Geld inhouden

[Franciscus]

Er is een vonnis van de arbeidsrechtbank dacht ik zo.
Daar staat welke schulden en welke zaken de SB zal betalen.
Als de GSM van schuldenar is zal de SB deze rekening betalen.
Het is aan schuldenaar ervoor te zorgen dat deze kosten kunnen betaald worden.
Als ze dus zoon deze kosten laat maken...wie is dan aansprakelijk?
Eventueel het niet nakomen van de overeenkomst.
Dit ongeacht of zoon minderjarig is ( dus fout moeder) of meerderjarig .... in dat geval kan moeder de gelden terugeisen van zoon. (inkorten zakgeld - of betalen via zijn loon of inkomsten)

[Ice]

Een vonnis? Waar, wanneer, hoe?
Bij aanvang van een CSR is er een beschikking van toelaatbaarheid van de rechtbank om in CSR te gaan.
Er wordt een advocaat aangeduid als schuldbemiddelaar.
Dan regelt de SB met de schuldenaar afspraken (vastgelegd in een contract, welke de schuldenaar moet ondertekenen maar zélden een kopie van krijgt) over leefgeld, hoe facturen voor levensonderhoud geregeld en betaald zullen worden etc...van overleg geen sprake, wél opleggen

Doorgaans duurt het dan veel langer dan de wéttelijke termijn van ZES maanden (1x te verlengen met nog eens ZES maanden) om een afbetalingsplan voor de schulden op te stellen en een vonnis te bekomen.
Intussen moddert de SB maar wat aan wat betreft de betaling van de facturen voor levensonderhoud, voor dewelke zij/hij zich verbonden heeft te betalen zonder tussenkomst of vonnis van de rechtbank.
Gevolg: als in de beschikking staat dat de verzoekers (schuldenaren) de facturen dienen te betalen maar SB heeft 'afgesproken' bij aanvang vd CSR dat SB àl die facturen zal betalen, dan ruikt dit naar machtsmisbruik indien SB die afspraak niet nakomt en nalaat om de facturen op tijd te betalen en zelfs een achterstand van duizenden euro's weet op te bouwen.
WIE maakt dan nieuwe schulden bij? Bij wie ligt dan de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor nieuwe schulden? Bij SB toch zeker, die 'beheert' dan immers al de inkomsten en uitgaven! De schuldenaren hebben totaal geen invloed op het 'beheer' van hun inkomen/uitgaven maar krijgen wél herinneringsfacturen en aangetekende zendingen van incasso toegestuurd...meestal beseffen ze dan pas met wat hun SB bezig is...

Maar handig wordt die schuld/verantwoordelijkheid dan afgewenteld op de schuldenaar: immers, zolang er geen afbetalingsplan werd ingediend, is niet duidelijk welke de schulden/ -eisers zijn en hoe die zullen worden opgelost. De wettelijke termijn voor het afbetalingsplan wordt te vaak aan de laars gelapt om een vonnis uit te stellen.

Intussen kan SB vrolijk verdergaan met opbouwen van nieuwe schulden om als bevoorrechte schuldeiser haar/zijn ereloon opzij te zetten op de rubriekrekening, ten nadele van betaling facturen en om schulden 'af te kunnen betalen' waarvoor nog steeds geen afbetalingsplan werd opgesteld binnen de wettelijke termijn waardoor de tijd van de CSR onnodig wordt verlengd. Uiteraard in het voordeel van SB aan ereloon en kosten en nadeel van schuldenaar die, behalve verhoogde schulden ook nog eens als zondebok wordt aangeduid.
Zulke werkwijze druist volledig in tegen de bedoeling van CSR en is verwerpelijk.

Leefgeld van mijn vriendin bedraagt 300 euro ( PER MAAND), al de rekeningen zoals huur, tv, electrtr, water, gas, tel.... enz., wordt geregeld door de shuldbemiddelaar. En ze zit wel degelijk in collectieve schuldbemiddeling.

Volgens TS is er sprake van CSR, niet van budgetbeheer?

Alle recurrente kosten(huur, eten, gsm,) komen uit dat leefgeld.

