JuridischForum.be

Beste forumleden,

Indien mogelijk had ik graag jullie deskundig advies aangaande onderstaande casus;

In 2010 volgde ik i.s.m. de VDAB een 4 jaar durende knelpuntberoepenopleiding, uiteraard met als enige doel zekerheid te verwerven over een latere (professionele) betrekking.

Tijdens mijn laatste jaar opleiding besliste de RVA eensklaps om de opleiding die ik volgde niet langer te erkennen als knelpunt, terwijl het voor de VDAB wél nog als knelpuntberoep erkend werd; ik vond de discrepantie tussen deze 2 overheidsdiensten erg verwarrend, maar kon de opleiding niet stopzetten wegens mogelijk verlies van uitkering.

In 2014 beëindigde ik de opleiding met succes, maar eens op de arbeidsmarkt geraakte ik maar niet aan het werk.

Achteraf kreeg ik van de VDAB te horen dat een knelpuntberoep niet louter verwijst naar een tekort aan arbeidsplaatsen, maar tevens ook kan wijzen op louter ongunstige arbeidsomstandigheden (zonder daadwerkelijk tekort op de arbeidsmarkt dan); ik vond het jammer dat deze info niet voor de opleiding aan mij bekend gemaakt werd, want mijn enige motivatie voor deze opleiding was het vinden van werk.
Een vraag die ik me hierbij stel, is of het niet beter was geweest indien de VDAB meteen open kaart had gespeeld met betrekking tot de term 'knelpuntberoep'; had ik geweten dat die specifieke opleiding geen werkzekerheid bood, was ik er uiteraard niet aan begonnen of had ik een andere opleiding gekozen waar dat wel het geval zou geweest zijn.

Hoewel ik na het volgen van de opleiding nog een jaartje deeltijds werkte (zij het in een andere sector), besliste de RVA om me in juli van dit jaar te schorsen, wegens onvoldoende arbeidsuren in de afgelopen jaren.
Dat was ook niet mogelijk, want voor die knelpuntberoepenopleiding moest ik gedurende 4 jaar (!) ongeveer 22 à 25 uren/week werken als stagiair (+ uiteraard 8 tot 16uren les/week), met behoud van een minimumuitkering weliswaar. Ik mocht van de opleidingspartner echter niet ingaan op mogelijke betrekkingen tijdens mijn studie (en de stageplek dus ook niet verlaten).

Op het einde van de rit zijn alle samenwerkingspartners beter geworden van deze knelpuntberoepenopleiding, behalve ik als werkzoekende zelf.
De VDAB kreeg immers een premie, de opleidingspartner had haar inschrijvingsgeld en de stageplek heeft 4 jaar lang gratis gebruik gemaakt van mijn diensten. Dat kan mijns inziens toch nooit de opzet zijn van dit systeem?

Hoewel ik dankbaar ben dat ik een studie mocht volgen, vraag ik me af waarom men in Vlaanderen opleidingen subsidieert die niet leiden tot werk? Op dit moment wordt de opleiding nog steeds aangeboden, en zelfs werknemers van de VDAB stellen zich hierbij toch wel wat vragen; zij proberen dit dan ook zo veel mogelijk af te raden.
Ook stel ik me de vraag hoe ik voor de RVA voldoende arbeidsuren kon verzamelen, gezien ik verplicht werd om vier jaar lang stage te doen?

Ik begrijp dat dit een erg moeilijk thema is, wellicht met een beperkt draagvlak (studeren op kosten van de staat!), maar toch voel ik me misleid door de VDAB en vind ik de schorsing van de RVA erg onfair; het is niet dat ik met 'plezier' opnieuw ging gaan studeren, integendeel zelfs.
Het was uit pure noodzaak, gezien vanuit politieke hoek de vestigingswet behorend tot mijn oorspronkelijke studie (ook in mijn laatste jaar) plots afgeschaft werd (concreet komt dit neer op het feit dat er geen diploma meer nodig was).

Ik ben erg teleurgesteld over deze gang van zaken, en zou graag van jullie weten wat ik rechtsgeldig kan doen?

Juridisch kan je geen stappen ondernemen. Dat een knelpuntopleiding niet enkel gaat over jobs met een beperkt aantal openstaande vacatures, staat op diverse sites. Knelpuntberoepen worden doorgaans gedefinieerd als (zie site VDAB): "beroepen waarvoor werkgevers het moeilijk hebben om geschikte kandidaten te vinden."Het zijn jobs waarbij je vlugger een kans maakt, niet waarbij je zeker een kans maakt.

Niemand kan je verbieden om in te gaan op mogelijke jobs, men kan je wel wijzen op het feit dat je dan niet kan terugkeren naar die opleiding en dergelijke.

De RVA kan je ook niet schorsen "wegens onvoldoende arbeidsuren in de afgelopen jaren.". Geef eens de exacte reden (zie beslissing RVA) waarom je geschorst werd?

