Ik heb zit met een hele moeilijke situatie, het is een heel verhaal, maar ik zou wat advies kunnen gebruiken.
Ik wil graag starten met het feit dat ik geen "eieren onder mijn gat wil", maar wel, vanuit de werkgever "enig begrip voor een moeilijke situatie"
Ik ben 41 jaar oud, werk sinds 2011 voor een ICT integrator in Zaventem. Ik heb er lange tijd best wel graag gewerkt, het was vrij druk, soms lange dagen maar tegenover stond heel wat vrijheid en flexibiliteit.
Door personeelsverloop was ik sinds maart 2016 als enige nog verantwoordelijk voor een kennisdeelgebied en mocht ik voor alles en nog wat uitrukken. Dat was heel wat druk en lange werkdagen (16u gemiddeld)
Eind november ben ik op weg naar kantoor ziek geworden: ik heb een CVA (hersenbloeding) gekregen. Ik ben op kantoor toegekomen, waar men zeg dat het niet goed met mij ging, en mijn heeft onmiddelijk de hulpdiensten verwittigd. Tot daar niets dan goeds over iedereen.
Ik heb heel erg veel geluk gehad en heb aan het CVA geen restletsels overgehouden: niet cognitief (ik ben eind februari een aantal certificatie examens gepasseerd) of lichamelijk. Ik heb 1 week op intensieve zorgen gelegen, nog 1 week op een 'normale' kamer op de stroke unit van de kliniek, en daarna mocht ik naar huis.
Mijn arts vertelde me mij dat ik 6 maanden niet met de auto mag rijden, dat is een wet. Ik heb een mening over die wet, maar dat is nu niet relevant.Er zijn veel mensen met problemen dankzij die kl*t* wet.
Belangrijkste is dat het een wet is waaraan ik mij strikt dien te houden en dat doe ik dan ook. Ik zou immers veel dieper in de problemen zitten moest ik dat niet doen. Dus daar gaat het niet over.
Ik verlaat de kliniek met ziekteverlof tot 31/1/2017 en informeer mijn werkgever dat ik tot einde mei (28/5) als goed alles herstelt en verloopt, niet met de wagen mag rijden. Merk ook op dat ik een auto van de zaak had. Zoals onze car policy voorschijft heb ik die auto ingeleverd op de eerste dag van mijn ziekte: 28/11/16. Ik was immers ziek toen ik toe kwam, en de auto heeft de parking niet meer verlaten. (toch niet met mij aan het stuur)
Bij het verlaten van de kliniek was ik best wel ok, en dat is achteraf alleen maar verbeterd dankzij veel rust, beweging en ontspanning. Opeenvolgende MRI's tonen een goed herstel aan, hart&nieren doen het ook stukken beter dan voorheen, dus fysiek gaat alles goed. Ik voel mij mentaal ook weer scherp. Het brein is nog scherp en kan indien nodig nog bot zijn ook
Half januari (tijdens ziekteverlof) organiseer ik een meeting met mijn management om afspraken te maken ivm mijn terugkeer. Op 1 februari zou ik 2 maanden afwezig zijn geweest/ Twee collega's waren zo goed om mij thuis te komen halen en terug te brengen, maar het management, was ondanks er een afspraak was, nergens te bespeuren. Achteraf heb ik meerdere mails verstuurd, telefoontjes gepleegd en voice mails gelaten, maar geen gehoor gekregen.
Begin januari, na een eerste follow up nmr bevestigd mijn neuroloog mij dat ik op het einde van de maand weer aan het werk mag. (rijverbod blijft)
Een week later belt de HR manager mij met de boodschap "dat ze niets kunnen doen met een een consultant die niet kan rijden, en dat ik naar de arbeidsgeneesheer moet, en ik moest hem vragen om mij medisch ongeschikt te verklaren en dat ik maar wat van de mutualiteit moest gaan leven"
Ik heb dat gedaan, maar heb de arbeidsgeneest de toedracht verteld, deze man heeft mij arbeidsgeschikt verklaard met al bijkomende voorwaarde "overplaatsing/aangepast werk" rekening houdend met dat rijverbod voor de resterende periode.
De arbeidsgeneesheer heeft in mijn bijzijn HR van mijn werkgever gecontacteerd, en gehoord dat men mij daar op tijdelijke werkloosheid wilde plaatsen, wat blijkbaar toch moeilijker lag, want dat is niet gebeurd
Maar sinds die dag is mijn werkgever mij aan het tegenwerken:
- ze hebben tot vandaag geweigerd om afspraken te maken ivm hoe we omgaan met deze tijdelijke,voor iedereen moeilijke situatie. Het rijverbod loopt af , als alles goed gaat, einde mei/begin juni.
Ik weet dat mijn werkgever niet verplicht is om mij op mijn werkplek te krijgen, maar zou mooi geweest zijn was er enig begrip voor de moeilijke situatie geweest. Een CVA is niet niets, en hoeveel mensen zijn er 2 maanden al weer aan het werk?
Met "zie maar dat je op kantoor raakt"
- thuiswerk, dat ligt moeilijk. (ik had graag 2 dagen van thuisuitgewerkt, en de overige 3 naar kantoor gegaan)
Kan je merken dat ze erg weinig empathie tonen. Ik moet nu alles eten, spullen bestellen via online shops die thuisleveren, en ik moet wel thuis zijn om die dingen aan te nemen. Mijn buurman heeft ook wat anders te doen alle dagen pakjes aan te nemen.
Met wat planning is dat allemaal perfect onder controle te houden.
Ik heb een oplossing om op kantoor te raken: - ik carpool met een voormalig collega tot Leuven en daar neem ik de bus tot Zaventem.
