Ik ben in dubio of ik een beslissing van de RVA voor de rechtbank moet/kan brengen. Vandaar vraag ik hier jullie raad.
In januari ben ik bevallen van ons eerste kind en heb tijdskrediet met motief zorg aangevraagd om aansluitend op het moederschapsverlof en wettelijke verlofdagen op te nemen. Ik heb namelijk in oktober 24 vernomen dat mijn werkgever me zal ontslaan op 31/12/25.
Ik zie het dus niet (meer) zitten om mijn kind af te zetten bij de opvang om dan door te rijden nr een werkgever die me op het einde van dit jaar zal ontslaan.
Ik ben vast in dienst bij de werkgever sinds 10/22 maar heb in de voorafgaande periode bij dezelfde werkgever als interim gewerkt (sinds 11/20). Door corona was er een hiring-freeze op dat moment en mijn enige optie was toen om via het inhouse interimkantoor aan de slag te gaan bij hen. Mijn werkgever heeft dan ook vanaf dag 1 de interimperiode meegerekend in mijn anciënniteit.
Volgens RVA kom ik niet in aanmerking om uitkeringen te ontvangen tijdens dit tijdskrediet omdat niet aan de ancienniteitsvoorwaarde voldaan wordt. Zij rekenen immers de interimperiode van 2j niet mee omdat deze contracten niet met het motief instroom waren (ze waren met het motief verlenging).
Het feit dat ik geen uitkering zou krijgen is niet ideaal, maar op zich zou ik me daar bij kunnen neerleggen. Echter waar ik me meer zorgen om maak ik dat ik in die periode mijn rechten verlies. In het nieuwe bonus-malus pensioensysteem zou ik ook afgestraft worden voor deze periode waarin ik mijn kind verkies boven een werkgever die me toch kwijt wil.
De vraag is dus: zou de rechtbank rekening houden met mijn persoonlijk situatie of is het feit dat de interimcontracten met een verkeerd motief waren (waar ik overigens geen inspraak in heb gehad en waarvan het interimkantoor me zei dat het motief instroom zelden nog gebruikt wordt omdat het een hele hoop administratie met zich meebrengt) einde verhaal?
Zoals gezegd zou ik in hoofdzaak willen bekomen dat men de periode van het tijdskrediet met zorg voor kind gelijk stellen aan arbeid zodat ik mijn rechten blijf behouden. Is dit realistisch volgens jullie?