Mijn ex man en ik hebben een co-ouderschapsregeling van week/week over onze dochter van 14. Nu wil onze dochter heel graag gaan hockeyen. De trainingen zijn voor ons allebei (ik en mijn ex) vlakbij, onze dochter kan er ook zelfstandig naartoe en financieel is er ook geen probleem.
Mijn ex man wil echter niet meebetalen. Reden: Omdat onze dochter volgens hem geen sport langer dan een jaar volhoudt. Pas als ze het een jaar volhoudt zal hij, het 2e jaar, meebetalen.
Komt daar bovenop dat ze van hem (het eerste jaar niet mag gaan sporten in zijn week)
Ik moet dus het eerste jaar de kosten van de sport alleen dragen en daarbovenop maar voor een gedwongen part time engagement van onze dochter.
Mijn vragen hierover zijn:
- Ik denk dat een rechter hem kan verplichten om mee te betalen.
(Is in het belang van het kind + mijn dochter wil het zelf + de sport is niet onredelijk qua prijs en haalbaarheid ).
Klopt dit?
- Wanneer ik hem een mail stuur om te vragen of ze in zijn week ook mag gaan trainen, krijg ik daar geen antwoord op (nu 2 weken verder) en moet ik via mijn dochter horen wat het antwoord is. Dat zet mij vaak klem (gebeurt wel meer dat hij niet antwoordt wanneer hem iets niet zint) want vele beslissingen moeten gezamenlijk door ons genomen worden (terecht) en daarenboven ontstaat er vaak verwarring want ik moet op die manier voortgaan op onze dochter's interpretatie van het gezegde.
Bestaat er een wettelijk vastgelegde reactietermijn voor dergelijke dingen? En zo ja, kan ik als die verstreken is ervan uitgaan dat er een stilzwijgend akkoord is?
Alvast bedankt!