouden pas voorgesteld worden aan de kinderen na een stabiele relatie...En nu woont zij al in na 3 weken?
Ik ben in elk geval ingestort en zie gewoon niet wat het beste is voor hen...

[Corinne]

Ik begrijp je gevoel maar al te goed.
Begin februari 2011 is mijn partner bij mij, geheel onverwachts!, weggegaan.
Wij hebben 3 kinderen, 5 jaar, 3 jaar en de kleinste was toen nét 3 maand.

Een week later hoorde ik van de 2 oudste kinderen dat ze met papa en zijn vriendin
naar de cinema geweest zijn.... Terwijl de papa en ik ook hadden afgesproken de eerste
6 maand de kinderen niet voor te stellen aan nieuwe partners.

Voor mij was het 2 keer een "klop", m'n partner die blijkbaar weggegaan is voor iemand anders
en m'n kinderen die emotioneel énorm in de war geraakten. Grote huilpartijen en emotionele
gesprekken die ik niet wist dat 5 jarigen zo konden "denken" en zich inleven.

Wij geraakten er qua omgangsregeling en onderhoudsgeld niet uit, mijn ex wou € 38 betalen,
want hij had zogezegd een formule van Renard online gevonden. Hij wou ook co ouderschap,
ik zag dat niet zitten gezien hun jonge leeftijd en de kleinste krijgt nog borstvoeding.

Ik heb een advocaat genomen, verzoekschrift ingediend via het vredegerecht om dwingende
maatregelen te treffen. Die zitting was dus 2 weken geleden. Ik krijg onderhoudsgeld met terugwerkende
kracht, hij heeft de kinderen 2.5 dag per week en de kleinste 2x per week tussen 2 voedingen in.
In september is hier een evaluatie van.

In het vonnis staat geschreven (hier kwam de rechter zelf mee af) dat de kinderen bij de grootouders mogen verblijven,
en NIET bij de nieuwe partner van mijn ex, en dit zo tot september, tot aan de evaluatie.
(hij is nl. terug gaan inwonen bij zijn ouders toen hij hier is weggegaan.)

Wat blijkt nu? Die nieuwe vriendin is daar sinds enkele weken ook gaan inwonen!
Terwijl mijn kinderen hier elke week huilen omdat ze nog eens met papa alleen willen zijn, ze het niet leuk vinden als "zij" daar altijd is...
Nu sta ik dus stevig in m'n schoenen want in het vonnis staat dat ze bij de grootouders mogen blijven en niet bij haar,
nu moet ik de kinderen dus, zolang als zij daar inwoont, niet meer meegeven met hem.

Ik begrijp je dus volledig, ik hoop dat mijn ex ook eindelijk inziet wat dat vonnis eigenlijk betekent en dat dit serieus is.
Vroeger waren zijn kinderen zijn goden en zat hij erg in met hun gevoelens.
Nu heeft hij alleen nog oog voor haar en de kinderen moeten zich daar (naar mijn idee), maar naar schikken.

Vorig weekend heeft hij ze zelfs meegenomen naar haar familie "om ons voor te stellen" zei de oudste...

Succes, veel sterkte, 't is niet makkelijk!!

[kellytjexxx]

dit is ongeveer hetzelfde wat bij mij gebeurde, wij zijn uit elkaar sinds 21 oktober 2009 en 22 oktober had men ex al iemand anders dat waarschijnlijk al veel langer afspeelde.. er was nog geen procedure gestart maar heb wel zelf de kinderen om de 14 dagen een weekend me hem meegegeven tot er het vonnis was in december 2009. maar dus net hetzelfde vanaf novermber dus een maandje nadat we uit elkaar waren begon het al.. foto's op het internet met haar en men kinderen stond dus bij dat het haar stiefkinderen waren zelfs een video waarin de papa men oudste dochter aan het leren mama zeggen was tegen haar! verschrikkelijk om te zien! stond dus op facebook!! ze voegde me toe en dan expres zulke dingen erop zetten. uiteindelijk heb ik men eigen profiel enkel toegankelijk gemaakt voor vrienden. dan begon het met smsen van haar! ze stuurde me smsen van wij zijn nu gezellig aan het winkelen met de kids want het was precies wel eens hoog tijd! ze hebben me echt volledig de grond in geboort ik was echt vreselijk gekwetst met zulke dingen!
ondertussen (als) men ex ze kwam halen had hij vorig jaar 4 keer een verschillend meisje bij. hij kwam ook bijna een half jaar niet opdagen omdat hij blijkbaar (niet mocht) van 1 van zijn nieuwe vriendin. wat zever is vind ik de kinderen zijn toch het belangrijkste zeker!

