JuridischForum.be

Hallo, ik (vrouw) heb twee kinderen van 12 (D) en 6(B) uit mijn huwelijk. Dat huwelijk is ondertussen volledig beëindigd en sinds twee jaar woon ik samen met mijn huidige partner.
Mijn ex bekommert zich nauwelijks om de kinderen. Mijn nieuwe partner is in praktijk meer de papa van D en B dan hun "echte" vader.
Bijgevolg hebben wij de laatste tijd een sterk verlangen om de band tussen mijn kinderen en mijn partner "officieel" te maken.
Maar wat is er allemaal wettelijk mogelijk? Een kennis vertelde me over volledige en gedeeltelijke adoptie maar wist daar niet het fijne van. Zij dacht echter wel dat er een vorm van adoptie bestaat waarbij de onderhoudsplicht van de biologische vader tov de kinderen niet gewijzigd wordt. Klopt dit of zijn dit fabeltjes?
En hoe zit het met familienamen, kosten, toestemming van de biologische vader...?

Hallo, ik (vrouw) heb twee kinderen van 12 (D) en 6(B) uit mijn huwelijk. Dat huwelijk is ondertussen volledig beëindigd en sinds twee jaar woon ik samen met mijn huidige partner

Je zult eerst moeten trouwen.

Mijn ex bekommert zich nauwelijks om de kinderen. Mijn nieuwe partner is in praktijk meer de papa van D en B dan hun "echte" vader.

Je zult met een sterker argument moeten komen om de vader uit zijn vaderschap te ontzetten.

Een kennis vertelde me over volledige en gedeeltelijke adoptie maar wist daar niet het fijne van.

Je bent moeder van je kinderen dus zal het een gedeeltelijke adoptie zijn.

Zij dacht echter wel dat er een vorm van adoptie bestaat waarbij de onderhoudsplicht van de biologische vader tov de kinderen niet gewijzigd wordt. Klopt dit of zijn dit fabeltjes?

Wat denk je zelf? Vindt je dit niet een beetje ruiken naar misbruik maken van die man? Je wil hem zijn rechten als vader ontnemen maar hem toch laten betalen voor zijn kinderen? Sorry, maar 'k moest het effe kwijt. Bij een adoptie draag je het ouderschap over. Zowel lasten als plichten.

En hoe zit het met familienamen, kosten, toestemming van de biologische vader...?

De familienaam wordt veranderd. Reken maar dat je een paar duizend euro's armer bent voor rechtbank en advocaat. Natuurlijk heb je toestemming nodig van de biologische vader. Maar in jouw voorbeeld heb je toestemming nodig van hun vader, hij is blijkbaar niet alleen biologische vader want hij betaalt allimentatie? Niet alleen hij moet toestemming geven maar ook je partners ouders, grootouders enz...ivm de erfeniskwestie.

Ik ben geen juriste! Ik ben alleen deze procedure doorgegaan bij de adoptie van mijn zoon door mijn man 10 jaar geleden.
Ik had de volgende redenen: als ik stierf, wou ik niet dat mijn zoon naar zijn biologische vader ging omdat
- mijn zoon zijn biologische vader niet meer gezien heeft sinds zijn eerste verjaardag
- mijn ex geen financiële bijdrage leverde
- mijn ex bekend was bij justitie
- ...

My 2cents:
je kan hem niet zomaar zijn kinderen ontnemen omdat je dat verlangen hebt. Je moet redenen hebben.

Veel succes!

Groetjes

[/b]

Wel laat ik het dan zo stellen: een "vader" die in het laatste half jaar welgeteld twee gebruik maakte van zijn omgangsrecht is in mijn ogen geen vader.
Een "vader" die niet kon wachten om mij af te troeven tot de kinderen buiten beeld waren is in mijn ogen geen "vader". In mijn ogen is een kind laten toekijken op verkrachting een vorm van sexueel misbruik naar dat kind zelf toe.
Mijn oudste zoon vraagt zelf om niet meer naar daar te moeten gaan omdat hij duidelijk aanvoelt daar in de weg te lopen. Mijnheer heeft het nl te druk met naar zijn nieuwe vlam haar pijpen te dansen.
Ondanks mijn persoonlijke rancune naar die vent toe stimuleer ik de kinderen zoveel mogelijk in het contact met hun vader en zijn familie (ik neem zelf het inittiatief om hen te laten bellen met rapport, verjaardagen van papa/oma/...) Maar als dat allemaal van één kant moet komen, als de jongens duidelijk aangeven hun vader niet meer te vertrouwen,... Wat blijft er dan nog over?
Wat die allimentatie betreft, op zich is het idd misschien hypocriet van mij om wel de allimentatie te willen maar verder geen "plichten" meer naar de vader. Maar de allimentatie wordt nu sowiso al op een geblokeerde rekening op naam van de jongens gestort, zelf geef ik daar geen cent van uit. Het is dus zeker niet mijn bedoeling me te verrijken op kap van mijn jongens of hun vader.

