Ik ga er van uit dat dit onbegonnen werk is?
Mijn vader is zo stom geweest om een enorme som geld (50.000+ euro) te lenen aan zijn (ex-) vriendin want zij had schulden. In de periode van 2010-2011
Uiteindelijk is er van alles gebeurd (scheve schaatsen van de vrouw en noem maar op). Jarenlang vroeg mijn vader achter het geld en ze stelde hem telkens gerust dat het wel zal komen maar ze kan het nu niet betalen... Jarenlang. Soms kwam ze nog eens langs naar mijn weten om de schijn hoog te houden dat ze het goed meent. Tot ergens 2015 ze nooit meer van haar liet horen.
Mijn vader durfde dit nooit aan mij te vertellen want hij schaamde zich dat hij zo stom was (waar ik hem niet op kon tegenspreken toen hij het wel vertelde...)
Ik heb hem overtuigd om een advocaat te nemen en om dat geld terug te eisen... Er waren namelijk genoeg documenten, mails, sms'en, etc. om te bewijzen dat er geld geleend is. Toen ik haar opzocht online zag ik echter dat ze eind 2016 verschoonbaar is verklaard. Ik heb dit ook gezegd bij ons eerste consult bij de advocaat. Maar hij ging hier niet op in... Dus ik ging er van uit dat dat enkel zou tellen voor "zakelijke" schulden en niet "privé" en wij nog altijd een kans zouden hebben om het geld terug te eisen...
Nu hebben we een goei maand geleden de conclusies van de tegenpartij ontvangen waar men beweerd dat de mevrouw verschoonbaar is verklaard en dat deze schulden dateren van voor deze verschoonbaarheids datum en daarom niet meer van toepassing zijn. Op het internet wijst ook alles die kant uit.
Nu is mijn vraag... Hebben wij nog een poot om op te staan? En waarom heeft mijn advocaat hier niets van gezegd toen ik al aantoonde dat de mevrouw verschoonbaar was verklaard bij ons eerste gesprek? Toch ging hij door met de procedure... Nu is mijn vertrouwen in hem zo goed als weg... Is het telaat om de zaak stop te zetten? De pleidooi datum is begin oktober.
Of is er nog eens kans en is het beter om door te zetten?
Alvast bedankt voor de feedback. Mijn vader is er helemaal kapot van...