U moet eerst beslissen of u de verjaring inroept. De korte verjaringstermijn van art. 2272 BW is gesteund op een vermoeden van betaling.
Ik betwijfel echter of deze verjaringstermijn van toepassing is. Als u de verjaring inroept zegt u dus tegelijkertijd dat u betaald hebt en gaat u niet nogmaals betalen.
Als u beslist de verjaring niet in te roepen doet u er best aan onmiddellijk, en zeker voor de zitting, het factuurbedrag te betalen. Het betalingsbewijs bezorgt u dan aan de rechter. U wijst de rechter er op dat u nooit een ingebrekestelling ontvangen hebt en dat de tegenpartij nutteloze kosten gemaakt heeft door te dagvaarden zonder u eerst aan te schrijven. U kan daarbij ook verwijzen naar art 1017 Gerechtelijk Wetboek: "Niettemin worden nutteloze kosten, met inbegrip van de rechtsplegingsvergoeding bedoeld in artikel 1022, zelfs ambtshalve ten laste gelegd van de partij die ze foutief heeft veroorzaakt".
- Jureca
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Beste Scorpioen, eerst en vooral bedankt om een goede reactie en duidelijke uitleg.U moet eerst beslissen of u de verjaring inroept. De korte verjaringstermijn van art. 2272 BW is gesteund op een vermoeden van betaling.
Ik betwijfel echter of deze verjaringstermijn van toepassing is. Als u de verjaring inroept zegt u dus tegelijkertijd dat u betaald hebt en gaat u niet nogmaals betalen.
Als u beslist de verjaring niet in te roepen doet u er best aan onmiddellijk, en zeker voor de zitting, het factuurbedrag te betalen. Het betalingsbewijs bezorgt u dan aan de rechter. U wijst de rechter er op dat u nooit een ingebrekestelling ontvangen hebt en dat de tegenpartij nutteloze kosten gemaakt heeft door te dagvaarden zonder u eerst aan te schrijven. U kan daarbij ook verwijzen naar art 1017 Gerechtelijk Wetboek: "Niettemin worden nutteloze kosten, met inbegrip van de rechtsplegingsvergoeding bedoeld in artikel 1022, zelfs ambtshalve ten laste gelegd van de partij die ze foutief heeft veroorzaakt".
Dus eigenlijk heb ik 2 opties om te kiezen lees ik volgens u uitleg.
Wat denkt u dat de beste optie is die ik zou moeten nemen ?
persoonlijk ben ik voor optie 2, daar ik zeker nooit zou weigeren te betalen, maar langs een andere kant ben ik bijna zeker dat ik dit zeker betaald heb cash via mijn dochter.
Alleen is dit dus geen bewijs en kan ik dat ook niet meer aantonen, buiten een bewijs van geldafhaling die dag in Juni van 100€.
Dus volgens mij is het best dat ik optie 2 neem voor verdere kosten te vermijden, en zo aan te geven dat ik ondanks alles niet van slechte wil ben en nooit op de hoogte ben geweest van brieven en zeker geen AS.
Bedankt voor u reactie en hulp.
-
Blaatpraat
- Berichten: 3794
Cashbetalingen steunen op het "vermoeden van betaling".Beste Scorpioen, eerst en vooral bedankt om een goede reactie en duidelijke uitleg.U moet eerst beslissen of u de verjaring inroept. De korte verjaringstermijn van art. 2272 BW is gesteund op een vermoeden van betaling.
Ik betwijfel echter of deze verjaringstermijn van toepassing is. Als u de verjaring inroept zegt u dus tegelijkertijd dat u betaald hebt en gaat u niet nogmaals betalen.
Als u beslist de verjaring niet in te roepen doet u er best aan onmiddellijk, en zeker voor de zitting, het factuurbedrag te betalen. Het betalingsbewijs bezorgt u dan aan de rechter. U wijst de rechter er op dat u nooit een ingebrekestelling ontvangen hebt en dat de tegenpartij nutteloze kosten gemaakt heeft door te dagvaarden zonder u eerst aan te schrijven. U kan daarbij ook verwijzen naar art 1017 Gerechtelijk Wetboek: "Niettemin worden nutteloze kosten, met inbegrip van de rechtsplegingsvergoeding bedoeld in artikel 1022, zelfs ambtshalve ten laste gelegd van de partij die ze foutief heeft veroorzaakt".
Dus eigenlijk heb ik 2 opties om te kiezen lees ik volgens u uitleg.
Wat denkt u dat de beste optie is die ik zou moeten nemen ?
persoonlijk ben ik voor optie 2, daar ik zeker nooit zou weigeren te betalen, maar langs een andere kant ben ik bijna zeker dat ik dit zeker betaald heb cash via mijn dochter.
