Daarover is er rechtspraak. Oorspronkelijke consumentengarantie gaat mee over naar de tweede particuliere eigenaar.
Voor zover ik weet kan een verkoper in zijn algemene voorwaarden stipuleren dat de garantie enkel geld voor de originele koper. Als er niets van vermeld wordt, zal de garantie inderdaad mee overgaan.
Hierover was er een oudere thread:
viewtopic.php?f=12&t=86260
Conclusie:
"Bedingen die bepalen dat een consument die het goed overkoopt van de oorspronkelijke koper (eveneens consument), zich niet kan beroepen op de wettelijke garantie (verboden). "
Bron: COB, 27 februari 2013, p. 7.
Of er sprake is van een actio pauliana is voor mij minder zeker: de oorspronkelijke koper (als schuldenaar) heeft m.i. geen bedrieglijke handeling verricht. Het is de verkoper die zelf een fout heeft begaan.
En wat denk je dat Amazon zal zeggen als de TS een factuur van €12 voorlegt voor dat toestel om beroep te doen op de garantie? "Mijnheer, dit toestel kost nieuw €800. De factuur die je ons voorlegt kan onmogelijk van dit toestel zijn. Als je beroep wenst te doen op de garantie, gelieve dan de correcte factuur voor te leggen."
Bart, jij gaat er nogal snel van uit (ook in een ander draadje) dat een rechtbank sowieso zal meegaan "in de vergissing". Ik denk daar anders over. Indien iedereen "zijn rechten" zou opeisen bij overduidelijke vergissingen en daar nog gelijk zou in krijgen ook, zou het mooi worden... Dan zouden zaken als "onverschuldigde betalingen" en dergelijke ook niet meer moeten rechtgezet worden (als je de lijn doordtrekt)? Vergissing is vergissing. Jammer voor diegene die de fout gemaakt heeft. Ik denk toch dat veel rechters anders denken, eerlijk gezegd...
Goede trouw wordt vermoed, kwade trouw moet bewezen worden.
Als TS-tweede-koper een goed koopt van een particulier, dan moet hij niet naar de oorspronkelijke factuur vragen.
Als er zich vervolgens een defect voordoet, en hij contacteert zijn verkoper-doorverkoper naar mogelijke garantie, en krijgt op dat moment de factuur doorgespeeld, dan is TS nog steeds - tot bewijs van het tegendeel - te goeder trouw.
Als de oorspronkelijke verkoper (ik noem geen namen) een foute facturatie heeft gemaakt, en TS is - als derde - te goeder trouw, dan zie ik geen rechtsgrond waarom de vrijwaringsplicht voor niet-conforme levering (art. 1649
bis e.v. BW) hem zou kunnen ontnomen worden. Hij hoeft - tot het defect zich voordoet - zelfs geen weet te hebben van de prijs die de koper-doorverkoper betaalde.
Als daarentegen de oorspronkelijke verkoper kan aantonen dat TS weet had van de klaarblijkelijk lage prijs, dan nog lijken mij de toepassingsvoorwaarden voor de
actio pauliana NIET voldaan, want TS heeft naar mijn weten geen fout gemaakt. Hij doet geen
verrijking zonder oorzaak en heeft ook geen meldingsplicht (tenzij TS toevallig ambtenaar zou zijn, maar dan nog moet het om een strafbaar wanbedrijf of misdaad gaan).
Als het daarentegen om een zwartcircuit van producten zou gaan die "van de camion" gevallen zijn: dat is wat anders. Maar dan nog: als TS geen weet hiervan heeft en zelf een correcte prijs betaalt aan zijn verkoper-doorverkoper, dan maakt hij m.i. geen fout. Dan kan wel de garantie wegvallen (
fraus omnia corrumpit / nemo plus iuris).
De oorspronkelijke verkoper zou zich m.i. wél kunnen wenden tot de koper-doorverkoper vanwege de klaarblijkelijke fout in de facturatie en aanrekening (
goede trouw van de overeenkomst - art. 1134, derde lid BW). Maar daarin is TS m.i. geen partij.
PS1: als de verkoper=doorverkoper wérkelijk te kwader trouw zou zijn, dan had hij geen factuur gefabriceerd van 12 EUR.
PS2: als de factuur niet de werkelijk opgemaakte factuur is, dan heeft de oorspronkelijke verkoper natuurlijk ook een punt om geen garantie te bieden. Maar zie (PS1).
(De andere thread ging over een opzegperiode maar dat is hier wat
off-topic om op in te gaan).
