Goedemorgen,
Ik heb even een vraagje.
Mijn vriend en ik wonen in Nederland en zijn ex en de kinderen zijn begin 2018 hals over kop naar België verhuist.
De reden waarom dat zo overhaast moest dat wist niemand.
Sinds augustus 2019 zijn we er dan achter gekomen waarom de overhaaste verhuizing voor was. Zijn ex heeft in augustus melding gemaakt bij Veilig Thuis in Nederland dat mijn vriend zijn kinderen zou mishandelen. We kwamen hier achter toen ineens de kinderen bij hem weg gehouden werden en wij een telefoontje kregen vanuit Veilig Thuis om een afspraak te maken over deze melding, hoe wat en waarom dat zouden we tijdens die afspraak horen.
Toen ons de melding voorgelezen werd verdween op dat moment even de grond onder onze voeten vandaan. WTF!! Waar heeft ze het over, ze beweerde dat hij mijn oudste zoon bij de keel gegrepen heeft en dat hij daardoor blauw aanliep, mijn dochter zou aan haar haren door de woonkamer heen getrokken zijn en zo zouden er de nodige klappen vallen hier thuis door mijn vriend naar mijn kinderen toe. Ik weet niet hoe zij zoiets verzonnen krijgt maar ik laat dit natuurlijk nooit niet toe dat mijn kinderen zo behandeld worden. Omdat ik zelf uit een vechtscheiding kom heb ik hier in Nederland OTS (Onder Toezicht Stelling) opgelegd gekregen van de rechter om de communicatie tussen mij en mijn ex te verbeteren ten behoeve van de kinderen. Dit betekend dus dat hier een gezinsvoogd thuis komt ter begeleiding en daarnaast hebben we ook opvoedondersteuning, begeleiding in het omgaan met een kind met autisme en een KIES-coach, dit is iemand die elke week met de kinderen komt praten zodat ze hun ei kwijt kunnen als ze dingen niet tegen mij willen vertellen.
De ex van mijn vriend weet dit ook, en nog heeft zij het lef om deze melding te doen. Ik heb dit meteen bij alle instanties die bij ons betrokken zijn neergelegd en ze reageerde allemaal super verbaasd en vonden het maar vreemd dat zij dit gedaan had.
Affijn een paar dagen later lag er een brief in de bus van haar advocaat en blijkbaar was er in oktober al een zitten welke zij aangespannen had tegen mijn ex. Vanaf dit moment is er geen woord of letter meer gesproken over mijn kinderen, die eigenlijk toch de hoofdrol speelde in dit hele verhaal.
De aap kwam toen uit de mouw. De ex van mijn vriend wilde opschorting van de omgangsregeling met behoudt van de alimentatie.
Wat wij ook probeerde wij liepen steeds tegen gesloten deuren op. Wij hebben hier in Nederland de politie gebeld maar die zeggen doodleuk "de kinderen wonen in België je moet daarheen", zo gezegd zo gedaan, mijn vriend is naar het bureau in België gereden en kreeg daar doodleuk te horen "we hebben met een Nederlands vonnis te maken u moet in Nederland zijn". En zo werden we van het kastje naar het muurtje gestuurd en konden wij gewoon totaal niets beginnen.
De kinderen zijn vanaf 23 augustus niet meer bij ons geweest en vanaf dat moment werd er tussen zijn en mijn kinderen ook geen woord meer gezegd. 2 van mijn kinderen zitten bij hun op school en mijn dochter zit zelfs in de klas bij de middelste van mijn vriend. Mijn kinderen waren hierdoor ook compleet van slag en begrepen maar niet waarom de kinderen van mijn vriend niets meer tegen hun zei en dat ze compleet genegeerd werden.
Op een dag kwam mijn jongste zoon huilend thuis, hij hoorde de ex van mijn vriend tegen een andere moeder vertellen wat ze gedaan had, het ergste van dit alles vond hij dat ze dat lachend vertelde. Vanaf dat moment is dit hele verhaal door het hele dorp heen gegaan, dit was te merken aan de mensen die je voorheen altijd gedag zei of even een praatje maakte ons ineens negeerde en ons een vieze blik gaven, waarop wij in een soort van een isolement kwamen omdat wij nergens meer heen gingen om deze situatie te vermijden.
