Allen, een netelige kwestie
Ik werk op een school, ik leef voor mijn school en mijn leerlingen.
Vorig jaar zat kind X van collega Y bij mij in de klas. Daar waren heel wat problemen mee en de leerling was de helft van de tijd afwezig. Ik heb alles gedaan voor die leerling wat van mij verwacht wordt, probeerde de leerling aan boord te krijgen, maar leerling X greep geen enkele kans. Ik deed ook echter mijn ongezellige plicht als noteerde zaken die niet door de beugel konden in een leerlingenvolgstysteem. Helaas kreeg de leerling een C attest.
Dit schooljaar ben ik geen blik meer waard, word ik straal genegeerd en een goeiendag kan er niet meer van af.
Tijdens een pauze enkele dagen terug werd mij gevraagd door een andere collega in de overvolle lerarenkamer of ik deelnam aan een sportmatch. Dat wou ik doen als er een babysit gevonden kon worden voor mijn kinderen (ik sta er alleen voor). Ik vroeg de persoon om te zoeken naar een oppas, maar wel bij te vermelden dat het MIJN kinderen zijn, want ik wil mijn kinderen niet toevertrouwen aan iemand die mij dusdanig veracht dat ik geen goedendag meer waard ben (dat lijkt me toch logisch of niet) ? Ik wou simpelweg vermijden dat ik op de sportmatch toekwam en de vrijwillige oppas dan niet op mijn kinderen wou passen omdat het net mijn kinderen zijn.
Collega Y kwam me iets later zeggen dat mijn kinderen ook nog bij hem/haar terecht zullen komen, en dat zij/hij zich niet verlaagd tot dergelijke praktijken als het niet zorgen voor mijn kinderen,en dat ze mij niet meer aanspreekt na alles wat ik over haar kind gezegd/geschreven heb.
Ik stond perplex en vroeg om uitleg, maar die kreeg ik niet, collega Y wandelde weg.
Ten eerste ben ik niet verantwoordelijk voor het feit dat leerling X niet slaagde (en ik heb dan nog zoveel kansen geboden - maar ook mijn plicht gedaan om zaken die niet oke waren vast te stellen).
Maar ik kan hier niet mee om. Als men karemaal weigert mij te begroeten (enfin, wedergroeten, want ik zeg bijna steeds als eerste tegen iedereen goeiendag), dan word ik geraakt in mijn essentiële zijn. Ik ben geen lucht. Ik ben een mens. Ik heb niemand vermoord of geen daden gesteld die rechtvaardigen om mij als dusdanig te behandelen. Voor mij is dat essentieel.
Valt dit onder pesten ? Wat kan je daar aan doen ? Ik weet wel dat je het niet kun afdwingen om iemand te begroeten (en wat zou het uithalen) ... maar ik wil niet over mee heen laten lopen, ik wil me niet als een stuk vuil laten behandelen. Ik ben een mens en als ik iemand goedemorgen wens dan is het toch maar elementaire beleefdheid om iemand terug te groeten ? Maar als je elke dag als lucht wordt aanzien ... kan ik dit formaliseren ? Onder wat valt dit ?
Dit is misschien vaag ... maar ik ben het zo beu dat een elementaire beleefdheid er niet meer afkan, dat ik het hier niet meer bij wil laten...
Ik hoop dat iemand een beetje begrijpt wat hier gaande is ... en mij wat hulp kan bieden.
Mvg