NIET zo
Recurrente kosten komen uit het INKOMEN, leefgeld is wat de schuldenaar ontvangt om van te léven en dat wordt per week betaald van zijn/haar inkomen.
AL de rekeningen worden geregeld door SB, overeengekomen bij aanvang, dus ook GSM verbruik. SB kan en mag dat dus NIET eenzijdig van het leefgeld afhouden want dan schendt zij/hij ook nog eens de eigen overeenkomst.

Merkwaardig toch dat SB de mogelijkheid krijgt om als bevoorrechte schuldeiser ook nog eens het vollédige budget van zijn/haar schuldenaar te beheren?! Dit is belangenvermenging..

En dat is de oorzaak dat er zovele klachten zijn over SB: zij benadelen de schuldenaar en schenden hun opdracht als SB door zelf nieuwe schulden te maken waarvoor de schuldenaren dan nog op bedrieglijke wijze verantwoordelijk worden gehouden.
Gevolg: CSR sleept jàren aan, SB profiteert schaamteloos van de miserie van schuldenaren én de schulden lopen OP ipv afgebouwd te worden!
Bovendien worden die nieuwe schulden niet zelden gebruikt als chantagemiddel om te kunnen dreigen dat CSR wordt stopgezet/herroepen als de schuldenaar niet doet wat SB oplegt.
En dan wordt beweerd dat CSR er is om mensen uit de schulden te 'helpen'....

[sloeberken]

Ice u stelt collectie schuldbemiddeling totaal verkeerd voor! Collectieve schuldbemiddeling is max 7 jaar en vangt aan bij de toelating van de arbeidsrechtbank.
Wie wat betaald voor een menswaardig leven word bij aanvang vastgelegd. Als SB alle facturen zelf betaald heeft dat zijn rede.
De schulden kunnen NOOIT oplopen, deze worden vastgelegd en SB betaald elk jaar de schuldeisers wat door de arbeidsrechtbank vastgelegd word in een vonnis.
Vroeger mocht je geen auto, internet of gsm hebben, dit is gelukkig verleden tijd, maar als de schuldenaar alle dagen kreeft en kaviaar wil eten zal hij dit van zijn vastgesteld leefloon moeten doen.
Intresten en kosten vervallen allemaal enkel de hoofdsom word aan de schuldeisers terug betaald. Zijn na 7 jaar niet alle schulden terug betaald dan worden deze volledig kwijtgescholden.
Dit is voor veel schuldeisers een nachtmerrie en verliezen zo veel geld. Dit is een prachtige regeling voor wie echt uit de schulden wil geraken, maar je moet er dan ook 7 jaar naar leven.
Van die verhalen dat SB voor zich zelf zorgt is allemaal verleden tijd, veelal moet de gemeenschap nog bijleggen. De tarieven zijn vastgelegd bij wet aan de hand van het aantal dossiers (schuldeisers).

[Xenophon]

Een vonnis? Waar, wanneer, hoe?
Bij aanvang van een CSR is er een beschikking van toelaatbaarheid van de rechtbank om in CSR te gaan.
Er wordt een advocaat aangeduid als schuldbemiddelaar.
Dan regelt de SB met de schuldenaar afspraken (vastgelegd in een contract, welke de schuldenaar moet ondertekenen maar zélden een kopie van krijgt) over leefgeld, hoe facturen voor levensonderhoud geregeld en betaald zullen worden etc...van overleg geen sprake, wél opleggen

Doorgaans duurt het dan veel langer dan de wéttelijke termijn van ZES maanden (1x te verlengen met nog eens ZES maanden) om een afbetalingsplan voor de schulden op te stellen en een vonnis te bekomen.
Intussen moddert de SB maar wat aan wat betreft de betaling van de facturen voor levensonderhoud, voor dewelke zij/hij zich verbonden heeft te betalen zonder tussenkomst of vonnis van de rechtbank.
Gevolg: als in de beschikking staat dat de verzoekers (schuldenaren) de facturen dienen te betalen maar SB heeft 'afgesproken' bij aanvang vd CSR dat SB àl die facturen zal betalen, dan ruikt dit naar machtsmisbruik indien SB die afspraak niet nakomt en nalaat om de facturen op tijd te betalen en zelfs een achterstand van duizenden euro's weet op te bouwen.
WIE maakt dan nieuwe schulden bij? Bij wie ligt dan de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor nieuwe schulden? Bij SB toch zeker, die 'beheert' dan immers al de inkomsten en uitgaven! De schuldenaren hebben totaal geen invloed op het 'beheer' van hun inkomen/uitgaven maar krijgen wél herinneringsfacturen en aangetekende zendingen van incasso toegestuurd...meestal beseffen ze dan pas met wat hun SB bezig is...