Eind november was dan de uitspraak van de rechtbank, de rechter wilde dat er een justitie assistente onderzoek zou gaan doen en is de omgangsregeling aangepast van om het weekend hier zijn naar elke week 1 dag, de ene week de zaterdag de andere week de zondag en dat met van die absurde tijden dat je niet eens iets leuks kan gaan doen omdat daar gewoon weg de tijd niet voor is. 1 december zijn de kinderen weer voor het eerst geweest na ruim 3,5 maand geen contact gehad te hebben. Niet alleen vreemd voor mijn vriend maar zeker ook voor de kinderen.
Ik had op dat moment geen idee wie die kinderen waren, het waren totaal andere kinderen geworden. Bleven ook continue bij elkaar wat ze voorheen nooit deden. Het was voorheen meteen gekheid met mijn kinderen zodra ze binnen kwamen, meteen zeuren of de Playstation aan mocht en de volgende vroeg altijd direct om de tablet en haar knuffel of ze ging samen met mijn dochter spelen. Maar nu ??? 3 zwijgende kids die stil op de bank zaten. En ik me maar afvragen wie zijn dit ??
De week erop kwamen ze weer en toen had ik een akkefietje met mijn oudste zoon, hij is autistisch en heeft soms driftbuien. Maar hij wordt groter en steeds lastiger in bedwang te houden voor mij, dus dit gaat tegenwoordig gepaard met een hoop geschreeuw en gehuil. Mijn vriend zat beneden in de woonkamer en kwam even boven vragen of het wat rustig er kon want de kinderen waren er en we hadden al zoveel gezeik. Hij is nog geen minuut boven geweest. Hij ging weer naar beneden en ik bleef boven om mijn zoon te kalmeren. Toen mijn vriend beneden kwam zat alleen nog mijn dochter op de bank en zijn kinderen waren weg. Die zijn gewoon zonder jassen aangelopen. We zijn direct gaan zoeken maar konden hun nergens vinden. Ik ben in de auto gesprongen en de router naar hun huis gereden maar ben ze niet tegen gekomen, wel viel me op dat de auto van zijn ex al weg was. Nu blijkt er bij ons om te hoek 2 stellen te wonen die goed bevriend zijn met de ouders van de ex van mijn vriend. Wij zijn er van overtuigd dat de oudste de opdracht heeft gekregen om weg te lopen en naar een van deze 2 stellen te gaan.
Een week later werd mijn vriend uitgenodigd om op het bureau in België te komen voor een gesprek.
Wat blijkt, zijn ex heeft aangifte gedaan weer van mishandeling. Nu wist ze weer te vertellen dat mijn vriend mijn oudste zoon van de trap af te hebben gegooid en toen hij beneden aan de trap lag nog een trap na gegeven zou hebben in zijn buik, zijn kinderen zouden dit hem hebben zien doen.
Heel apart want ik was zelf boven met mijn oudste zoon omdat die in een driftbui zat, mijn vriend is even boven geweest is weer naar beneden gegaan en kwam er achter dat de kinderen weg waren. Mijn dochter vertelde dat ze met zn vieren op de bank zaten tv te kijken. Ook heel apart, want als je bij ons op de bank zit is het onmogelijk om onze trap te zien. Daarna zijn de kinderen weer weken niet geweest. Het is voor haar weer een manier geweest om de kinderen hier weg te houden.
Nu komen de kinderen weer elke week maar het zijn echt niet meer de kinderen van voor al dit gezeik. De kinderen zijn zich zelf niet meer en je ziet ze gewoon worstelen met zichzelf. Ze zijn loyaal naar beide ouders toe maar je merkt aan alles dat ze meer naar hun vader willen trekken dan dat ze doen. Normaal kon je nog eens een gesprek met ze aan gaan, nu kan je vragen wat je wilt je krijgt alleen als antwoord "weet ik niet" of alleen de schouders worden opgehaald. De oudste van mijn vriend heeft ooit eens een video/geluids opname gemaakt met zijn telefoon toen wij mijn oudste zoon even op zijn punt zette nadat hij iets gedaan had wat hij niet mocht en hij daarop ons een grote mond gaf. Wij hebben hier over flink aangesproken en hem gewezen op de afspraken welke wij hier hebben met elkaar. Nu mag mijn oudste zoon wel autistisch zijn maar ook deze kinderen gaan puberen, en dat maakt het allemaal nog lastiger een autistische puber.
