JuridischForum.be

Mocht dit in het verkeerde topic staan, kan u verplaatsen. Het gaat over volgende voorval.

X legt als tuinaannemer een gazon aan , doet zijn werk en gaat vertrouwelijk en vriendelijk om met de klant. Klant heeft nog geen grasmachine en tijdens een gemoedelijke babbel even voor de werken worden afgerond , stelt X voor bij firma Y een bepaald type grasmachine aan te kopen. Aangezien hij daar op weg naar huis toch passeert wil X dit voor de klant wel meebrengen. Klant is akkoord, waarom niet ?, en X brengt het grasmachine mee van firma Y. X heeft evenwel geen kasticket bij en zal de rekening wel binnenbrengen. Doet dit bij familielid van klant waar hij ook aan het werk is. Familielid belt prijs door naar klant die betaalt. Wanneer klant daarna de rekening ziet blijkt dit geen kasticket van firma Y te zijn maar een factuur te zijn voor doorverkoop van het grasmachine. Daaruit blijkt dat de machine die firma Y verkoopt voor de vaste catalogusprijs van 1499 € door X is doorverkocht voor 2350 €. Klant boos en eist teveel betaalde 850 € terug. Had klant dit geweten voor het betalen van factuur, had hij zeker nooit betaald. X lacht daarmee , met het betalen van de rekening was volgens hem klant akkoord, dus betaald is betaald. X blijkt bij nazicht van anderen facturen zich bij alles wat hij bij derden aankoopt af derden laat uitvoeren een "commissie" van 100 tot 300 % toe te kennen. Een normaal gangbare manier van werken in de tuinaanlegsector. Blijkbaar is hier niks strafbaars gebeurd. .
Kan dit ?
X is immers GEEN verkoper van grasmachines. Hij gaat die voor klant aankopen bij firma Y. Voor garantie verwijst X ook naar firma Y . Nergens in Belgie betaal je voor die grasmachine meer dan 1499€. Wel is deze goedkoper te vinden. Als X duidelijk aangeeft het grasmachine mee te brengen van firma Y mag de klant toch verwachten de prijs van Y te betalen. X liegt dus duidelijk over de prijs die Y vraagt. Niemand zal zonder bedrog en leugens van X immers 850 € meer betalen.

Oh ja, X heeft zelfs niet 1499€ betaald bij Y. Als goede klant krijgt hij al een korting van minstens 15% op zijn aankopen bij firma Y. En als kost voor de moeite ? Firma Y levert gratis aan huis. Dus als klant gewoon naar Y had gebeld had deze hem het grasmachine voor 1499€ komen leveren.

De enige fout die klant hier maakt is zich niet op voorhand te informeren bij Y maar X te vertrouwen. Dit naief geloof in de eerlijkheid van X wordt dus duur betaald. En X lacht in zijn vuistje met de 1000 € die hij extra verdiend heeft door die naieve klant te beliegen en dat hij daar zomaar straffeloos mee wegkomt . Je moet er immers vanuit gaan dat ieder die gemoedelijk en vriendelijk met je omgaat de bedoeling heeft je wat euro's lichter te maken. Of niet ?

Als ik iemand voorstel om iets voor hem te kopen van een vaste prijs bij een een firma mag die toch veronderstellen de prijs van die firma te betalen. En als ik een paar 100den euro extra voor vraag heeft die andere , eens betaald , geen enkel recht meer om dat teveel betaalde terug te vorderen ? Geen enkele wetgeving kan hier ingeroepen worden. Of niet ?

U zal trouwens gezien u gekocht hebt bij een firma voor uw garantie bij X moeten zijn en niet bij Y.
Mogelijk praktijken melden bij Fod economie ... dienst inspectie..
Of het vervolgbaar is betwijfel ik...

Dit gebeurd altijd als er zonder officiële documenten gewerkt word. Je mag rekenen dat hij waarschijnlijk nog eens 10% vermindering gekregen heeft.
Wie staat er op de factuur als verkoper de firma Y of de tuinaannemer.

