kind

keyser
Topic Starter
Berichten: 1

kind

#1 , 02 nov 2010 16:25

mijn zoon maakt geen aanstalten om te gaan werken, hij speelt alleen maar world of warcraft.
hij is 21 jaar , we hebben er over gepraat maar hij verandert niet.
wat kan ik doen om ofwel hem doen inzien via een of andere weg dat hij fout bezig is ofwel hem
doen alleen wonen. Hij is nog wachtende op een uitkering

Winston
Juridisch actief: Ja
Regio: België

Een juridische oplossing. Voor elk probleem, voor iedereen!

Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing. Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Marijkealleen
Berichten: 180

#2 , 02 nov 2010 16:35

Misschien kun je al eens beginnen met hem te doen 'betalen' voor zijn verblijf bij jou, waarmee ik bedoel om te beginnen : hem allerhande taken laten doen in het huishouden, en ook huur betalen voor de tijd dat hij bij jou doorbrengt eenmaal hij eenuitkering heeft, zodat hij met die uitkering niet op de lappen kan geen, maar jou 'hotelkosten' betaald. Zolang het bij jou luilekkerland is, zal hij geen vin veroeren. Je moet hem duidelijk maken dat er voorwaarden verbonden zijn aan het blijven inwonen bij jou.

ganapathi tantra
Berichten: 1340

#3 , 03 nov 2010 08:35

Vroeger kregen wij gewoon een paar lappen rond ons oren en toen wisten we wel hoe laat het was.
Maar dit is 2010 waar iedereen vooral rechten en zo min mogelijk plichten heeft zeker.
ik heb zo in het lader van een sociaal plan ook erg veel tijd gestoken in een onwillige jongere gast
T'was allemaal wat teveel maar nu loopt ie te bleiten langs de straat dat het toch wel leuk was.

Ik ondervind toch wel bij heel wat jongeren een gebrek aan realiteitszin en pleit nog steeds voor
een harde maar welsiwaar zalvende hand. Maar dat gebrek aan realiteitszin wordt soms nog ge
stimuleerd door "begeleiders" die hen vooral op hun rechten wijzen en hun morele plicht die ze
hebben als opgroeiende volwassene tov de maatschappij te minimaliseren. Daarwaar vroeger
een soort van schaamte in acht werd genomen (ik vond het zelf verschrikkelijk toen ik na mijn
studie mij moest aanmelden als werkzoekende) lopen ze nu fier als een gieter rond het goede
leven opsnuivend en denkend wanneer ze hun volgende kick kunnen scoren. Gelukkig is die
groep nog steeds in de minderheid maar ik denk wel dat we desondanks die minderheid ons
serieus zorgen moeten maken over de snelle groei van die minderheid die er geen zal blijven
als we niet van mentaliteit veranderen.

World of warcraft en dies meer. Gewoon als ze het huis uit zijn die handel achter slot en grendel
of weghalen en hem met de neus op de feiten drukken. Vroeger hielp een bezoekje van de wijk
agent ook wel. Maar respect voor functie en uniform is ook iets van vervlogen dagen zeker ?

Ik beschouw mezelf niet als een of andere Guardian Angel maar toe nu toe heb ik al 3 jongeren
door stimulerend aan het werk te houden hun ogen doen opengaan. Niet dat het echt probleem
gevallen waren maar hun ouder(s) waren wel tevreden over de evolutie die ze doormaakten.
ik ging ze zelfs uit hun eigen bed halen als ze niet op tijd in de werkplaats waren.
Feestje gehad ? Trek ik mij niet aan. Je verantwoordelijkheid ligt ergens anders.
Gewoon aanpakken, niet zeveren, niet teveel excuses. Boem patat dat is het kiezen of delen.
en wil je dat niet dan heb je geen respect voor iedereen en de wereld om je heen. Vele jongeren
scheppen graag op over respect maar je kent het cliche van krijgen en verdienen.
Er eens hard tegen schreeuwen, hun bij hun oren pakken en in de hoek zetten als ze niet in het
gareel lopen moet gewoon weg kunnen. En als betrokkene dat snapt de helft van het werk al
gedaan en zal hij/zij zijn eigen/haar toekomst al een stuk positiever zien. Want ook dat zit bij
vele jongeren niet echt goed. en ik snap soms niet goed waar dat vandaan komt want nog meer
als vroeger krijgen ze veel meer kansen en nog meer wapens om te slagen in het leven. Maar
misschien is het over aanbod aan kansen net een probleem dat niet stimulerend werkt.
Wie alle dagen wijn krijgt drinkt ook geen water meer
De economie staat er natuurlijk niet echt goed voor maar dag mag geen sleutel zijn die elke
deur op slot houd.
Belangrijk is niet wie je bent maar wel wie je kent

Reclame

eylis
Berichten: 8991

#4 , 03 nov 2010 09:06

dat is inderdaad één van de typische problemen van deze tijd en inderdaad een consekwente aanpak kan veel voorkomen.