Alleen is dit dus geen bewijs en kan ik dat ook niet meer aantonen, buiten een bewijs van geldafhaling die dag in Juni van 100€.
Dus volgens mij is het best dat ik optie 2 neem voor verdere kosten te vermijden, en zo aan te geven dat ik ondanks alles niet van slechte wil ben en nooit op de hoogte ben geweest van brieven en zeker geen AS.
Bedankt voor u reactie en hulp.
Daarom zijn er voor sommige zaken (zoals deze zaak) een kortere verjaringstermijn, aangezien men deze zaken vaker cash betaalt.
Art. 2272 Burgerlijk Wetboek bepaalt dat onder meer verjaren na één jaar de vordering "van kostschoolhouders, tot betaling van het kostgeld van hun leerlingen; en van andere meesters, tot betaling van het leergeld;"
Rb. Brugge (5e k.) 3 januari 2013, TGR-TWVR 2013, afl. 4, 252 oordeelde dat deze verjaring van toepassing was met de volgende motivering:
Verweerders werpen terecht op dat de vordering van eiseres in toepassing van art. 2272 B.W. verjaard is.
De schoolrekeningen hebben betrekking op verschafte maaltijden, schoolgerief, studie-uitstappen en administratiekosten, weze het de diensten die een kostschoolhouder verleent, benevens logement.
Het feit dat de dochter van verweerders niet insliep in de school doet hieraan geen afbreuk. Zij nam de maaltijden op school, wat onderdeel is van het verlenen van kost en onderwijs.
In uw geval is er geen sprake van maaltijden en dus kan de redenering die de rechtbank toepaste (kostschoolhouder) niet worden toegepast.
Als men de ratio legis van de wet toepast zou men moeten aanvaarden dat de verjaringstermijn één jaar is. De bedoeling van de wet is immers dat ze toegepast wordt op schulden waarvan het de gewoonte is dat geen geschrift wordt opgesteld en die contant betaald worden. De kosten die aangerekend worden zijn trouwens normale kosten van 'leermeesters'.
Anderzijds is deze bepaling een uitzondering op de algemene regel, die restrictief moet geïnterpreteerd worden. Het gaat niet om 'kostgeld' of 'leergeld' in de strikte zin van het woord. Wel als men 'leergeld' ruim interpreteert.
Ik durf niet te voorspellen wat de rechter zal uitspreken.
Rb. Brugge (5e k.) 3 januari 2013, TGR-TWVR 2013, afl. 4, 252 oordeelde dat deze verjaring van toepassing was met de volgende motivering:
Verweerders werpen terecht op dat de vordering van eiseres in toepassing van art. 2272 B.W. verjaard is.
De schoolrekeningen hebben betrekking op verschafte maaltijden, schoolgerief, studie-uitstappen en administratiekosten, weze het de diensten die een kostschoolhouder verleent, benevens logement.
Het feit dat de dochter van verweerders niet insliep in de school doet hieraan geen afbreuk. Zij nam de maaltijden op school, wat onderdeel is van het verlenen van kost en onderwijs.
In uw geval is er geen sprake van maaltijden en dus kan de redenering die de rechtbank toepaste (kostschoolhouder) niet worden toegepast.
Als men de ratio legis van de wet toepast zou men moeten aanvaarden dat de verjaringstermijn één jaar is. De bedoeling van de wet is immers dat ze toegepast wordt op schulden waarvan het de gewoonte is dat geen geschrift wordt opgesteld en die contant betaald worden. De kosten die aangerekend worden zijn trouwens normale kosten van 'leermeesters'.
Anderzijds is deze bepaling een uitzondering op de algemene regel, die restrictief moet geïnterpreteerd worden. Het gaat niet om 'kostgeld' of 'leergeld' in de strikte zin van het woord. Wel als men 'leergeld' ruim interpreteert.
Ik durf niet te voorspellen wat de rechter zal uitspreken.
-
Bart Vissers
- Berichten: 1564
- Juridisch actief: Nee
Zie mijn post #18, dat naast het vonnis van Brugge, ook volgend vonnis vermeldt:Art. 2272 Burgerlijk Wetboek bepaalt dat onder meer verjaren na één jaar de vordering "van kostschoolhouders, tot betaling van het kostgeld van hun leerlingen; en van andere meesters, tot betaling van het leergeld;"
Rb. Brugge (5e k.) 3 januari 2013, TGR-TWVR 2013, afl. 4, 252 oordeelde dat deze verjaring van toepassing was met de volgende motivering:
Verweerders werpen terecht op dat de vordering van eiseres in toepassing van art. 2272 B.W. verjaard is.
De schoolrekeningen hebben betrekking op verschafte maaltijden, schoolgerief, studie-uitstappen en administratiekosten, weze het de diensten die een kostschoolhouder verleent, benevens logement.