X heeft een officiele factuur binnengegeven waarbij hij als doorverkoper staat vermeld. En hij heeft inderdaad korting gekregen bij firma Y, een behoorlijke korting van 200 €. Het feit dat hij bij Y die korting krijgt was voor hem de reden van het voorstel om deze voor de klant mee te brengen. Geen probleem daarmee. Alleen was die 200 € voor hem blijkbaar niet genoeg "commissie" en lapte hij er nog eens 850 € bij. En nogmaals X is een tuinaannemer, geen verkoper van grasmachines, die zonder de klant bewust te beliegen over de prijs nooit die prijs had ontvangen. Als een vriend, buurman of familielid u dit lapt en weigert terug te betalen komt die er ook mee weg ? is er geen wet die dat verbiedt ? Ook niet art 496 van het strafwetboek ?, Het gaat hier ook om een product dat een vaste catalogusprijs heeft waar geen enkele firma / verdeler in Belgie boven gaat (wel onder) . eigenlijk heeft klant hier 850 € meer betaald voor technisch gezien een 2dehands toestel dat noch zeldzaam of uniek is , omdat X de klant heeft voorgelogen over de prijs.

De klant heeft zich laten ringeloren. Volledig akkoord: niet erg mooi van X om dit te doen en of het op termijn een goeie strategie is betwijfel ik sterk (zoiets doet snel de ronde...) maar ik zie hier niets onwettigs.

U schrijft 'had de klant dit geweten dan...' ja, maar de klant had het kunnen weten door even snel op internet te zoeken wat dergelijk toestel kost en op voorhand aan X de prijs te vragen. Het artikel van het SW waarnaar u verwijst is oplichting, geloof ik. Let op hoe u dat brengt want X zou kunnen terugkomen met Art 443: laster en eerroof.

Ik zou het er zeker niet bij laten, alles heeft een max prijs. Laat een advocaat een brief schrijven.

Advocaat een brief laten schrijven in dit geval = nog een paar 100 weggooien. Doneer ze liever aan een goed doel. Behalve een paar bij wet bepaalde uitzonderingen zijn prijzen vrij (behoudens verbod om met verlies te verkopen, probleem dat zich hier vermoedelijk niet stelt).

€850 voor een goed doel ? er is nog zoiets van misbruik van vertrouwen en het bedrieglijk opzet.

Dus als ik het goed begrijp is doelbewust iemand beliegen om geld te verdienen geen strafbaar feit. X ging het grasmachine kopen bij Y die voor die grasmachine die prijs zou vragen. Het is aan de belogene om te weten en uit te zoeken dat de andere liegt. Liegen is dus een wettelijke manier om zich te verrijken zolang het slachtoffer betaalt. en wordt de leugenaar betrapt dan is het gewoon, tja pech voor jou want je geloofde me- maar wat ik door mijn leugens heb verdiend mag ik houden. Je zal maar een idioot zijn die nog gelooft dat mensen eerlijk zijn en te vertrouwen .

U schrijft 'had de klant dit geweten dan...' ja, maar de klant had het kunnen weten door even snel op internet te zoeken wat dergelijk toestel kost en op voorhand aan X de prijs te vragen. Het artikel van het SW waarnaar u verwijst is oplichting, geloof ik. Let op hoe u dat brengt want X zou kunnen terugkomen met Art 443: laster en eerroof.

Dus als ik goed begrijp kan een goede vriendin die ik ken die als zelfstandige poetshulp bij ouderen werkt zich op volgende manier een extra maandloon verkrijgen. Regelmatig vraagt ze de oudere dame waar ze werkt of ze iets nodig heeft uit de supermarkt en brengt ze voor deze dame wat mee. Deze dame vraagt geen kasticket maar gewoon "hoeveel is het " en mijn vriendin zegt de prijs en de dame betaalt. Wat belet mijn vriendin dan om er telkens een veel hoger bedrag te vragen en zo elke maand haar loon met enkele 100den euro te spekken. deze dame gaat ook niet de prijzen in de supermarkt bekijken of op internet opzoeken. En als het ontdekt wordt tja pech, waarschijnlijk moet mijn vriendin daar niet meer gaan werken, maar het geld dat ze zo verdiend heeft mag ze houden en mocht de oude dame klacht willen indienen heeft ze een klacht wegens laster en eerroof aan haar been. Want mijn vriendin heeft niks onwettig gedaan. !!

Mijn heel bescheiden mening is geen diefstal want is een verkoop.
Politie is niet bevoegd voor contractuele overeenkomsten. Of u zou art 71 strafwet moeten inroepen en of art 488 bis BW ( onder bewindvoering).
Denk dus niet dat dat zal pakken.
Oplichting evenmin en misbruik van vertrouwen ook niet.
U bent akkoord gegaan met een aankoop van een grasmachine bij en door firma X te verzorgen.

