JuridischForum.be

Ik heb aan iemand €600 geleend van vertrouwen,maar hij wil mij nu niet terug betalen,Ik heb telefoon gesprekken als bewijs waar hij toegeeft dat hij €600 van mij heb gekregen en zal terug betalen,maar elke dag is volgende dag.Ik ken de naam en adres van die person. Moet Ik klacht indienen bij de politie of kan zij hier niks mee doen.Ik heb iets gezien over vrederechter,kan iemand daar over info geven. kan direct email sturen
Dank u
MVG.

Politie heeft daar geen bevoegdheid voor is een contractuele overeenkomst dus u zal persoon via aangetekend schrijven in gebreke moeten stellen met verwijzing naar het telefoongesprek.
U stelt tevens een termijn voor terugbetaling zou die kort houden gezien het uitstel gedrag dus vb ten laatste eind september of enkele afbetalingen wat u nog goed vindt.
Stuur de AS vuia een Antwoord/Reponse dan hebt u de handtekening van de ontvanger.
U kan ook nog een gewone brief sturen (vb een dag of twee later) waarin u melding maakt van uw AS en in de AS melding van de gewone brief.
Wordt dan moeilijk bewijsbaar dat hij niets heeft ontvangen.
Het opgenomen gesprek is zeker een begin van bewijs. Rechter beslist over ontvankelijkheid.

zal wel cash betaald zijn zeker ?
via overschrijving zou je heel sterk staan

Tenzij TS er een specifieke reden voor heeft (professionele verplichting bvb) en ook tijdens het gesprek heeft vermeld aan de andere partij dat er een opname is, mocht dat gesprek eigenlijk niet opgenomen worden. Dus moet je pro/contra afwegen wat het beste te doen is: gebruiken als begin van bewijs en klacht tegen u riskeren voor die opname, of niks aan de rechter zeggen over dat gesprek.

In het voorgaand aangetekend schrijven kan het misschien wel dienst doen als 'doorslaggevend argument'... Het is mijn gevoel echter dat die opname ook daar wel eens zou kunnen terugkomen als een boemerang.

Een telefoongesprek waar men ZELF aan deelneemt mag stiekem worden opgenomen

Opnemen van telefoongesprekken en schending van privacy.
Wie een telefoongesprek voert kan het recht op eerbiediging van zijn privéleven, zijn gezinsleven, zijn huis en zijn briefwisseling niet inroepen ten aanzien van de deelnemer aan dit gesprek, daar hijzelf deze deelnemer deelachtig maakt aan het voorwerp van dat recht (Cass. 9 september 2008, P.08.0276 N, Pas. 2008, 1889; Cass. 9 januari 2001, Arr. Cass. 2001, 26; Pas. 2001, 31; T. Strafr. 2001,
335; Gent 7 november 2002 NjW 2003, 563).
Het feit dat een deelnemer aan een telefoongesprek de door hem regelmatig verkregen informatie op welke wijze ook kenbaar maakt aan derden, maakt geen schending uit van artikel 8 EVRM (Antwerpen 29 juni 2004, RW 2007-08, 108, noot F. VANNESTE).
Zie ook: S. BOULART, “De opname van eigen telefoongesprekken: mét of zonder toestemming van de betrokkenen?”, RW 2002-03, 1601-1613; L. LAMBRECHT, “Het heimelijk vastgelegd telefoongesprek als bewijs in burgerlijke en handelszaken”, T.Vred. 1994, 122-124; P. LEMMENS, “Het afluisteren van telefoongesprekken en het registreren van uitgaande en binnenkomende oproepen”, RW 1984-85, 1735-1739." (E. BREWAEYS, Opnemen van telefoongesprekken en schending van privacy NJW 2010, 550.)

en ter aanvulling: élk gesprek waar men zelf aan deelneemt, mag men registreren