Maar handig wordt die schuld/verantwoordelijkheid dan afgewenteld op de schuldenaar: immers, zolang er geen afbetalingsplan werd ingediend, is niet duidelijk welke de schulden/ -eisers zijn en hoe die zullen worden opgelost. De wettelijke termijn voor het afbetalingsplan wordt te vaak aan de laars gelapt om een vonnis uit te stellen.

Intussen kan SB vrolijk verdergaan met opbouwen van nieuwe schulden om als bevoorrechte schuldeiser haar/zijn ereloon opzij te zetten op de rubriekrekening, ten nadele van betaling facturen en om schulden 'af te kunnen betalen' waarvoor nog steeds geen afbetalingsplan werd opgesteld binnen de wettelijke termijn waardoor de tijd van de CSR onnodig wordt verlengd. Uiteraard in het voordeel van SB aan ereloon en kosten en nadeel van schuldenaar die, behalve verhoogde schulden ook nog eens als zondebok wordt aangeduid.
Zulke werkwijze druist volledig in tegen de bedoeling van CSR en is verwerpelijk.

Leefgeld van mijn vriendin bedraagt 300 euro ( PER MAAND), al de rekeningen zoals huur, tv, electrtr, water, gas, tel.... enz., wordt geregeld door de shuldbemiddelaar. En ze zit wel degelijk in collectieve schuldbemiddeling.

Volgens TS is er sprake van CSR, niet van budgetbeheer?

Alle recurrente kosten(huur, eten, gsm,) komen uit dat leefgeld.

NIET zo
Recurrente kosten komen uit het INKOMEN, leefgeld is wat de schuldenaar ontvangt om van te léven en dat wordt per week betaald van zijn/haar inkomen.
AL de rekeningen worden geregeld door SB, overeengekomen bij aanvang, dus ook GSM verbruik. SB kan en mag dat dus NIET eenzijdig van het leefgeld afhouden want dan schendt zij/hij ook nog eens de eigen overeenkomst.

Merkwaardig toch dat SB de mogelijkheid krijgt om als bevoorrechte schuldeiser ook nog eens het vollédige budget van zijn/haar schuldenaar te beheren?! Dit is belangenvermenging..

En dat is de oorzaak dat er zovele klachten zijn over SB: zij benadelen de schuldenaar en schenden hun opdracht als SB door zelf nieuwe schulden te maken waarvoor de schuldenaren dan nog op bedrieglijke wijze verantwoordelijk worden gehouden.
Gevolg: CSR sleept jàren aan, SB profiteert schaamteloos van de miserie van schuldenaren én de schulden lopen OP ipv afgebouwd te worden!
Bovendien worden die nieuwe schulden niet zelden gebruikt als chantagemiddel om te kunnen dreigen dat CSR wordt stopgezet/herroepen als de schuldenaar niet doet wat SB oplegt.
En dan wordt beweerd dat CSR er is om mensen uit de schulden te 'helpen'....

U stelt de zaken m.i. bewust verkeerd voor. TS moet opheldering brengen maar m.i. is er hier sprake van een CSR én budgetbeheer. Indien CSR niet bevalt: simpel: niemand wordt gedwongen, het staat ieder vrij om met de individuele schuldeisers afzonderlijk te onderhandelen en het maar te regelen of gebruik te maken van de 'bescherming' van het beslagrecht.

[durumke]

Pfffffffff, ze zit NIET in budgetbeheer maar in schuldbemiddeling.
Ze heeft EEN schuldeiser en geen 6 of 7.
Ze heeft een vaste job.
Ze krijgt per maand 300 euro om van te leven.
De huur, elektriciteit, gas, water, tv-gsm-internet(wat samen in een pakket zit van 67 euro p.m), dat betaald de schuldbemiddelaar
Ze zit al meer dan een jaar in SB.
Tv,internet en gsm pakket is al opgezegd omdat de SB het te duur vond.
Ze is overgestapt naar een andere provider waar het goedkoper is.
Ik vind het schandalig dat ze van haar LEEFGELD VAN 300 P.M die gsm rekening MOET betalen.