U kan naar een advocaat gaan maar ik vrees dat de kosten 'iets' hoger zullen zijn.
U ken wel vermoedelijk ...maar lees eerst eens zijn voorwaarden op de factuur ... gezien bedrag kleiner is dan € 2500 bij de vrederechter terecht.

U bent akkoord gegaan met een aankoop van een grasmachine bij en door firma X te verzorgen

Klant was niet akkoord voor aankoop bij X, is immers geen verkoper van grasmachines, Er was daarvoor geen contract. Er was enkel akkoord dat X deze voor hem ging kopen en ophalen bij Y aan de prijs die Y hiervoor zou vragen. X heeft voor garantie en onderhoud ook doorverwezen naar Y die weet dat deze machine door X gekocht is voor een klant. X heeft er later op de factuur doorverkoop van gemaakt. Klant heeft inderdaad jammer genoeg betaald op basis van verkeerd gedacht te hebben dat dit de prijs was van Y. En zoals gezegd in mijn vorige post en het voorbeeld van mijn vriendin bij de oudere dame is dus liegen helaas een wettelijke toegestane manier om geld te verdienen.

U ken wel vermoedelijk ...maar lees eerst eens zijn voorwaarden op de factuur ... gezien bedrag kleiner is dan € 2500 bij de vrederechter terecht.

helaas staan op zijn factuur geen voorwaarden behalve dat voor geschillen de handelsrechtbank bevoegd is en dat bij niet betaling binnen de voorziene termijn hij onmiddellijk 5 % intrest aanrekent (dacht dat wettelijk max. 2,5 % is) met een minimum van 50 euro per maand (is dit wettelijk correct? )

U bent akkoord gegaan met een aankoop van een grasmachine bij en door firma X te verzorgen

Klant was niet akkoord voor aankoop bij X, is immers geen verkoper van grasmachines, Er was daarvoor geen contract. Er was enkel akkoord dat X deze voor hem ging kopen en ophalen bij Y aan de prijs die Y hiervoor zou vragen. X heeft voor garantie en onderhoud ook doorverwezen naar Y die weet dat deze machine door X gekocht is voor een klant. X heeft er later op de factuur doorverkoop van gemaakt. Klant heeft inderdaad jammer genoeg betaald op basis van verkeerd gedacht te hebben dat dit de prijs was van Y. En zoals gezegd in mijn vorige post en het voorbeeld van mijn vriendin bij de oudere dame is dus liegen helaas een wettelijke toegestane manier om geld te verdienen.

het is aan u te bewijzen dat X enkel transporteur was van een goed. Dat lijkt me onmogelijk. Garantie ligt wettelijk bij X, onderhoud is geen enkele verkoper toe verplicht.

Liegen is wettelijk idd niet verboden, bedriegen wel. Of dit een bedriegelijke verkoop was, zal afhangen van de bewijzen die u heeft. Het valselijk claimen dat er een onderhoudsdienst is, is een bedriegelijke verkoop. Kan u dit echter bewijzen?

U kan ook de verkoop ongedaan maken als u kan aantonen dat u de machine gekocht heeft op afstand (winkel Y als getuige?) en de verplichte vermeldingen wat betreft herroepingsrecht niet vermeld staan.

pagina 48-60 is nuttige leesvoer: http://economie.fgov.be/nl/binaries/WER ... 256636.pdf

Dus als ik goed begrijp kan een goede vriendin die ik ken die als zelfstandige poetshulp bij ouderen werkt zich op volgende manier een extra maandloon verkrijgen. Regelmatig vraagt ze de oudere dame waar ze werkt of ze iets nodig heeft uit de supermarkt en brengt ze voor deze dame wat mee. Deze dame vraagt geen kasticket maar gewoon "hoeveel is het " en mijn vriendin zegt de prijs en de dame betaalt. Wat belet mijn vriendin dan om er telkens een veel hoger bedrag te vragen en zo elke maand haar loon met enkele 100den euro te spekken. deze dame gaat ook niet de prijzen in de supermarkt bekijken of op internet opzoeken. En als het ontdekt wordt tja pech, waarschijnlijk moet mijn vriendin daar niet meer gaan werken, maar het geld dat ze zo verdiend heeft mag ze houden en mocht de oude dame klacht willen indienen heeft ze een klacht wegens laster en eerroof aan haar been. Want mijn vriendin heeft niks onwettig gedaan. !!

