Ik ben nu bijna een jaar burnout. Voor dat ik ziek viel heb ik mijn rechtstreekse chef gemeld dat ik in de problemen kwam. Die deed daar niets mee.
Vervolgens ben ik twee keer een trapje hoger gegaan, met tranen heb ik proberen duidelijk te maken dat de situatie voor mij onhoudbaar werd.
Er is nooit ingegrepen.
Kan ik mijn werkgever op een of andere manier schuldig verzuim aanrekenen wegens het niet helpen van een persoon in moeilijkheden ?
Ik heb een gesprek met mijn hrm opgenomen, ik kaart in dat gesprek verschillende zaken aan die aanleiding hebben gegeven tot mijn burnout en zij geeft in dat gesprek toe dat ik in feite een heel goede werkkracht ben geweest en dat inderdaad mijn burnout volledig werkgerelateerd is. En vele gevallen is er een thuis component aan een burnout maar ik wil hier toch wel stellen dat er bij mij thuis geen enkel probleem zit.
Zelfs mijn persoonlijkheid, tja, hard werken, perfectionisme, loyaal zijn, plichtsbesef en ambitie dat zijn mooie eigenschappen waarover ik beschik, ik begrijp dat die ook wel hun bijdrage hebben, maar mijn punt is dat ik toch minstens 3 keer om hulp heb gevraagd.
Tijdens mijn burnout is vastgesteld dat ik adhd heb. Ik liep dus op de werkvloer rond met onbehandelde adhd. Ik heb zo 25 jaar gewerkt en desalniettemin goede resulaten behaald. Verscheidene keren een premie gekregen en een quality award nog niet zo heel erg lang geleden.
Het probleem van mijn burnout zat in feite bij mijn rechtstreekse chef die manipulatieve narcistische trekjes heeft en ik heb dat te laat herkend. Een procedure voor pesten op het werk ga ik nooit hard kunnen maken. Hij heeft mij wel degelijk gekleineerd, niet genoeg informatie doorgegeven, en mij overladen met veel te veel werk dat ik niet aankon, maar ik denk dat ik hier niets hard kan maken. Trouwens dat narcisme kan ik ook niet hard maken en het is niet aan mij op zulke diagnose te stellen. Wat ik ook niet doe. Ik heb wel zijn gedrag gemeld, de werkgever is in principe verplicht om een veilige werkomgeving te creeën maar die kerel bllijft gewoon op zijn plaats. Mensen die hun kop boven het maaiveld steken zijn mijns inziens niet veilig. Maar kom. Dit kan ik niet hard maken.