En dit bericht is Mijn persoonlijke mening........................

[JPV]

Het feit dat de schuldbemiddelaar huur, elektriciteit, gas, water, ... betaalt, maakt net dat het budgetbeheer is (én daarnaats ook CSR).

Wettelijk is hier niets verkeerd aan de manier waarop de inhouding is gebeurd.

[Ice]

Sorry hoor, ik stel NIETS verkeerd voor, dit is hoe het in de praktijk gaat!
Dit is niet gissen, dit zijn voorbeelden waarbij SB misbruik maakt van haar/zijn machtspositie.

De schulden kunnen NOOIT oplopen, deze worden vastgelegd en SB betaald elk jaar de schuldeisers wat door de arbeidsrechtbank vastgelegd word in een vonnis.
Vroeger mocht je geen auto, internet of gsm hebben, dit is gelukkig verleden tijd, maar als de schuldenaar alle dagen kreeft en kaviaar wil eten zal hij dit van zijn vastgesteld leefloon moeten doen.

Dat is dus de reden dat een afbetalingsplan door SB steeds wordt uitgesteld: er is nog GEEN vonnis, er werd dus niks 'vastgelegd' in een vonnis, de schuldenaar is overgeleverd aan de willekeur van SB.
Het énige dat er is: beschikking van toelaatbaarheid van de rechtbank om in CSR te gaan en onderling contract met SB bij aanvang van CSR!
Géén afbetalingsplan, géén vonnis - blijkbaar worden mijn posts selectief gelezen...

Als er na twéé jaar méér schulden zijn dan VOOR de CSR (en dat kan bewézen worden, zwart op wit!) dan zijn er toch nieuwe schulden opgebouwd of niet soms?! En dat door SB want die heeft het BEHEER!

En dat omdat er zogoed als geen schulden worden afgelost waarvoor in eerste instantie in schuldbemiddeling werd gegaan (een voorbeeld?? Energiefactuur van 2013: achterstal: 376€, tot op héden, 2015 werd betaald door SB: 75€!!! DETAIL: vakantiegeld van beide wérkende schuldenaren: 2.700€! Maar dát ging op aan ereloon en kosten van zomaar effe 3.540€ voor 1 jaar bemiddeling natuurlijk!)
én facturen voor levensonderhoud (die wij állemaal hebben!!!) NIET worden betaald! Sommige wanbetalingen worden zelfs als middel gebruikt om schuldenaars te DWINGEN bijv internet op te geven!
Simpel, nietwaar? Gewoon die dienst maanden niet betalen, dan wordt het vanzelf afgesloten. Schuldenaars worden zelfs hiervan pas op de hoogte gebracht doordat internet niet meer werkt en er dan een aangetekende zending komt van een INCASSO wegens wánbetaling van ZES maanden facturen en herinneringen!
Dus: geen auto, geen internet, geen gsm: 'gelukkig verléden tijd'? Vergeet het maar!

En aub!!! Alle dagen kreeft en kaviaar eten, u hebt zeker geen idee wát je tegenwoordig maar met 300€ doet op een hele maand voor VOEDING alleen? Dringend eens winkelen gaan, zou ik zeggen...

Dit is een prachtige regeling voor wie echt uit de schulden wil geraken, maar je moet er dan ook 7 jaar naar leven.

Nee, er dient een bekwame SB je zaak te behandelen, eentje die een budget kan en wil behéren, niet een hebzuchtige knoeier die je nog verder in de schulden werkt!
Bovendien: over hoeveel 'schuld' hebt u het dan als dat ZEVEN JAAR moet duren? Komaan, een beetje realistisch blijven en geef maar toe dat hoe langer het duurt, hoe meer erelonen en voorál 'kosten' dat erbij komen en daar draait het om, niet om 'hulp', dat is maar bijzaak

Het feit dat de schuldbemiddelaar huur, elektriciteit, gas, water, ... betaalt, maakt net dat het budgetbeheer is (én daarnaats ook CSR).

Tiens, er wordt telkens het verschil aangehaald tussen CSR en budgetbeheer (dat overigens doorgaans door het ocmw wordt gevoerd, soms in samenspraak met SB) maar u hebt volledig gelijk: CSR IS ook budgetbeheer als SB tenminste bekwaam is en noodzakelijke rekeningen voor levensonderhoud ook betaalt ipv nieuwe schulden te maken via wanbeheer/opbouw van achterstanden voor basisbehoeften/levensonderhoud en dan hebben we het nog niet eens gehad over dat 'menswaardige' van: een menswaardig bestaan kunnen leiden waarvoor CSR staat...