Bedankt voor uw repliek; ik blijf erbij dat ik niet op de hoogte was van het feit dat een knelpuntberoepenopleiding (what's in a name?) niet per definitie leidde tot werk, dat staat vandaag misschien wel op de site, maar of dat 5 jaar geleden ook zo was? Niet vergeten dat de VDAB-site onlangs helemaal vernieuwd werd. Hoe dan ook vind ik de term 'knelpuntberoep' in dat geval toch misleidend, en blijft het de verantwoordelijkheid van de VDAB-consulent(e) om hier voorafgaand aan de opleiding duidelijkheid over te scheppen. Er kan van toekomstige VDAB-cursisten niet verwacht worden over alle info te beschikken met betrekking tot ingewikkelde overheidsconstructies, die schijnbaar zelfs tot discrepanties leiden tussen de VDAB en RVA onderling.

Ondertussen heeft men de beslissing genomen om één jaar na datum van (mijn) afstuderen, de opleidingsduur te verkorten naar 5 semesters in plaats van 8 semesters; qua degradatie van diploma kan dat alvast tellen.
Wat ik nu wel weet, is dat de betrokken sector over te weinig middelen beschikt om personeel aan te werven, en dusdanig maar al te graag beroep doet op stagiairs en vrijwilligers om de zaak draaiende te houden.
Hoe men het draait of keert, het kan toch nooit de bedoeling zijn dat alle betrokken overheidsinstanties beter worden van een knelpuntberoepenopleiding behalve de werkzoekende zelf?
De grote groep werklozen zorgen op hun beurt echter ook voor een industrie, waar allerhande samenwerkingspartners maar al te graag gebruik van maken (en aan verdienen ook, natuurlijk).

Betreffende het verlies van uitkering door de RVA, diende ik 156 arbeidsdagen te bewijzen in de loop van 24 maanden voor de uitkeringsaanvraag; deze periode strekte zich uit van juli 2013 (mijn opleiding duurde van 2010 tot 2014) tot juli 2015. Ik werd dus wel degelijk gesanctioneerd omwille van een tekort aan arbeidsdagen (deels) tijdens de periode van mijn VDAB-opleiding.

Aan de forumleden die deze topic lezen, wil ik meedelen dat ik ondertussen werk gevonden heb;
uiteraard in een totaal andere branche dan het zogezegde 'knelpuntberoep'.
Wat mij betreft kan het begrip 'knelpuntberoepenopleiding' gecatalogiseerd worden bij andere miskleunen van de overheid,
zoals de befaamde (en niet te openen) 'milieubox' en dergelijke.

Mijn advies aan zij die toch overwegen om via de VDAB een knelpuntberoepenopleiding te volgen;

1. Begin er niet aan
2. Indien men er toch aan begint, opteer voor een kortdurende opleiding (1 à hooguit 2 jaar)
3. Vermijd de sociale sector, daar hebben ze toch geen geld meer
4. Vermijd opleidingspartners die docenten zonder ervaring/competentie aanstellen (zoals X en dergelijke)
5. Vermijd opleidingspartners die langdurige stages voorop stellen (af te raden!)
6. Vraag de VDAB-consulent voor aanvang van de opleiding om duidelijke werkgaranties/beroepsperspectieven
7. Verander alsnog van gedacht en beslis om toch geen knelpuntberoepenopleiding te volgen

Succes!

Betreffende het verlies van uitkering door de RVA, diende ik 156 arbeidsdagen te bewijzen in de loop van 24 maanden voor de uitkeringsaanvraag; deze periode strekte zich uit van juli 2013 (mijn opleiding duurde van 2010 tot 2014) tot juli 2015. Ik werd dus wel degelijk gesanctioneerd omwille van een tekort aan arbeidsdagen (deels) tijdens de periode van mijn VDAB-opleiding.

dit even over het hoofd gezien: als je opleiding minstens 9 maand duurde (lijkt ok) en minstens 20 uur per week duurde of een volledig leerplan was, wordt deze periode geneutraliseerd en moet je je 156 arbeidsdagen bewijzen in een periode van 2009 tot 2015... die periode van je VDAB-opleiding kan dus geen probleem zijn.

Voor de rest lijk je me gewoon véél te veel verwachtingen gehad te hebben ivm je opleiding. VDAB KAN geen werkgaranties geven bij opleiding, net zoals een werkgever dat niet kan doen. Langdurige stages kunnen perfect nuttig zijn. Jij hebt gewoon de pech gehad dat er sinds 2010 idd véél minder geld is voor de sociale sector en er dus een groot overaanbod is van werknemers en je dan met je VDAB-opleiding onderaan de ladder staat. Dat heeft op zich niks met je opleidingscentra te maken, maar wel met het algemeen niveau van die opleidingen die nu eenmaal niet kan tippen aan een bachelor-opleiding (wat op zich niet erg is).

Nochtans mijn buurman heeft zo een knelpunt beroep gevolgd bij de VDAB( bus bestuurder) en had werk voor hij de opleiding had beeindigd en een ieder van zijn groep had werk voor het einde, en werkt nu reeds 2jaar en 7 maanden zonder één dag onderbreking bij zijn werkgever.

Je hoeft nu toch niet alle opleidingen van de VDAB op één hoop st***t te gooien, zulke opleidingen kosten aan de samenleving een pak centen.

