Volgens mij fungeert de dokter hier enkel en alleen als doorgeefluik van de stalen aan het labo en laat weten welke onderzoeken precies nodig zijn. Dit is de gebruikelijke, en algemeen aanvaarde werkwijze - en dat is ook iets waard voor de rechtbank -, het is toch aannemelijk dat de patiënt dat niet zelf kan doen. Dus m.a.w. de patiënt - en niet de doktier - zal bij niet-betalen toch door de rechter veroordeeld worden. Ook organisatorisch zou ik het niet zien zitten om aan de dokter te betalen. Kun je het niet vergelijken met de relatie architect/bouwheer/aannemer?
Indien de dokter enkel als doorgeefluik werkt, waarom is er dan vrije keuze van labo? Waarom worden de resultaten niet naar mij opgestuurd?
Hoewel ik akkoord ga met de werkwijze, is er geen enkele band met het labo: ik geef geen opdracht, ik krijg de resultaten niet toegestuurd, ik geef zelfs mijn gegevens niet aan het labo (mag een dokter trouwens mijn adres zomaar aan het labo bezorgen?).
En het betalen aan de dokter is niet zo moeilijk te regelen: bij bloedafname weet hij welke onderzoeken hij gaat vragen, en kan hij dit meteen aanrekenen, of achteraf bij bespreking van de resultaten.
Mijn vraag is ook niet echt met de bedoeling om de praktijk te veranderen, maar naar de juridische achtergrond: hoe kan een labo waar ik geen contract mee heb, mij rechtstreeks factureren?