Beste,
ik heb een echtscheiding achter de rug en sta er alleen voor in de opvoeding van mijn kind. De vader heeft zijn kind al 1 jaar niet meer gezien.
Hij heeft mij een berg schulden achter gelaten (die wij tijdens het huwelijk samen hadden, maar die hij weigert mee af te betalen). Waardoor ik nu in een collectieve schuldbemiddeling zit om alles netjes afbetaald te krijgen.
Ik krijg al sinds augustus 2010 geen alimentatie geld voor onze zoon. Ik heb eigenlijk nog nooit alimentatie geld mogen ontvangen, noch deelt hij mee in de ziekenhuis, ( en andere ) kosten van de zoon.
Sinds augustus 2011 heeft mij advocaat beslag laten leggen op zijn loon voor achterstallig alimentatie geld. Wij hebben een schrijven gekregen dat de werkgever akkoord gaat met het loonbeslag en dat het wordt overgemaakt naar de gerechtsdeurwaarder. Helaas tot op heden is er nog niets te zien van het loon.
Telkens ik aan de advocaat vraag of dit normaal is word mij gezegd dat het wel goed komt en dat ik geduld moet hebben. Probleem is alleen dat ik al zodanig veel rekeningen en schulden van mijn ex man heb moeten betalen (omdat hij niet mee werkt). Dat ik het financiëel erg zwaar heb.
Ik kan heel moeilijk begrijpen hoe men kinderen kan maken, ze in de steek laten, schulden maken, niets betalen en een ander ervoor laten opdraaien.
Wanneer de rechtbank (en vrederechter) een uitspraak doen, moet men zich hier toch aan houden?
Het kan toch niet zijn dat dit allemaal zomaar kan?