Dat zijn meestal feitenkwesties waarbij men naar de gehele verrichting en eventueel de achterliggende bedoeling kijkt en waarbij dus alle elementen tesamen beoordeeld worden. Omdat elke situatie anders is kan er geen éénduidig antwoord op uw omgekeerde vragen gegeven worden.
Maar op een gegeven verrichting kan er dus óók geen éénduidig antwoord gegeven worden...?
Hoe korter de termijn tussen opstart en verkoop, hoe groter de kans dat men de speculatiekaart trekt. Hoe groter het bedrag, hoe groter de kans dat de fiscus werk in het dossier wil steken.
Snap ik vanuit het standpunt van fiscus. Vanuit verkopend standpunt zou ik denken dat een groot bedrag zeker onder "normaal beheer" valt. Zou niet logisch zijn om een groot bedrag niet te innen. De termijn tussen aankoop en verkoop zou dan eerder irrelevant moeten zijn. Herhaaldelijke transacties lijken me wel eerder speculatief te zijn.
In het algemeen kan men stellen dat zodra er op één of andere manier een speculatief inzicht bij de beslissing tot verkoop heeft meegespeeld, de verrichting niet meer onder het normaal beheer valt.
Ik dacht net gelezen te hebben dat men (fiscus) niet moet kijken naar de beslissing tot verkoop om te bepalen of speculatie meespeelt, maar eerder naar de beslissing van aankoop?