JuridischForum.be

Ik ben tijdelijk invalide. Dit voor enkele jaren. Tijdelijk, dus herstellend. Langzaam. Dit gaat stap voor step en soms een stap vooruit, twee achteruit.

Wegens ernstige ziekte (lees zo'n jaar of 5) heb ik nooit mijn studies kunnen afwerken (Unief, 2e kan)

Na jaren niet gewerkt te kunnen hebben, ben ik dankzij een psycholoog en een arts dankzij therapie (Voor de zware depressie ten gevolge van mijn ernstige problemen met gezondheid en het niet kunnen waarmaken waar ik reeds als kleuter(!) van droomde heb ik leren leven met mijzelf.

Ik kom er niet graag voor uit maar ik ben bovengemiddeld begaafd. Mijn droom als kind was astrofysicus worden. Het lot zat in de weg. Ik heb noodgedwongen enkele jaren invalide geweest. Momenteel ben ik herstellende. Zowel mijn arts als psycholoog bevestigen dat ik studies moet hernemen. Dat vind ik zelf ook. Ik val nog liever dood dan geen diploma halen (met alle respect).

Echter hangt dit af van de adviserend geneesheer. Mijn leven of dood hangt letterlijk in zijn handen. Hij beslist of terug hoger onderwijs mag volgen of niet. Ik begrijp dat ik niet te hoog moet grijpen en slechts voor een dus voor bachelor ga gaan.

Ik ben enkele jaren invalide en ernstig depressief hierdoor. Mijn lichamelijke problemen zijn behandelbaar. De mentale niet. Ik wou een doctoraat halen, dat is niet meer mogelijk waarschijnlijk. Zelfs een master wordt moeilijk. Een bachelor is het absolute minimum.

Nu moet ik toelating vragen...

Wat als hij nee zegt. Wat dan? Blijf ik dan nog jaren met een depressie sukkelen? Tot ik mijzelf van kant maak? Enfin jaren? Ik zit weken in mijn hoofd ermee en in een negatief advies rijd ik mij te pletter tegen een betonnen stijl.

Of kan ik beroep aantekenen? Mijn psycholoog en arts geven zeggen dat terug studeren het beste voor mij is. Helaas mogen de meest competente mensen niet in mijn zaak niet beslissen. Mijn lot ligt in de handen van een vreemde.

Wat zijn mijn opties in geval van "nee". Beroep? Klacht indienen bij de orde van geneesheren?

Waarom zou adviserend geneesheer negatief adviseren?

U kan niet werken maar mogelijk wel 1/2 studeren.

Wat heeft de orde van geneesheren daar mee te laken.
U zal via raadgevende arts van ziekenfonds moeten/kunnen reageren.
Trouwens wat zegt die over uw voorstel?

Ik kom er niet graag voor uit maar ik ben bovengemiddeld begaafd.

U hoeft daar zeker niet voor uit te komen als u dat niet wil. Een bovengemiddeld kind is trouwens een kind die studeert aan een hogeschool OF universiteit. Op zich dus niks mis mee.

Echter hangt dit af van de adviserend geneesheer. Mijn leven of dood hangt letterlijk in zijn handen.

niet letterlijk.

Ik ben enkele jaren invalide en ernstig depressief hierdoor. Mijn lichamelijke problemen zijn behandelbaar. De mentale niet. Ik wou een doctoraat halen, dat is niet meer mogelijk waarschijnlijk. Zelfs een master wordt moeilijk. Een bachelor is het absolute minimum.

U kan eventueel een academische bachelor halen terwijl u ziek bent, daarna kan u, indien u weer genezen bent, een academische master halen.

Wat als hij nee zegt. Wat dan? Blijf ik dan nog jaren met een depressie sukkelen? Tot ik mijzelf van kant maak? Enfin jaren? Ik zit weken in mijn hoofd ermee en in een negatief advies rijd ik mij te pletter tegen een betonnen stijl.

het is niet omdat hij dit dit jaar niet toestaat, dat je niet volgend jaar deze studie kan beginnen. Een negatief advies is dus geen definitief negatief advies.

Of kan ik beroep aantekenen? Mijn psycholoog en arts geven zeggen dat terug studeren het beste voor mij is. Helaas mogen de meest competente mensen niet in mijn zaak niet beslissen. Mijn lot ligt in de handen van een vreemde.

Wat zijn mijn opties in geval van "nee". Beroep? Klacht indienen bij de orde van geneesheren?

U kan, indien uw psycholoog en arts u blijven steunen, beroep aantekenen bij de arbeidsrechtbank. Dan zal een derde arts de mening van zowel uw artsen/psycholoog als die van de adviserend geneesheer vragen en kijken wie het meest competent is;