Art. 1649septies BW zegt gewoon dat de verkoper garantie met geven aan de koper waarmee hij een overeenkomst heeft. Daaruit leid ik niet af dat dit automatisch ook geldt voor een wederverkoop waarvoor de garage en de nieuwe eigenaar geen enkele overeenkomst hebben.
Is ook mijn lezing.
De garantie is wel degelijk overdraagbaar (ten aanzien van elke koper), zie: artikel 1649septies, paragraaf 1: Elke garantie is bindend voor diegene die haar biedt volgens de in het garantiebewijs en de daarmee samenhangende reclame vastgestelde voorwaarden.
Art. 1649
septies BW gaat over de
aanvullende verbintenissen (commerciële garantie) die de verkoper kan bieden. Die staat op zich los van de wettelijke rechten bij gebrek aan overeenstemming (maar mag dit wettelijk recht natuurlijk niet uithollen - zie art. 1649
septies, §2, eerste lid BW). "Garantie" wordt gedefinieerd in art. 1649
bis, §2, 5º BW.
Er zijn maw 3 uitgangspunten:
(1) De
wettelijke garantie als consument (art. 1649
bis e.v. BW) geldt enkel tov de
eindverkoper (R. Steenot en S. Dejonghe,
Handboek consumentenbescherming en handelspraktijken, Antwerpen, Intersentia, 2007, 521) en kan hier niet ingeroepen worden.
(2) De
gemeenrechtelijke vrijwaring tegen verborgen gebreken (art. 1641 BW) is inroepbaar tov de (laatste) verkoper, mits het om een verborgen gebrek ging dat in de kiem aanwezig was bij verkoop, én de vordering
spoedig gebeurde. Hier verwacht de wetgever snel handelen na vaststelling. De kans - zoals hierboven ook al beschreven - is relatief beperkt en het bewijs is risicovol (want duur en uitkomst onzeker).
Bovendien behoort de kosteloze herstelling of kosteloze vervanging NIET tot de remedies die via deze weg kunnen verkregen worden; enkel prijsvermindering of ontbinding overeenkomst.
(3) De
(commerciële) garantie die de verkoper van de verkoper gegeven zou hebben aan jouw verkoper. Deze garantie kan beschouwd worden als een
toebehoren (
accessorium) van het goed. Hierdoor kan de oorspronkelijke verkoper ook rechtstreeks aangesproken worden. Deze garantie kan ook contractueel beperkt worden (zodat ze niet overdraagbaar is). Hier hangt het dus af van de formulering. De verstrekker van de garantie is vrij om de inhoud van de garantie te bepalen (I. Samoy,
Commerciële garanties en het dwingend karakter van de nieuwe regels in S. Stijns en J. Stuyck (eds.),
Het nieuwe kooprecht: De wet van 1 september 2004 betreffende de bescherming van de consumenten bij verkoop van consumptiegoederen, Antwerpen, Intersentia, 2005, 108.)
Slotsom: de mogelijkheden zijn beperkt en het risico bestaat dat je dit enkel via gerechtelijke weg kan nastreven, met het risico voor alle kosten op te draaien.