JuridischForum.be

In jaar 2011 had ik kleding gekocht van groothandelaar die zelf komt leveren aan de winkels.
Ik had 21% btw betaald en facturen ontvangen. En had cash betaald aan hem, wat ook op de factuur vermeld staat.
Nu blijkt het dat de facturen vals waren.
Ik had brief gekregen van dienst financien dat ik belastingontduiking deed.
Dan Ben ik naar de boekhouder geweest en ze heeft de btw nr opgezocht op een site. En de firma en de btw nr bestaan echt.
Wij zijn wel slachtoffers geworden door die ene leveranciers.
Nu horen we dat we niet cash mochten betalen maar via de bankoverschrijving(is bewijs van betaling)
Ik vraag me dan toch af is de factuur geen bewijs van betaling???

Factuur die afgetekend is met "voldaan" bij het saldo is voldoende bewijs. Als de verkoper de echtheid betwist, is het aan hen om dat te bewijzen.

Verkoper vordert niets. Het is de fiscus die blijkbaar de BTW niet heeft ontvangen die door de verkoper niet blijk doorgestort te zijn.

Heeft u die kleren vervolgens verkocht in uw winkel?

in haar strijd tegen valse facturen legt de administratie aan belastingplichtigen de verplichting op om de "authenticiteit van de herkomst", de "integriteit van de inhoud" en de leesbaarheid van een factuur te waarborgen. Elke bedrijfscontrole die een betrouwbaar controlespoor aantoont tussen factuur en levering komt hiervoor in aanmerking. E-mails, leveringsbons, transportdocumenten, contracten, boekhouding, ... en in het bijzonder een betaling per overschrijving! Persoonlijk zou ik nooit iets cash betalen van enige waarde. De bewijslasten voor kostenaftrek en btw aftrek ligt bij de belastingplichtige. Een factuur op zich bewijst niets. Iedereen kan een factuur maken met zijn pc....

Maar hetgeen de Fiscus hier zegt is: "U mag als handelaar niet cash betalen", dat is toch een brug te ver? (tenzij het bedrag groter dan 3000 euro zou zijn natuurlijk)

Dat is inderdaad overdreven. Op zich is er niets mis met cash betalingen als men een kasboek heeft. Als de administratie denkt dat een factuur vals is, dan moet ze hier zelf het bewijs van leveren. En hoe gaat ze dat doen?

Daarnaast: als TS de kleding daarna heeft doorverkocht aan consumenten, kan men artikel 49 wib92 niet toepassen en bijgevolg de kostenaftrek niet weigeren.

Artikel 49 stelt immers: als beroepskosten zijn aftrekbaar de kosten die de belastingplichtige in het belastbare tijdperk heeft gedaan of gedragen om de belastbare inkomsten te verkrijgen of te behouden en waarvan hij de echtheid en het bedrag verantwoordt door middel van bewijsstukken of, ingeval zulks niet mogelijk is, door alle andere door het gemeen recht toegelaten bewijsmiddelen, met uitzondering van de eed.

Zelfs indien de factuur vals zou zijn + dit bewezen zou zijn, dan is het feit dat er belastbare inkomsten uit voortvloeide voldoende voldoen als bewijs om de kostenaftrek niet te weigeren.