Een jaar of 5 geleden hebben mijn ex-man en ik beslist om uit elkaar te gaan en te opteren voor co-ouderschap, maar nu zijn er enkele dingen die me dwars liggen en waar ik graag meer informatie over zou willen bekomen. Ik hoop dat iemand me hiermee verder kan helpen, want ik ben eigenlijk ten einde raad.
1.
Toen ik gescheiden ben, heeft men mij verteld dat het niet uitmaakte waar mijn dochter gedomicilieerd werd,…Maar nu stoot ik toch wel op enkele problemen. Mijn dochter is toen gedomicilieerd bij mijn ex-man, daar hij het huis overnam, was dit het eenvoudigste. Ik ben nu terug alleenstaande mama en had graag een sociale lening afgesloten, maar daar vertelde men mij, dat dat niet mogelijk is omdat mijn dochter niet bij mij gedomicilieerd is. Hierdoor loop ik een voordeel van ongeveer 200 euro per maand mis. Als alleenstaande mama met een lening voor een huis, is dit enorm veel geld. Ik zou graag willen weten of hier iets aan te doen is?
- Kan ik vragen aan mijn ex-man om mijn dochter bij mij te domiciliëren?
- En wat zijn hier de gevolgen van, zowel voor hem als voor mij?
- En hoe gaat dit in zijn werk, dienen wij daarvoor langs te gaan bij de jeugdrechtbank ( wij hebben samen gekozen voor co-ouderschap en dat is vastgelegd bij een scheidingsbemiddelaar – dus niet opgelegd door de rechtbank – men vertelde me dat het genoeg is als beide partijen hiervoor een document ondertekenen, zodat we dit onderling overeengekomen zijn)?
2.
Ook heeft mijn ex-man een probleem. Hij heeft een kindje bijgekregen en hij krijgt hier enkel maar kindergeld voor een eerste kind voor. Wat is er mogelijk zodat hij toch kindergeld kan krijgen voor een tweede kind? Wat zijn de mogelijkheden en de consequenties? Momenteel wordt het kindergeld voor mijn dochter gestort op een afzonderlijke rekening, waar zowel hij als ik een volmacht op hebben.
Nu hoorde ik vandaag dat als we overeenkomen om mijn dochter bij te domiciliëren, het voor hem niet mogelijk is om kindergeld te krijgen voor 2 kinderen ( dit zou gelinkt zijn aan het domicilie-adres). Ik zit echt met de handen in het haar, zeker omdat er geen enkele instantie is die een duidelijk antwoord kan geven ( zelfs de minister kan dit niet!!).
Het is echt jammer. Co-ouderschap is bij wet de regel bij echtscheidingen. De overheid vraagt dat beide ouders hun verantwoordelijkheden en de zorg opnemen voor de kinderen. Het is niet altijd gemakkelijk, maar tot nog toe vind ik dat we daar redelijk goed in slagen. Maar diezelfde overheid maakt het ons wel moeilijk om het zo te houden…en dit enkel door domiciliëring…door de financiële en fiscale gevolgen…Het is schrijnend en zeer frustrerend voor beide partijen.
Ik hoop hier de nodige informatie te vinden, zodat wij toch op een serene wijze ons co-ouderschap kunnen verderzetten.