Wat overlijden betreft, daar heb ik ook al nachten van wakker gelegen. Ex is chronisch alcoholicus en kiest blijkbaar voor een leven zonder kinderen. Je zult begrijpen dat ook ik mijn kinderen idd niet door zo iemand wil laten opvoeden. Ik ga er ook vanuit dat hij dat niet zou willen, maar als puntje bij paaltje komt hij uit pure tegendraadsheid toch wel zijn rechten als "papa" zou laten gelden. Ik denk en hoop uiteraard dat ik op z'n minst lang genoeg zal leven tot de kinderen meerderjarig zijn maar zeker ben je natuurlijk nooit.

Ik weet niet of je argumenten zwaar genoeg zijn voor rechters om die man uit zijn vaderschap te laten ontzetten.
Uit wat ik kan lezen heeft hij jou mishandeld maar nog niet zozeer zijn kinderen, ook al gaat dat van dat sexueel misbruik van jou al héél ver.
Tja, een nieuwe partner stelt dikwijls een probleem naar kinderen toe. Misschien moet je stoppen met moeite doen om zijn kinderen bij hem te krijgen? Maakt je leven al veel makkelijker.

Ik wens je veel liefde en geborgenheid van je huidige partner en tov de kinderen lijkt dat ook niet te ontbreken.

Groetjes

Je ex uit zijn vaderschap laten ontzetten is één zaak, je huidige vriend je kinderen gedeeltelijk laten adopteren is een heel andere zaak.

Over het eerste ga ik mij niet uitspreken maar ik kan me wel vinden in de opmerkingen van Ongelukbejaagd.

Een adoptie door je huidige vriend kan dus duidelijk niet zonder die eerste stap en zonder me daarover te willen uitspreken (want het ontbreekt op een forum veel te veel aan inzicht in die situatie en die persoon om dat op een objectieve manier te kunnen doen) wou ik enkel kwijt dat ik 'twee jaar samenwonen' veel te kort vind om een adoptie door een nieuwe partner te overwegen.

Laat er nog wat jaartjes overgaan en laat de tijd raad brengen.

Uit wat ik kan lezen heeft hij jou mishandeld maar nog niet zozeer zijn kinderen

Fysiek heeft hij de kinderen idd nooit mishandeld, maar je zult het me eens zijn dat kinderen dat soort dingen laten horen en zien toch erg dicht bij mentale/emotionele mishandeling komt, als het dat al niet is. Maar goed, ik kan wel snappen dat een rechter "sterkere argumenten" nodig heeft. Blijkbaar gaat de wet ervan uit dat het nodige "materiaal" leveren een man het recht geeft om vader te zijn maar soit, het is nu zo zeker.

Misschien moet je stoppen met moeite doen om zijn kinderen bij hem te krijgen? Maakt je leven al veel makkelijker.

Ja en nee, voor mezelf zou het veel makkelijker zijn als hij ze totaal niét meer kwam halen want de weekends dat ze ginder zijn ben ik geen seconde op mijn gemak. Maar ken je dat experiment met die ratjes? Drie groepen ratjes kregen een knop. Bij groep 1 gebeurde er nooit iets als ze op die knop duwden, bij groep 2 kregen ze af en toe iets lekkers als ze op die knop duwden, bij groep 3 kregen ze àltijd iets lekkers als ze op die knop duwden.
Groep 1 en 3 verloren algauw hun interesse in die knop, maar groep 2 bleef constant op die knop duwen. Moraal van het verhaal: als je maar af en toe iets geeft blijft die persoon altijd alles doen om in je gunst te komen, maak je die persoon afhankelijk van je. En dat is imho exact wat ex doet: door ze maar af en toe te komen halen blijft zeker de jongste zich in 1000 bochten wringen om toch maar in papa's gunst te komen. Ook mijn oudste die op zich niet graag gaat zal ginder nooit zijn ongenoegen laten merken uit angst dat papa hem dan helemaal laat vallen.
Dus wat is wijsheid? Kan ik het risico lopen dat de jongens ons later verwijten dat we niet genoeg hebben gedaan om hun "relatie" met hun vader bestaande te houden?
Nogmaals, voor mezelf zou ik niet liever hebben dan dat hij gewoon uit ons leven verdwijnt, maar bloed kruipt waar het niet gaan kan...

En ja, wat ik hierboven schrijf is redelijk in strijd met ons verlangen om de jongens door mijn huidige partner te laten adopteren. Maar adoptie zou (denk ik) duidelijkheid scheppen, mijn ratjes zouden niet meer op die knop moeten drukken....