De interpretatie van jefke007 ivm "hoofd gezin" is ook mijn interpretatie.
Gewoon om te vermijden dat twee personen zich hoofd van het gezin verklaren om allebei het voordeel te kunnen genieten.
Ik zie niet in hoe de fiscus tot een andere interpretatie komt.
Bovendien is de notie "gezinshoofd" al jaren verwijdert uit de wetgeving.
Allez vooruit nog een keer:
Art 140 WIB92:
Wanneer verscheidene afzonderlijk belastbare belastingplichtigen deel uitmaken van hetzelfde gezin, worden de in artikel 136 vermelde personen die eveneens van dat gezin deel uitmaken, beschouwd als ten laste van de belastingplichtige die in feite aan het hoofd van dat gezin staat.
Hier staat dus gewoon dat wanneer verschillende belastingplichtigen duurzaam met elkaar samenwonen, enkel de belastingplichtige die feitelijk aan het hoofd staat van het gezin, de andere gezinsleden (die voldoen aan art 136 dus maakt niet uit of dit nu kinderen of
ouders zijn)
ten laste kan nemen. Er staat niets dat uw en jefke007's interpretatie onderbouwt. Ik hoop dat u de ironie inziet van het feit dat u als uitgesproken tegenstander van interpretatie inzake fiscale wetgeving, er hier lustig op los interpreteert. De leden van het gezin mogen niet kiezen wie
ten laste wordt genomen door wie. Enkel diegene die
in feite (bewijslast hiervan ligt bij de belastingplichtige!) aan het hoofd staat van het gezin kan de anderen
ten laste nemen.
Hoe bewijzen? Vragen aan controleur welk bewijs hij precies verwacht, maar als u kan aantonen dat u het grootste deel van de gezins'kosten' voor uw rekening neemt maakt u, eventueel in bezwaar of nadien in de rechtbank, m.i. een goede kans. Enkele concrete zaken waar ik aan denk:
- Huishuur
- Nutsvoorzieningen
- Onderhoud en herstellingen
- Gezinswagen
- Aankoop huishoudtoestellen
- Telecomabonnement
- Voeding
- ...
Ik raad iedereen die zijn
ouders fiscaal
ten laste wil nemen dan ook aan bewijsstukken van kosten als deze bij te houden om sterker te staan in een eventuele discussie met uw controleur.