Ik heb 2 jaar geleden last gehad van mijn rechterarm, na een verhuis, zodanig dat ik een aantal weken toen mijn arm met moeite kon gebruiken, mijn toenmalige huisarts dacht overzet van de verhuis en stuurde me naar de kinesist, mijn arm was na enkele pijnlijke weken terug beter, ik ben toen terug gaan werken en had eigenlijk geen last meer, ik werkte toen als poetshulp, ben dan na enkele maanden door privé omstandigheden in een strijkatelier gaan werken en had ook weinig tot geen last, ik ben in augustus 2015 verhuist en had toen een andere huisarts, ik vertelde dit van mijn schouder en hij stuurde me toch maar eens door naar de kliniek voor verdere onderzoeken, daar is toen wel uit gebleken dat ik een peesontsteking had en kalkafzetting, ik heb cortisone spuiten gehad voor de ontsteking en ik voelde me heel erg goed.
Ik ben half oktober terug beginnen werken voor een poetsbureau, maar amper een dikke maand later moest ik toch stoppen wegens die schouder die serieus begon op te spelen, ik heb toen ook een needling gehad voor de kalk te verwijderen, maar na verdere onderzoeken blijkt er toch meer aan de hand met die schouder en zal ik toch geopereerd moeten worden.
Begin december kwam er iemand van de personeelsdienst aan mijn deur om te horen hoe het ging, heel vriendelijk, tot hij op de proppen kwam met twee papieren, 1 voor ontslag met wederzijdse toestemming en 1 voor dringende reden, toen ik hem zei dat ik geen van de twee wou tekenen begon hij te roepen en te tieren dat het niet mooi meer was.
Verleden week stond hij terug onverwachts voor de deur, begon weer heel vriendelijk om daarna over te schakelen dat ik een leugenaar was, dat ik van het begin had geweten hoe erg het met mijn schouder was, dat ik waarschijnlijk toch niet bij de specialist ging want ik bracht steeds een briefje van de huisarts binnen, dat ik een profiteur ben van het systeem,
Mag hij dat zomaar allemaal zeggen? Ik versta ook zijn standpunt, maar vind dat geen reden om iemand zo te behandelen
Ik had ook liever een gezonde schouder.
Ik wist zeker en vast niet hoe erg het gesteld was met mijn schouder, dan had ik daar nooit gesolliciteerd ook.