Ik weet niet of ik bij u op het goede adres ben maar ik wil toch mijn verhaal kwijt misschien dat er mensen zijn die mij het licht in deze donkere dagen kunnen laten zien.
Ik ben een vrouw geboren 1988 sinds 2007 getrouwd.
Sinds het begin van ons huwelijk erg veel problemen van fysiek en psychische misbuik.
Ik ben de enige kostwinner, in het begin weigerde hij om te werken omdat hij alleen wilde werken als hij bij een autofabriek aan de slag kon gaan daar heeft hij voor gestudeerd. Dus ik werkte en hij gaf mijn salaris uit. Ik hoopte zoals elke vrouw dat hij zal veranderen, het werd alleen maar erger. Ondertussen hebben we een dochter en heel veel schulden.
Ik was in de veronderstelling dat de rekeningen betaald werden en aangezien ik van hem geen papieren mocht inzien wist ik ook niet wat me boven het hoofd te wachten stond.
Hij was overdag thuis, sliep uit en genoot van zijn dag en ik ging werken om in de avond vermoeid thuis te komen en te moeten koken en de huishouden te doen. Op het moment dat ik vragen stelde was ik de pineut, ik had op dat moment ook niet de kracht om voor me zelf op te komen. Ik ben nadat hij mij mishandeld heeft een paar keer bij de huisarts geweest maar ik had moed niet om weg te gaan of om naar de politie te gaan.
Het duurde van 2007 t/m 18/05/2015 om eindelijk de stap te nemen om weg te lopen met mijn kleine meid.
Ik ben in een opvanghuis terecht gekomen waar ik heb gezeten t/m augustus 2017.
Ik ben momenteel bezig met een slopende scheiding, die eindelijk is uitgesproken.
Het grote probleem zijn de schulden die opgebouwd zijn tijdens het huwelijk.
De schuldeisers weten alleen mij te vinden, ik word sinds 2016 op mijn salaris gekort en sinds 2014 heb ik geen recht op belasting voordelen.
Door de salaris aftrek heb ik soms geen geld om brood te kopen, waardoor ik soms zo wanhopig ben en geen uitweg meer zie. Soms denk ik dat ik er gewoon een einde moet maken , want ik leef alleen voor die schulden die maar niet willen stoppen.
Ik begrijp niet waarom er geen rechtvaardigheid is in het systeem. Ok, ik was tijdens het huwelijk niet verstandig, maar ik heb nu de stap genomen om voor mij zelf op te komen. Hoe kan het dat ik als enige de schulden moet betalen en ik steeds gekort word, terwijl ik ook een kind heb om voor te zorgen.
Terwijl hij voor de tweede keer in beroep gaat over de alimentatie, en maar mag doen wat hij wil.
Ik heb een Prodeo advocaat, ik heb het gevoel omdat ik geen geld heb om een advocaat te betalen, dat dit betekend dat mijn advocaat niet zijn best voor mij hoeft te doen?
Of is het bij de wet geregeld dat de schuldeisers alleen bij mij mogen aankloppen?
Ik voel me radeloos.