#9 , 16 jul 2015 15:02
Ik heb deze post een maand laten liggen om te bekomen van alle veranderingen die in mijn leven gebeurd zijn, te kunnen verwerken.
Ik wil jullie niet bedanken voor het delen van jullie neerdunkende meningen en harteloosheid. Een maand geleden kon ik deze reacties missen.
Inazuma "Zodanig aangeslagen door een sterfgeval dat men meteen nachtje door gaat feesten ?
Op z'n Iers misschien ? Kan natuurlijk ..."
Ik vind deze reactie er écht over! U bent echt in mijn achting gedaald. Als u het dan al gelezen had, had ik liever een gecondoleerd gehad dan een duw dieper in de afgrond, want zo voelde het op dat moment. Dank u voor uw medeleven. Hopelijk heeft u meer voorspoed in uw leven dan dat mijn zoon en ik al gehad hebben.
Het is mijn zus die uit het leven gestapt was. En ja, wij rouwen door "door te gaan". Ik ben de maandag na haar overlijden naar het buitenland vertrokken voor mijn werk, alhoewel ze op mijn werk er alle begrip voor hadden als ik dit niet liet doorgaan. Ik heb wel geregeld dat de begrafenis op vrijdag was zodat ik maar 1 dag vroeger moest terugkomen. En... zaterdagavond zijn mijn partner en ik op reis vertrokken. En denk niet dat ik geen moment aan mijn zus gedacht heb. Telkens ik in de spiegel zie, zie ik haar.
Wat mijn zoon betreft, die had eindexamens. En ondanks het sterfgeval, waar hij zelf ook onder leed, heeft hij zijn eindexamens gedaan, helemaal alleen terwijl wij op reis waren. En geslaagd!
Wat dat nachtje doorgaan betreft, dat was afleiding, niet meer, niet minder. En zijn tante was ook in zijn gedachten, zeker weten!
Wat een harteloze reactie van u!
Een verdere update:
mijn zoon is vorige week eindelijk verhoord geweest. Blijkbaar stond het niet op hun prioriteitenlijst.
In ieder geval was die agent voor mijn zoon blijkbaar meer ondersteunend dan sommigen hier op het forum.
Jullie oordelen ipv helpen. Is dit een forum van rechters ipv juridische hulp?
Weet dat sommigen hier, misschien niet jullie zelf, 15 jaar geleden onze situatie ook eens uitzichtlozer gemaakt hebben.
Ex valselijk beschuldigd van poging tot moord op het werk, zoon die toen met iets kritiek in het ziekenhuis lag, ex die werk verloor door die aanklacht.
Ex die geen werk kon vinden omdat politie na 5 jaar een blanco strafblad, plots eentje met een veroordeling van 10 jaar ervoor gaf. Per vergissing 5 jaar lang een blanco gegeven waardoor wij dachten dat het automatisch van zijn strafblad was gegaan. Eerst commissaris die me uitmaakte voor leugenaar maar na het bewijs zijn excuses aangeboden heeft. Maar toch niets kon doen en wij dus eerherstel moesten vragen. Maar zolang geen werk voor ex. Gelukkig was eerherstel vlug in orde en had hij daarna vlug terug werk. Zoon ondertussen na 6 weken genezen en dan het proces... vrijgesproken. Spijtig genoeg gaat dit te lang in het verleden terug en kan ik de post niet meer terugvinden in mijn history.
Hoe hebben jullie me toen ontmoedigd : 'tja, hij heeft al een veroordeling", "tja, poging tot moord, dan heeft hij toch iets gedaan anders werd er niet verder mee gagaan", "wij geloven dat verhaal van dat strafblad niet", "dit verhaal is ongeloofwaardig"... en blablabla... Stop toch eens met jullie oordelen! Mensen in nood hebben hulp nodig. En als jullie nu eens rechtvaardige rechters waren of King Salomon, maar nee, niets van dat.
Een mens zou erdoor uit het leven stappen...