JuridischForum.be

Dit topic plaats ik niet voor mezelf, maar wel voor een vriendin van me die in een heel vervelende situatie zit. De vriendin in kwestie heeft twee jaar geleden met haar (inmiddels ex) vriend samen een hond gekocht, echter zijn ze in september uit elkaar gegaan. Ze hebben toen de regeling getroffen dat ze de hond elk om de week zouden hebben, dit is altijd vrij oké gegaan tot vandaag. Vriendin kreeg het bericht van haar ex (waar de hond momenteel verblijft) dat hij de komende tijd de hond wilt bijhouden omdat hij beweert dat het dier niet gelukkig is door het heen en weer gesleep. Vriendin heeft hem hierop gebeld, omdat ze het niet vond kunnen dat hij die beslissing zomaar alleen maakte, en het gesprek is erop geëindigd dat hij nu de hond helemaal niet meer wilt teruggeven omdat zijn nieuwe vriendin het vervelend vindt dat ze nog wekelijks contact hebben om de hond.

Vriendin is nu uiteraard helemaal over haar toeren en vraagt zich af welke stappen ze het best tegen hem kan ondernemen. Enkele belangrijke details:
- chip staat op naam van ex
- vriendin is in het bezit van het aankoopdocument en registratiedocument, die beiden op naam van hun allebei staan
- vriendin heeft schriftelijke bewijzen waarin ze overeen zijn gekomen om de hond om de week te hebben
- ex werkt samen met nieuwe vriendin in een horecazaak (zelfde uren en zelfde vrije dagen), wat wilt zeggen dat de hond dagelijks meer dan 8u alleen thuis zit

Wie heeft hier ervaring mee? Vriendin wilt het liefst zo vreedzaam mogelijk oplossen.

Wie heeft de betaling voor de hond gedaan? Ook gemeenschappelijk?

Wie heeft de betaling voor de hond gedaan? Ook gemeenschappelijk?

Ze hebben beiden de helft van het bedrag betaald, maar dit wel via een gemeenschappelijke rekening overgemaakt.

Waarom zou dit niet kunnen ???

Daar zal een salamos oordeel moeten overkomen !
En naar de vrederechter gaan !!

Maar zal het vredegerecht effectief iets uithalen?

Maar zal het vredegerecht effectief iets uithalen?

Als er een pv van verzoening of een vonnis is, dan is dit afdwingbaar.

Co-ouderschap voor honden is ook niet wettelijk geregeld (en uit standpunt dierenwelzijn ook af te raden). Het eenvoudigste gaat zijn dat een van de partijen de andere uitkoopt.

Om even een (nuttige) juridische reactie te geven:

Een hond is gewoon een lichamelijke roerend goed, zoals een auto. In dit geval is de hond in mede-eigendom van beide partijen: zij hebben er allebei het genot van. Er bestaat geen regeling ‘in het belang van de hond’ en de hond zelf heeft geen rechten noch plichten.

De enige wijze om dit defintief op te lossen is om uit de onverdeeldheid te treden: de ene partij koopt de andere partij uit. De prijs is de helft van de marktwaarde van de hond.

Ik merk dat LeenW een soortgelijke reactie heeft geplaatst. De nagel op de kop!

Maar dat beantwoordt de vraag van TS niet.
Het dilemma, als ik het goed begrepen heb, is dat geen van beiden interesse heeft in een halve marktprijs maar ze beiden opteren voor het gezelschap van een hele hond.

Daarom was mijn verwijzing naar het klonen geen grap maar doodernstig bedoeld.
http://newsmonkey.be/article/86340

Het is toch wel een antwoord?

Beide partijen dienen het genot te hebben, er moet een regeling getroffen worden waarbij dit billijk geregeld is.

Het welzijn van de hond (alleen zitten etc) is puur juridisch niet relevant.

Wat er gebeurt, kan dus niet.