Je hoeft nu toch niet alle opleidingen van de VDAB op één hoop st***t te gooien, zulke opleidingen kosten aan de samenleving een pak centen.

Net daarom pleit ik ervoor om de gesubsidieerde opleidingen die niet leiden tot werk af te schaffen.

Net daarom pleit ik ervoor om de gesubsidieerde opleidingen die niet leiden tot werk af te schaffen.[/quote]

En pleit ik ervoor dat de baas van de VDAB die afschuwelijke bakkebaarden ook eens afscheert, kunnen ze daar misschien ook nog eens een opleiding voor organiseren; graduaat bakkebaard-scheerder! Werk gegarandeerd!

Je hoeft nu toch niet alle opleidingen van de VDAB op één hoop st***t te gooien, zulke opleidingen kosten aan de samenleving een pak centen.

Net daarom pleit ik ervoor om de gesubsidieerde opleidingen die niet leiden tot werk af te schaffen.

er is geen enkele opleiding die rechtstreeks leidt tot werk. Dat kan ook niet de garantie zijn die men zou moeten geven, omdat werkgevers nu eenmaal zelf kiezen. Zelfs een opleiding burgerlijk ingenieur aan de universiteit is geen garantie op werk, er zijn er altijd die dat studeren die niet in het werkveld geraken. Ze zijn zelden, maar ze bestaan.

Als je nog juridische vragen hebt: stel ze gerust. Je frustraties over een opleiding ventileren hoef je echter niet te doen.

Je hoeft nu toch niet alle opleidingen van de VDAB op één hoop st***t te gooien, zulke opleidingen kosten aan de samenleving een pak centen.

Net daarom pleit ik ervoor om de gesubsidieerde opleidingen die niet leiden tot werk af te schaffen.

er is geen enkele opleiding die rechtstreeks leidt tot werk. Dat kan ook niet de garantie zijn die men zou moeten geven, omdat werkgevers nu eenmaal zelf kiezen. Zelfs een opleiding burgerlijk ingenieur aan de universiteit is geen garantie op werk, er zijn er altijd die dat studeren die niet in het werkveld geraken. Ze zijn zelden, maar ze bestaan.

Als je nog juridische vragen hebt: stel ze gerust. Je frustraties over een opleiding ventileren hoef je echter niet te doen.

De opleidingen verpleegkunde & zorgkunde bieden vandaag de dag quasi 100% werkzekerheid,
en het is mijn volste recht & verantwoordelijkheid mensen te behoeden dezelfde fouten te maken als mezelf.
Wat betreft die 'frustraties' ; niet vergeten dat ik qua opleidingsgraad helemaal onderaan de ladder sta zoals u het zo mooi verwoordde.
Ik pleit dus onschuldig wegens ontoerekeningsvatbaarheid!

[quote="denlowie"]Nochtans mijn buurman heeft zo een knelpunt beroep gevolgd bij de VDAB( bus bestuurder) en had werk voor hij de opleiding had beeindigd en een ieder van zijn groep had werk voor het einde, en werkt nu reeds 2jaar en 7 maanden zonder één dag onderbreking bij zijn werkgever.

Knap, maar in essentie komt dit neer op het volgende;
een verlieslatende overheid organiseert verlieslatende opleidingen om uiteindelijk aan de slag te gaan bij een verlieslatend bedrijf
(als het om De Lijn zou gaan uiteraard, geldt niet voor sommige private initiatieven uiteraard).

Ja, zo komen we er gegarandeerd!

Langdurige stages kunnen perfect nuttig zijn.

Enkel als de stagiair daarna uitzicht heeft op een vaste betrekking bij de stageplaats, in het andere geval gaat het mijns inziens om een subtiele vorm van economische uitbuiting.
Het zou zelfs bij wet verplicht moeten worden om mensen aan te werven na dergelijke lange (4 jaar) stageperiode.

Langdurige stages kunnen perfect nuttig zijn.

Enkel als de stagiair daarna uitzicht heeft op een vaste betrekking bij de stageplaats, in het andere geval gaat het mijns inziens om een subtiele vorm van economische uitbuiting.
Het zou zelfs bij wet verplicht moeten worden om mensen aan te werven na dergelijke lange (4 jaar) stageperiode.

Ik ga u tegen spreken !!

Ik heb 4 jaar leercontract gedaan en in dien tijd bestond kost en inwoon en zondag vrij, en wat drinkgeld, en heb ook geen vast contract gekregen!

Maar ben wel enorm blij dat ik dit gedaan heb, ik heb mijn stiel 100% geleerd, en andere dingen geleerd die men op school nooit kan leren !
Ik ben nu op pensioen, en nog nooit één dag werkloos geweest, zijn weinig gepensioneerden dit dit kunnen zeggen.

Als er nog iemand iets nuttigs te zeggen heeft op juridisch vlak, kan men aan mij vragen om de topic terug te heropenen.

wat de wet ZOU moeten doen of wat men ZOU moet regelen is politiek, en daar houden wij ons vanaf.