Het feit dat de dochter van verweerders niet insliep in de school doet hieraan geen afbreuk. Zij nam de maaltijden op school, wat onderdeel is van het verlenen van kost en onderwijs.
In uw geval is er geen sprake van maaltijden en dus kan de redenering die de rechtbank toepaste (kostschoolhouder) niet worden toegepast.
Als men de ratio legis van de wet toepast zou men moeten aanvaarden dat de verjaringstermijn één jaar is. De bedoeling van de wet is immers dat ze toegepast wordt op schulden waarvan het de gewoonte is dat geen geschrift wordt opgesteld en die contant betaald worden. De kosten die aangerekend worden zijn trouwens normale kosten van 'leermeesters'.
Anderzijds is deze bepaling een uitzondering op de algemene regel, die restrictief moet geïnterpreteerd worden. Het gaat niet om 'kostgeld' of 'leergeld' in de strikte zin van het woord. Wel als men 'leergeld' ruim interpreteert.
Ik durf niet te voorspellen wat de rechter zal uitspreken.
Vred. Genk 26 januari 2016, T.Vred. 2016, afl. 9-10, 482:
Schoolrekeningen verjaren na verloop van 5 jaar ex artikel 2277 BW omdat zij mettertijd toenemen en trimestrieel betaalbaar zijn. Zij zijn geen kostgelden en vallen dus niet onder de verjaring van art. 2272, derde lid BW. Schoolgelden zijn solidaire schulden van de twee ouders ten overstaan van de onderwijsinstellingen.
Ik heb absoluut geen probleem met foute antwoorden. Ik maak ze ook. Dat is een leerproces.
Wat me wel stoort zijn zij die eigenlijk wel beseffen dat ze fout zaten, maar stijfkoppig volhouden zonder een juridische onderbouw te geven.
Wat me wel stoort zijn zij die eigenlijk wel beseffen dat ze fout zaten, maar stijfkoppig volhouden zonder een juridische onderbouw te geven.
En weeral een nieuwe ontwikkeling : nu moet ik plots niet meer naar de rechtbank komen, vermits ik betaald heb onder voorbehoud op hun rekening.
Dit is toch wel straf dat ze me eerst komen afdreigen en dan plots geen zaak meer willen?
Ik wil zeker en vast naar de vrederechter, daar ik enkel betaald heb onder voorbehoud van uitspraak rechtbank, en dat ik nooit ban aangesproken geweest over een betaling per telefoon of brief.
Ik heb dus naar hun advocaat een mail gedaan met de vraag;
Beste,
Vreemd dat ik nu plotseling wel een brief ontvang van de school en dat deze wel op naam staat en aankomt?
Volgens deze brief zou er geen verschijning meer zijn voor de rechter en is alles ok?
Dit kan niet kloppen in mijn ogen, daar ik zeker ben al betaald te hebben en de school mij nooit heeft aangeschreven vroeger.
De vrederechter zal dus moeten oordelen en niet de school zelf die nu plots een andere richting gaat.
Ook is er nooit vermeld dat een betaling aan jullie moest gebeuren maar wel naar de school zelf.
Bij mijn weten verschijnen we dus nog steeds op 15/05/2017 voor de vrederechter zoals door jullie en de school is gevraagd geweest.
De betaling zelf was enkel om aan te tonen dat er nooit moedwilligheid was van ons om te betalen!
Met vriendelijke groeten,
Wat denken jullie ?
Dit is toch wel straf dat ze me eerst komen afdreigen en dan plots geen zaak meer willen?
Ik wil zeker en vast naar de vrederechter, daar ik enkel betaald heb onder voorbehoud van uitspraak rechtbank, en dat ik nooit ban aangesproken geweest over een betaling per telefoon of brief.
Ik heb dus naar hun advocaat een mail gedaan met de vraag;
Beste,
Vreemd dat ik nu plotseling wel een brief ontvang van de school en dat deze wel op naam staat en aankomt?
Volgens deze brief zou er geen verschijning meer zijn voor de rechter en is alles ok?
Dit kan niet kloppen in mijn ogen, daar ik zeker ben al betaald te hebben en de school mij nooit heeft aangeschreven vroeger.
De vrederechter zal dus moeten oordelen en niet de school zelf die nu plots een andere richting gaat.
Ook is er nooit vermeld dat een betaling aan jullie moest gebeuren maar wel naar de school zelf.
Bij mijn weten verschijnen we dus nog steeds op 15/05/2017 voor de vrederechter zoals door jullie en de school is gevraagd geweest.
De betaling zelf was enkel om aan te tonen dat er nooit moedwilligheid was van ons om te betalen!
Met vriendelijke groeten,
Wat denken jullie ?