dubbele levering

[Bart Vissers]

Terwijl de originele vraagsteller al lang niet meer weet wat hij nu moet doen met deze tegenstrijdige - en soms emotionele - meningen, vond ik volgende publicatie (enkel samenvatting):
Brussel 9 oktober 1986, RW 1986-1987, 2235:

Zodra vaststaat dat het toezenden van produkten op een vergissing berust en niet op een voorafgaandelijke bestelling is er inbreuk gepleegd op art. 51 W.H.P. De actio de in rem verso dient te worden afgewezen aangezien de vermogensverschuiving haar rechtvaardiging vindt in de wet.

(Art. VI.108 WER is in principe de opvolger van art. 51 WHP).

[Bart Vissers]

men had Jasper beter 10 toetsenborden teveel gestuurd.

- Dan was Jasper OOK handelaar.

Art. VI.108 WER geldt alleszins ook voor B2B.

[j.demoor]

“Art.VI.103.Worden onder alle omstandigheden, als oneerlijke handelspraktijken beschouwd, de volgende agressieve handelspraktijken :...6° vragen om onmiddellijke dan wel uitgestelde betaling of om terugzending of bewaring van producten die de onderneming heeft geleverd, maar waar de consument niet om heeft gevraagd...”(Wetboek van Economisch Recht).
De winkelier maakte geen gebruik van art.VI.103,6° doch beweert enkel ‘een openstaande factuur te hebben m.b.t. het keyboard’. Het is aan u om zijn oneerlijke handelspraktijk te bewijzen.

“Art.1376.Hij die bij vergissing of met zijn weten iets ontvangen heeft dat hem niet verschuldigd was, is verplicht het terug te geven aan degene van wie hij het ontvangen heeft zonder dat het verschuldigd was.”(Burgerlijk Wetboek).

‘dus prees ik mezelf gelukkig en hield ik ze allebei.’...’en 1 keyboard heb ik ook verkocht.’

Vermits u voornoemd art.1376 niet in acht nam en niet meer kan nemen, dient u de winkelier te vergoeden. Desnoods kan hij u daartoe laten veroordelen.

[Bart Vissers]

“Art.VI.103.Worden onder alle omstandigheden, als oneerlijke handelspraktijken beschouwd, de volgende agressieve handelspraktijken :...6° vragen om onmiddellijke dan wel uitgestelde betaling of om terugzending of bewaring van producten die de onderneming heeft geleverd, maar waar de consument niet om heeft gevraagd...”(Wetboek van Economisch Recht).
De winkelier maakte geen gebruik van art.VI.103,6° doch beweert enkel ‘een openstaande factuur te hebben m.b.t. het keyboard’. Het is aan u om zijn oneerlijke handelspraktijk te bewijzen.

“Art.1376.Hij die bij vergissing of met zijn weten iets ontvangen heeft dat hem niet verschuldigd was, is verplicht het terug te geven aan degene van wie hij het ontvangen heeft zonder dat het verschuldigd was.”(Burgerlijk Wetboek).

‘dus prees ik mezelf gelukkig en hield ik ze allebei.’...’en 1 keyboard heb ik ook verkocht.’

Vermits u voornoemd art.1376 niet in acht nam en niet meer kan nemen, dient u de winkelier te vergoeden. Desnoods kan hij u daartoe laten veroordelen.

Het versturen van een product en dan stellen een openstaande factuur te hebben, voldoet aan het criterium "vragen om uitgestelde betaling [...] van producten die de onderneming heeft geleverd, maar waar de consument niet om heeft gevraagd."
Bovendien stelt art. VI.108, eerste lid WER deze voorwaarde zelfs niet.

Ik zie nog altijd niet waarom (juridisch) art. 1376 BW voorrang zou hebben op art. VI.103.6º en VI.108 WER.
WER is recenter én lex specialis.
Dan moet je terugvallen op een wetshistorische of teleologische methode.
(wetshistorisch vrij moeilijk voor BW, tenzij gewijzigd na 1804)
En dat geeft vooraf geen juridische zekerheid.

Moreel moet de consument dit terugsturen of betalen, dat vind ik ook.
Juridisch echter?

[eylis]

En meer nog, wat als er bij jou thuis een ongeval gebeurt waarbij dat goed waar je niet om gevraagd hebt, beschadigd of zelfs vernietigd wordt? Je hebt deze waren NIET besteld. Dus vanaf de aankomst in jouw woning, onder wiens verantwoordelijkheid en bewaringsplicht valt dit goed? Misschien moet je volgens de wet dat goed wel terugsturen omdat het niet van jou is. Maar onder wiens verzekering valt het intussentijd?

[Van Camp]

“Art.VI.103.Worden onder alle omstandigheden, als oneerlijke handelspraktijken beschouwd, de volgende agressieve handelspraktijken :...6° vragen om onmiddellijke dan wel uitgestelde betaling of om terugzending of bewaring van producten die de onderneming heeft geleverd, maar waar de consument niet om heeft gevraagd...”(Wetboek van Economisch Recht).
De winkelier maakte geen gebruik van art.VI.103,6° doch beweert enkel ‘een openstaande factuur te hebben m.b.t. het keyboard’. Het is aan u om zijn oneerlijke handelspraktijk te bewijzen.

“Art.1376.Hij die bij vergissing of met zijn weten iets ontvangen heeft dat hem niet verschuldigd was, is verplicht het terug te geven aan degene van wie hij het ontvangen heeft zonder dat het verschuldigd was.”(Burgerlijk Wetboek).

‘dus prees ik mezelf gelukkig en hield ik ze allebei.’...’en 1 keyboard heb ik ook verkocht.’

Vermits u voornoemd art.1376 niet in acht nam en niet meer kan nemen, dient u de winkelier te vergoeden. Desnoods kan hij u daartoe laten veroordelen.

Wanneer de onderneming de uitvoering van de verbintenis vraagt (betaling van een openstaande factuur) zal hij het sluiten van die overeenkomst (aankoop van het tweede keyboard) moeten bewijzen, zie: Vred. Torhout 5 oktober 2010, DCCR 2011. Slaagt de verkoper daar niet in, dan is er mogelijks sprake van afgedwongen aankoop (art. VI. 103, 6 WER).