Maarre...
"........Er eens hard tegen schreeuwen, hun bij hun oren pakken en in de hoek zetten als ze niet in het
gareel lopen moet gewoon weg kunnen.........."
:shock:
Als je dat doet bij zo'n kerel van 21 vrees ik wel dat je zelf in de hoek belandt 8_)

De kerel is meerderjarig:
gewoon melden dat hij zodra hij zijn werklozensteun of een inkomen ontvangt 1/3 daarvan afstaat als kostgeld en tot dan het huishouden doet.
En dat je anders helpt meezoeken om volgende maand op kamers te gaan wonen.
voldongen feiten....

Marijkealleen
Berichten: 180

#5 , 03 nov 2010 09:08

Klopt als een bus, ik heb nooit 1 dag gestempeld - er was inderdaad die schaamte, die er nu niet meer is. Ik heb na mijn studies 2 maanden vrijwilligerswerk gedaan en ondertussen als bezeten gezocht naar een job. Dit probeer ik nu ook mijn kinderen diets te maken : als ze iets willen in het leven, moeten ze er iets voor over hebben. Willen ze een scooter, dan is er nog steeds de bakker om de hoek waar ze weekendwerk kunnen doen en zo hun deel bijdragen. Ik heb de luxe hen zonder probleem allebei een scooter te kopen, maar geen haar op mijn hoofd denkt eraan. Een gevuld leven krijg je niet door achter je computer spelletjes te spelen. Ik kan me de uren die ik in het weekend in een taverne gewerkt heb nog levendig voorstellen, en de enige promotie die je daar maakte was van afwasser naar ober. Het punt is echter het in hun hoofd krijgen, en ik kan me inbeelden dat sommige jongeren heel erg hardleers zijn. Eerste punt van actie is inderdaad die computer weghalen, en ik kan me de reactie best inbeelden, het zal zijn of je zijn arm of been afhakt. Probleem is dat hij geen leven meer heeft 'buiten' die computer. Zijn er geen vrienden of 'oude' vrienden die hij terug kan oppikken ? Een fitnessabonnement ipv die computer zodat hij terug 'echte mensen' tegenkomt ipv virtuele vrienden. Ik denk dat een harde hand hier heel erg nodig is als je wil dat hij ooit nog iets van zijn leven maakt. Hem ineens in het water gooien werkt echter zelden. Hij moet weten dat er alternatieven zijn voor het leven dat hij leidt. Werk (al is het appelen sorteren bij de groentenboer) is echter een vereiste. Zorg dat hij zich inschrijft bij een aantal interimkantoren. Veel sterkte nog, en hoe hard het ook soms moge zijn : ga ervoor, het is tenslotte je kind hé.

ganapathi tantra
Berichten: 1340

#6 , 03 nov 2010 18:00

Beste Eylis,

Er wordt wel eens gefluistert dat ik ook zonder mijn mond te openen al genoeg zeg.
Mijn non verbale communicatie doet zelfs vermoeden dat ik altijd kwaad ben
Maar wees verder gerust een kerel van 21 is voor mij in de meeste gevallen een woozzy hoor.
Maar mijn schreeuw en oortje trke sprategie was ook bij wijze van spreken.
Anderzijds en gelukkig heeft Moeder Natuur mij ook een overtuigende lichaamsbouw toebedeeld.
Maar als Pallieter is aan de originele lijn de afgelopen jaren wel wat verandert :o)
Misschien dat het helpt om zoals Marijkealleen zegt één en ander op te rakelen. Maar mijn ervaring is nu net zo dat
wijziging in de spelregels en verandering van milieu net die stimulerende factoren in zich heeft die een jongere
kan bewegen tot initiatief. En als ik héél eerlijk moet zijn. Het moet al erg gestelt zijn met zo'n gast om er niks meer
mee te kunnen aanvangen hoor. Eigenlijk zijn het puppy'tjes op zoek naar een voorbeeld en aandacht. Een puppy
die niet wil luisteren en niet doet/volgt wat de rest doet zal al vlug een snauw krijgen en uitgesloten voelen is zowat het
ergste dat ook die jonge gasten kan overkomen. Daar moet je dus een beetje misbruik van maken om positief resultaat
te bekomen.
Belangrijk is niet wie je bent maar wel wie je kent

Terug naar “Echtscheiding”