JuridischForum.be

Een vriend van me is 14 jaar en wordt al sinds zijn geboorte opgevoed door zijn moeder en door Bart.
Bart is niet zijn biologische vader, maar is al samen met zijn moeder sinds ze zwanger was van hem.
Na de geboorte heeft Bart mijn vriend dan ook erkend als zijn kind.
Het is niet duidelijk wie de biologische vader is.
Mijn vriend heeft een zeer slechte band met Bart. Hij kan hem niet uitstaan en wil niet langer door
het leven gaan als zijn zoon.
Wat kan mijn vriend doen?

heeft "bart" uw vriend erkend als zijn kind en/of draagt deze zijn achternaam?

Ja, hij draagt Bart zijn achternaam.

U kan altijd een naamswijziging vragen.

Kan hij dat zelf doen als minderjarige?

Bosprocureur, u heeft gelijk. De minderjarige zelf kan dit niet. De aanvraag moet ingeleid worden door zijn ouder(s) of zijn wettelijke vertegenwoordiger.

Sorry.

Dus welke stappen kan mijn vriend zetten om Bart niet meer te laten erkennen als zijn vader?
Of kan mijn vriend hier niets tegen doen tot hij meerderjarig is?

Zolang hij niet meerderjarig is of een wettelijk vertegenwoordiger heeft die in zijn naam de procedure kan opstarten, kan hij niets doen.

Met alle respect, maar pubers moeten al eens tegen zichzelf beschermd worden; dus hij er werkelijk belang bij heeft, zal zijn vertegenwoordiger (moeder? ) graag het nodige doen, vermoed ik zo.

Anders moet hij nog een paar jaar op zijn tanden bijten, vrees ik.

Even een reflexie in de kantlijn. Bart is 14 en kan zijn wettelijke vader "niet uitstaan". (sic poster) Dat is een normaal gegeven op die leeftijd. Als De wettelijke vader ook de biologische vader zou zijn van Bart, zou Bart er waarschijnlijk niet aan denken om zich te proberen "ontvaderen". Dan was het maar zo en dan zou Bart door die moeilijke fase gaan en er later op terugkijken: tja ik puberde goed

Ik vermoed dat de wettelijke vader Bart niet mishandelt, verwaarloost of in gevaar brengt, maar hem opvoedt. Dat is niet aangenaam, want meestal gaat dat over leren aanvaarden dat "dit mag niet en dat moet" Komt later erg goed van pas: want in je carrière en volwassen leven komt het er de quasi de hele tijd op aan van te weten wanneer iets niet mag en wanneer iets moet. Daartoe hebben we een prefrontale cortex die ons ingeeft hoe we dat best doen. Alleen is die pas volledig ontwikkeld tegen de leeftijd van 21 jaar (de vroegere leeftijd van meerderjarigheid: was dus niet zo'n slecht idee

Tot (ongeveer) die leeftijd hebben jongeren dus ouders of voogden die hen proberen aan te leren hoe je best samenleeft. Dat de préfrontale cortex nog niet helemaal mee wil, is wetenschappelijk en fysisch logisch.
Gelukkig dat het recht die logica ook volgt en jongeren dus tot de meerderjarigheid onder de autoriteit van ouders verplicht.

PS: een belangrijke tip: uitbundig gebruik van alcohol voor de leeftijd van 25 jaar, kan de goede ontwikkeling van de cortex flink belemmeren. En dan komt het daarna nooit echt goed.