Beste forumleden,
Het is moeilijk om mijn verhaal te beginnen, maar ik zal het zo juist, beknopt en eerlijk mogelijk proberen te vertellen.
Ik ben reeds vroeg van huis weggelopen en heb hier geen spijt van. Ik heb een neurotische vader en onderdandige moeder en vanwege dingen die er gebeurd zijn, wou ik thuis weg. Ik ben langs het CLB gegaan, naar de politie en zelfs naar het OCMW toen ik 17 jaar met de vraag of die mij konden helpen, maar omdat ik nog minderjarig was, konden zij niets doen. De ouders zijn dan verantwoordelijk.
Van 2007 tot 2012 heb ik als gezelschapsdame in het zwart gewerkt. Ik dacht in de periode ik moet zo veel mogelijk verdienen dat ik nooit nog afhankelijk moet zijn van mijn familie. Ik dacht ook dat de hele wereld zoals hen was en het fout met mij voor had. Ik besef dat dit fout was en heb hier heel veel spijt van. Ik werkte zo hard dat ik het altijd maar uitstelde om mijn attest van bedrijfsbeheer te halen. Na 3 examens heb ik dan in 2014 mijn bedrijfsbeheer gehaald in Brussel wat toen nog nodig was om mij als zelfstandige in te schrijven. Nog geen week nadat ik mijn attest heb gehaald, kreeg ik een een brief in de bus voor een verhoor bij de federale politie. Ook is de FOD financieen op de hoogte gesteld van mijn activiteiten. Daarna ben ik compleet gestopt met mijn werk. Ik ben nu gelukkig samen en word onderhouden door mijn vriend. Echter voel ik mij vaak schuldig omdat ik ook voor hem wil zorgen.
Jaar na dato is een uitspraak gedaan van de correctionele rechtbank dat ik 84.000 euro boete moet betalen. Ook heb ik meer dan 250.000 euro belastingsschulden. Elk jaar komt er 8% intrest bij deze bedragen bij. Daardoor is mijn totale schuld nu ruim 400.000 euro. Dit loopt elk jaar op.
Ik heb enorm spijt van wat ik heb gedaan en ik besef echt dat dit fout was. Ik ben bereid om te werken. Elk werk is goed zolang het maar niet in de prostitutie is. Ik wil zelfs in de gevangenis zitten. Ik moet boeten voor mijn fouten en wat ik heb gedaan.
Ik ben in depressie beland waarvoor ik nu antidepressiva neem. Als ik mijn medicatie niet neem, word ik best risicovol suicidaal omdat ik dan altijd terugdenk aan mijn verleden en mijn schulden. Met de medicatie kan ik wel redelijk normaal functioneren. Ik kan normaal meedraaien in de maatschappij. Ik heb verder geen noemenswaardige neurotische problemen.
Ik heb heel veel spijt van wat ik heb gedaan. Ik wil wel een normale baan (niets uit het verleden), maar zelfs al zou ik levenslang aflossen, dan nog kan ik deze schuld niet betalen. Als ik hier dan weer te veel over begin na te denken, word ik weer suicidaal. Ik wil mijn leven weer oppakken, maar soms twijfel ik of dat het nog zin heeft. Ik besef wel dat ik moet boeten voor mijn fouten, maar ik heb geen idee waar te beginnen. Ik heb al verscheidene advocaten gehad en zij zeggen allemaal dat deze schuld levenslang zal blijven omdat deze voorkomt uit fraude.
Misschien heeft iemand hier ervaring met zulke zaken of bij welke instanties ik terecht kan? Ik hoop dat er misschien toch ergens een lichtpunt is in het zwarte gat. Alvast bedankt voor mogelijke reacties!