Sinds 6 jaar heb ik een 50/50 regeling; deze heeft altijd gewerkt. Mijn ex-vrouw heeft mij buiten gezet omdat ze zwanger was van een ander. de regeling werkte goed, alleen er was nooit goede communicatie. Eerst wou de nieuwe partner van mijn ex niet dat wij aan tafel zaten; later wou mijn ex niet met mijn nieuwe partner aan tafel zitten. er zijn altijd discussies geweest over kledij en kosten. echter sinds er een nieuw kind geboren is bij ons, is dat geëscaleerd. Mijn ex zegt eerst toe later komt ze er op terug. Noodgedwongen ben ik via een advocaat advies gaan inwinnen en heb ik noodgedwongen een aangetekend schrijven verstuurd. verzoenende pogingen zijn op niets uit gelopen. Vermits het oudste kind bij mij gedomcilieerd stond heeft het het kinderbijslag fonds aangeraden om het kindergeld rechtstreeks naar mij te laten storten. Dit is ook gebeurd. Gelijkertijd was een procedure opgestart via vrederechter om eens voor altijd uit te klaren wie wat moest betalen want de EOT was hier onduidelijk over. Echter wij kregen steeds meer woorden via mail en verwijten vlogen over en weer. de kinderen zijn hier dan bij betrokken geraakt. Nu houdt mijn ex beide kinderen bij haar en weigert ze de kinderen mee te geven. (8 en 10). Als reden geeft ze op dat de kinderen uit "vrije wil" bij haar blijven en zij ze niet wenend moet meegeven. PV is opgesteld en advocaat gaat haar dagvaarden. Maar naar wat ik gehoord heb uit haar entourage beweerd ze nu (heb nog geen officiele mededeling van haar gehad) dat de kinderen schrik hebben van mijn partner en van mij. Ik zou "hardhandig" zijn en mijn partner zou ze mishandelen. Nu de laatste week dat we ze hadden, hebben ze bij ons nog plannen gemaakt voor de vakantie (vriendjes genodigd, pretparken gepland); Hoe kan je je daartegen verdedigen? en hoe groot is de kans dat de mama haar zin krijgt? Mijn partner woont nu al 3 jaar en half bij ons en wij zijn hier beiden zeer door aangedaan. Wij dachten dat wij een vrij goede band hadden met de kinderen en deels vermoeden we dat dit door het financiële ingegeven is maar toch... het is hartverscheurend dat je 2 dagen op voorhand aan een telefoon een kind hoort zeggen dat het niet meer wil komen omdat het liever een weekeind regeling heeft. ook al hoor je aan de toon dat ze een versje opzeggen.
Bovendien sta je blijkbaar anno 2011 als vader nog steeds zwakker... dus concreet hoe verdedig je tegen zulke aantijgingen ( zij heeft blijkbaar deze dingen voorbereid) en hoe groot is de kans dat de rechter in haar voordeel pleit?
Alvast bedankt