Een interessant voorbeeld dat me doet denken aan een overeenkomst met een PWA die ik (jaren geleden) had en waarbij de schoonmaakproducten en het gerief verplicht via hen moesten aangekocht worden. U raadt het al: 3 keer zo duur als de winkelprijs (waren geen in de detailhandel verkrijgbare spullen maar ik kende de prijs). Goedkoop aankopen en duurder verkopen is de essentie van ons economisch systeem.

Indien uw vriendin als zelfstandige boodschappen zou gaan doen voor ouderen kan ze perfect voor die dienstverlening iets aanrekenen. Voedingsmiddelen als zodanig doorverkopen zou dan weer niet zomaar mogen want daarvoor gelden er regels ivm voedselveiligheid. Niet zo met grasmachines voor zover ik weet.

Ik begrijp uw standpunt wel maar het heeft geen zin om hier te schieten op de boodschapper, al wat we zeggen is dat de koper hier zorgvuldiger had moeten zijn. Mijn financiële triade: 1) Indien men u kan oplichten zal men u oplichten 2) Een euro, eens overhandigd, komt nooit meer terug en 3) Indien u op een bepaald ogenblik denkt dat 1) en/of 2) niet van toepassing zijn dan zijn ze zeker van toepassing. Ontwikkeld tijdens de 6 jaar die ik in India gewoond/gewerkt heb maar hier ook nuttig (regel 2 weliswaar wat te relativeren omdat er hier nog een min of meer werkend gerecht is).

Dus als ik goed begrijp kan een goede vriendin die ik ken die als zelfstandige poetshulp bij ouderen werkt zich op volgende manier een extra maandloon verkrijgen. Regelmatig vraagt ze de oudere dame waar ze werkt of ze iets nodig heeft uit de supermarkt en brengt ze voor deze dame wat mee. Deze dame vraagt geen kasticket maar gewoon "hoeveel is het " en mijn vriendin zegt de prijs en de dame betaalt. Wat belet mijn vriendin dan om er telkens een veel hoger bedrag te vragen en zo elke maand haar loon met enkele 100den euro te spekken. deze dame gaat ook niet de prijzen in de supermarkt bekijken of op internet opzoeken. En als het ontdekt wordt tja pech, waarschijnlijk moet mijn vriendin daar niet meer gaan werken, maar het geld dat ze zo verdiend heeft mag ze houden en mocht de oude dame klacht willen indienen heeft ze een klacht wegens laster en eerroof aan haar been. Want mijn vriendin heeft niks onwettig gedaan. !!

Als uw vriendin een zelfstandigenstatuut start, BTW-nummer en zo aanvraagt, en dan die oudere dame een wettige factuur geeft zou dat de zaak van die oude dame moeilijk maken, ja...

In uw fictief voorbeeld gaat het wel over voedsel, dat is wat moeilijker (vergunningen,...).

Maar als uw vriendin als zelfstandige in orde is, en die oudere dame vraagt "breng mij eens een CD mee van zanger X", uw vriendin brengt die mee en geeft de dame de CD en een factuur van (winkelprijs in FNAC + 15 euro)... Dan is het woord tegen woord om dat achteraf aan te vechten, dus moeilijk. Als die oudere dame dat zelfs schriftelijk heeft gevraagd, onmogelijk.

Het enige dat er in uw case fout is gelopen zijn:
1. Misschien had die tuinier moeten melden dat hij een meerprijs ging vragen.
2. Langs de andere kant verwachten dat de tuinier dit gratis doet, zonder er aan te verdienen is ook vrij naïef

Over de manier waarop en de hoeveelheid extra bij te betalen spreek ik me niet over uit.

Maar uiteindelijk is dat zo'n beetje hoe de economie in elkaar zit: fabrikant maakt product, verkoopt aan groothandelaar, die doet wat bij de prijs en verkoopt dit aan een andere groothandelaar, die weer wat extra euro's vraagt aan de kleinhandelaar, waarna de kleinhandelaar de prijs weer verhoogt en het product aan de consument verkoopt. Iedereen in die keten wil (en mag) winst maken, dus krijg je een product dat bij de fabrikant 5 euro kost dat in de kleinhandel 50 euro kost. Door kostenrecuperatie, winst en BTW (belasting op toegevoegde waarde)

Dat is waarschijnlijk niet wat je wil horen, maar uiteindelijk is het woord tegen woord over de twee punten die ik aanhaalde, en zal het dus van rechter/advocaat/... afhangen wat het resultaat is. En het resultaat kan gemakkelijk negatief zijn voor beide partijen.