Je merkt aan de kinderen dat ze vluchten, de oudste 2 komen tegenwoordig binnen en schieten meteen naar boven of ze gaan de schuur in om de fiets te pakken en zijn tot aan de lunch fietsen en daarna verdwijnen ze weer naar buiten of boven. Hij is ook continue met zijn telefoon bezig. Wat ons ook is opgevallen is dat hij alleen zijn telefoon bij zich heeft als hij naar ons komt. Soms gaan de kinderen naar zijn ouders als wij dat weekend op de camping zitten. Wij hebben een vaste standplaats en daar wordt dik voor betaald elk jaar, maar omdat zij nu deze tijdelijke regeling heeft veroorzaakt wilt niet zeggen dat wij niet meer naar de camping kunnen. Dus eens in de zoveel tijd gaan we wel en worden de kinderen de ouders van mijn vriend gebracht, ook hun zien de kinderen alleen nog maar wanneer ze bij hun vader zijn of wanneer het zijn weekend is. Zijn ex zal ook niet eens uit zich zelf de kids naar opa en oma brengen. Maar zodra ze naar zijn ouders gaan heeft de oudste nooit geen telefoon bij zich. Zo hebben wij een paar weken geleden besloten niet naar de camping te gaan omdat het vies weer zou worden. Ik heb toen de vraag neergelegd bij mijn vriend, of we zitten heel het weekend in de voortent of we blijven thuis en kan je dit weekend gewoon je kids zien.
Dit heeft hij niet gecommuniceerd met zijn ex maar alleen met zijn ouders, dat de kids wel naar hun komen maar dat hij ze later die dag op zou halen en ze zelf naar huis zou brengen.
Ik zie dat mijn verhaal wel heel erg lang aan het worden is en dan is dit nog maar een klein deel van het hele verhaal.
Het komt er in grote lijnen op neer dat zij geen omgang meer wil tussen de kinderen en hun vader want haar nieuwe partner wordt nu als "papa" opgedrongen aan de kinderen. Mijn dochter heeft het nu al een aantal keren meegemaakt op school dat haar vriend op het schoolplein staat om de jongste uit school te halen en dat zij naar buiten komt, papa roept en hem om de nek vliegt.
Dus geen omgang maar wel alimentatie blijven ontvangen. Hij betaald elke maand dik voor de kinderen en houdt voor zichzelf eigenlijk niets over. Ik heb zelf een ex die totaal niets voor zijn kinderen betaald en het hoger beroep over de alimentatie gewonnen heeft dmv valse documenten welke geloofd werden door deze rechters. Maar goed het gaat niet om mij. Het komt er op neer dat wij samen voor 6 kinderen zorgen. Terwijl zij officieel is gaan samenwonen met haar vriend in België. Hier in Nederland is het dan zo dat de nieuwe partner op dat moment ook financieel verantwoordelijk is voor de kinderen van zijn partner maar ja daar willen ze niets van weten.
Hoe is dit in België geregeld? Want op dit moment wordt bij ons t vel over ons bot getrokken en zij leven als god in Frankrijk. Er komen 2 dikke salarissen binnen waarom moet er dan nog vanuit ons bakken met geld die kant op terwijl wij elke maand elk dubbeltje om moeten draaien. Dit klopt van geen kanten.
Omdat de alimentatie uitgesproken in door een Nederlandse rechtbank moeten wij dan ons tot hun wenden of moet dit via de rechtbank in Belgïe geregeld worden? Mijn vriend wilt dus een herberekening van zijn alimentatie en zelf gaan sparen voor de kinderen. We zijn er ondertussen wel achter dat die honderden euro's welke daar elke maand naar toe gaan niet bepaald aan de kinderen besteed worden. We zien ze regelmatig op school uiteraard en dan vraag je je af waar ze in vredesnaam de kleding van de kinderen vandaan haalt .. de dagen dat ze hierheen komen is het nog erger. Me vriend vraagt zich elke keer weer af waar hij voor betaald, aan de kinderen zelf is het niet terug te zien. De middelste gaat tegenwoordig op de fiets naar school zijn broer heeft al 2 jaar op deze fiets naar school gefietst en nu gaat de middelste op deze fiets naar school, is niet erg uiteraard maar dit is de fiets van moeder. Is het dan zo moeilijk om een fiets te kopen voor die kinderen? Er komt genoeg binnen daar vanuit onze kant hiervoor.
Conclusie van dit hele verhaal, wat kan hij doen aan de alimentatie en welke stappen kan hij nemen aan het ontnemen van zijn kinderen? Dit is puur ouderverstoting.
Sorry voor het lange verhaal en alvast bedankt voor de tips.