[JPV]

Sorry hoor, ik stel NIETS verkeerd voor, dit is hoe het in de praktijk gaat!
Dit is niet gissen, dit zijn voorbeelden waarbij SB misbruik maakt van haar/zijn machtspositie.

We zitten hier op een juridisch forum. Als u dus misbruik claimt, gelieve dit juridisch te staven. M.i. is hier geen enkel misbruik, gezien er nog 300 euro overblijft na betaling van de vaste kosten. Dat is een bedrag dat, behoudens tegenbewijs, redelijk overkomt gezien de laagte van het leefloon en de hoeveelheid aan kosten die betaald worden door de CSR.

CSR IS ook budgetbeheer als SB tenminste bekwaam is en noodzakelijke rekeningen voor levensonderhoud ook betaalt ipv nieuwe schulden te maken via wanbeheer/opbouw van achterstanden voor basisbehoeften/levensonderhoud

Schuldbemiddeling kan perfect hand in hand gaan met opbouw van achterstanden voor levensonderhoud, nét door het voorbeeld hier: als de schuldenaar buitensporig hoge kosten maakt, dan kan de CSR-advocaat niet anders dan dat geld érgens mee te betalen, waardoor andere schulden niet betaald zullen worden OF het levensonderhoud "minder onderhouden wordt". Het is het ene of het andere. En dan moet de CSR-advocaat vanuit maatschappelijk oogpunt kijken wie verantwoordelijk is voor de grotere kosten dan normaal. En dat is juridisch de schuldenaar zelf. Dat de CSR-advocaat van een rekening van 183 dan maar 83 euro extra inhoud, is zeker een redelijke beslissing. De CSR-advocaat had gerust 150 euro kunnen inhouden, hé.

en dan hebben we het nog niet eens gehad over dat 'menswaardige' van: een menswaardig bestaan kunnen leiden waarvoor CSR staat...

Men heeft geoordeeld dat het leefgeld gelijk moet zijn aan het leefloon dat een gelijkaardige persoon zou moeten krijgen. Hier wordt het leefgeld NIET verminderd. Het leefgeld blijft hetzelfde, het VRIJ BESCHIKBAAR weekgeld/maandgeld daalt echter. Gezien blijkbaar afgesproken is dat de schuldbemiddelaar alle facturen betaalt, is deze regeling wettelijk.

Mocht de schuldenaar dit niet willen, dan kon de CSR-advocaat in principe nu al de CSR stopzetten wegens het maken van extra schulden (alhoewel die eenmalige 183 euro als het vna haar zoon zou zijn, nog wel door de vingers gezien wordt, vermoed ik).

[sloeberken]

DETAIL: vakantiegeld van beide wérkende schuldenaren: 2.700€! Maar dát ging op aan ereloon en kosten van zomaar effe 3.540€ voor 1 jaar bemiddeling natuurlijk!)

Ice u verhalen komen uit het wilde westen, erelonen SB zijn door de wet vastgelegd.

Dat is dus de reden dat een afbetalingsplan door SB steeds wordt uitgesteld: er is nog GEEN vonnis

Pure onzin.

Koninklijk besluit van 18 december 1998 houdende vaststelling van de regels en barema’s tot bepaling van het ereloon,
de emolumenten en de kosten van de schuldbemiddelaar.

Zie staatsblad: http://www.ordeexpress.be/UserFiles/Art ... elaars.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;

Er word ook een spaarpot aangelegd voor de schuldenaar die hij krijgt op eind crs.

Wet van 5 juli 1998 betreffende de collectieve schuldenregeling en de mogelijkheid van verkoop uit de hand van de in beslag genomen
onroerende goederen gewijzigd bij de wetten van 3 mei 1999, 19 april 2002, 22 december 2003, 13 december 2005, 5 augustus 2006 en 27 december 2006.

http://economie.fgov.be/nl/binaries/law ... -39689.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;

[sloeberken]

Bijlage:

http://www.ejustice.just.fgov.be/cgi_lo ... 1998121835" onclick="window.open(this.href);return false;