door het hele jaar heen stuurde hij me telkens smsen van ik mis je wil je terug... waar ik niet op inging! uiteindelijk heeft hij een afscheidssms gestuurd en een half uur later reed hij tegen een boom! waardoor hij enkele maanden heeft moeten revalideren.
ben met de kinderen enkele ker op bezoek gegaan omdat ik toch zoiets had van het is en blijft de vader ondanks alles wat hij heeft gedaan..

nu mag hij van de rechter ze om de 14 dagen 1 zondag komen halen enkele keren heeft hij al wel laten afweten (ziek?)

hij is ondertussen terug samen met het eerste meisje die me zo lastig viel! en 2 weken geleden kreeg ik een brief in men bus dat hij co ouderschap gaat aanvragen!

allebij veel sterkte, jullie zijn niet alleen. er zijn verschillende mensen waarbij dit gebeurt! en de enigste die er den dupe van zijn dat zijn de kinderen en dat is het ergste van al..

groetjes kelly

[Corinne]

Kelly, je bent dus ook al wat pesterijen "gewoon" ondertussen. Verschrikkelijk he.
De nieuwe vriendin van mijn ex daagde mij via het online web ook constant uit, via Facebook en dergelijke.
Op een bepaald moment heb ik hem, en haar (zij stond niet bij mijn vrienden, maar haar pagina was openbaar)
geblokkeerd én verwijderd. Elke keer ik weer iets las, was mijn dag weer om zeep en was ik weer verdrietig.
Deze week liet hij de kindjes op een avond bellen naar mij (hebben we zo afgesproken als ze bij hem zijn, dat
ze mij eens opbellen en wonder boven wonder laat hij dat toe!), zat "zij" op de achtergrond heel luid te lachen...
En dat is elke keer zo... Ze heeft mij ook 1 keer proberen op te bellen vanaf haar werk (ze is/was nl. een collega van mijn ex),
ze wou het een en ander uitklaren zei ze (stond op voicemail). Ik heb er niet op gereageerd maar heb direct naar haar werkgever
(banksector!) een klachtenmail gestuurd, want zij kon mijn tel.nr gerust uit mijn dossier gehaald hebben. Toen ze die klacht
ontvangen hadden was er net een bestuurdersvergadering aan de gang, dat was op een dinsdag. Op vrijdag zat "zij" al op een ander
kantoor, en bij die van m'n ex komt ze niet meer terug. De bazen waren al niet gek op haar, dus tja, iedereen blij...Maar goed,
er is nog veel meer, ik kan blijven doorgaan.

Vandaag bericht gekregen via m'n advocaat, van zijn advocaat; dat zij daar helemaal niet ingetrokken is.
Tja, zoals verwacht heeft ze natuurlijk haar domicilie niet naar daar verplaatst. Terwijl ze er wel degelijk inwoont (door meerderen
bevestigd). Ik laat het hier niet bij.

Hoe hij tegen mij doet ervaar ik echt als pesterijen en haat.
Ik ben liever van in het begin hard en dat hij weet dat hij met mij niet moet rondrijden, dan dat ik nu de softie uithang en dan
achteraf spijt heb als ik iets wil bekomen...
Geloof me, ik heb al héél veel verdriet gehad en echt in zak en as gezeten, maar beetje per beetje scharrelt een mens terug op
en kom je er wel, maar de weg is lang..Dat ben ik zeker en 't is hier nog maar zo pril.
Ik heb me nu gewoon neergelegd dat mijn eerste grote liefde niet meer is; dat hij niet meer de persoon is die hij was. En dat deze
kant van hem ook hém is, die kant heb ik nooit gekend, maar ze is er dus wel.

Good luck dames, onze tijd komt nog wel!!