Een voorbeeld van enkele andere incidenten:
-op 10/3 vraag ik verlof aan voor 17/3. Ik moet die dag naar de oogarts oa ivm een controle van mijn zicht (op mijn eigen vraag) en om te bevestigen of het nog steeds goed genoeg is om deel te nemen aan het verkeer. Een formaliteit maar het moet,en ik wil eind mei terug mogen auto rijden
Op 16/3 tegen de middag (verlof approvals laten altijd op zich wachten) wordt mij gezegd dat ik vrijdag maar moet zien dat ik bij een klant in
Evere raak. Ik moet er een security briefing bijwonen. Want men wil mij permanent detacheren.
Ik beschik dus niet over een auto , en elke verplaatsing vraagt enige voorbereiding , planning en gepuzzel.
Last minute grote wijzigingen liggen dus wat moeilijk.
Met een dure taxi, 2 treinen en een collega die mij eenmalig kon oppikken aan station bordet, ben ik er na 2.5u reizen geraakt. Op
zich heb ik geen problemen met dat project bij die klant (het zou mooi op mijn cv staan), maar het gebrek aan begrip voor mijn tijdelijke moeilijke
situatie ergert mij
- er is mij gevraagd om met het openbaar vervoer naar een klant te gaan ,gelegen op een slecht ontsloten industrieterrein. Dat zou
neerkomen op (in 1 richting) 3u bus en 2 km stappen. Ik heb geweigerd. (heen en terug was dus 6u bus en 4km stappen en tussenin zou er
nog gewerkt moeten worden)
-een klant heeft een oplossing gekocht bij mijn werkgever. Hij heeft ook er contract voor consultancy. De klant is tevreden van
wat ik voor hem in het verleden heb gedaan. Hij heeft een probleem en vraagt of ik over enkele dagen kan komen. Ik bevestig. Ik wil mij
voorbereiden en merk dat ik nog steeds geen toegang heb tot de support portal van die oplossing (mijn werkgever was het partnership een tijd eerder verloren). Ik waarschuw mijn manager meerdere keren over het feit dat ik de
interventie niet kan voorbereiden. En vraag hel zelfs of ik mijn bezoek bij de klant niet moet annuleren. Er wordt mij gezegd van te
gaan. De interventie loopt niet helemaal vlot, de klant stuurt terecht een boze mail naar de account manager. Ik krijg de verwijten
ivm een verkeerd uitgevoerd interventie
- en nog zoveel meer
Gisterenavond vind ik in mijn brievenbus een gasboete voor een verkeersovertreding begaan op 18/2/2017 in Sint Martens Latem.
Mijn werkgever is weer eens vergeten de bestuurderswissel te melden aan de leasemaatschappij. Omwille van de manier waarop de auto is ingeleverd is er ook nooit het nodige administratieve werk gedaan. Ik rij, als eerder gezegd, sinds 28/11/16 niet meer met die auto (of om het even welke andere auto, hoe moeilijk dat ook is), maar mijn werkgever laat een collega verkeersovertredingen opstappelen die op mijn conto worden geschreven.
Daarnaast ben ik het laatste jaar niet meer in Sint Martens Latem geweest, en ken ik er niemand
Met loonfiches kan ik aantonen dat ik niet meer beschik over een wagen van het bedrijf. Ik verplaats mij nu met carpool, bus, te voet,
fiets, trein en vrienden.
Het gaat over een gasboete, dus daar is sowieso weinig verweer tegen mogelijk, desondanks ben ik niet bereid de boete betalen.. Hoewel de bewijslast bij mij ligt :c Ik ga maandag contact zoeken met de gasboete ambtenaar, ook de leasemaatschappij heb ik reeds geinformeerd over de toedracht. Ik heb als bewijs verstuurde mails naar HR (januari) waarin ik zeg dat ik de leasemaatschappij heb geinformeerd over het feit dat ik sinds 28/11 niet meer met die auto rij, en dat ik niet weet wie er op het ogenblik mee rijdt.
Ik heb mij boos gemaakt op de HR manager omdat, vergeet niet ik niet met auto mag rijden, en dat verkeersboetes verzamelen tijdens een rijverbod mij een hele hoop narigheid kan opleveren. Ik heb HR gemaild dat ik mijn werkgever verantwoordelijk stel voor alle nadelige gevolgen die dat voor mij kan hebben. (Rijden tijdens deze periode van 6 maanden kan mij op 2000€ boete en 5 jaar rijverbod kosten)
Vreselijk dat ik door (worst case scenario, wat ik wil vermijden) het achterlijke gedrag van HR op 't bedrijf, ik kan worden veroordeeld door "op papier" te hebben gereden.
De ongelooflijke incompetentie en nonchalance van de HR manager kan mij in grote problemen brengen.
Mijn werkgever noemt dat "een foutje", ik een grove nalatigheid die voor mij zware gevolgen kan hebben. Wat als die collega die nu met mijn ex-auto rijdt, iemand dood rijdt en vluchtmisdrijf pleegt? Of zware overtredingen begaat? Zal mijn werkgever mij dan helpen? Ik denk het niet.
Dit is stress waar ik zonder kan.
Ik jaag mij hier zo hard in op dat ik vrees voor mijn gezondheid. Ik wil geen nieuw cva en mijn werkgever lijkt alles in het werk te stellen om een nieuw cva te bezorgen.
Ik noem het "pesten"
Ik heb reeds mensura (extern comite voor veiligheid en gezondheid, en de vakbond geinformeerd), want ik zou nog graag een tijdje willen
leven.
Solliciiteren en een nieuwe baan zoeken is dankzij dat rijverbod op 't ogenblik geen optie :c
Ik weet niet echt goed meer over hoe ik het best aanpak en wat ik best doe.
Bedankt voor uw tijd en graag uw advies
Met vriendelijke groeten,
,